ความแตกต่างที่ชัดเจนของง้อกฮัวระหว่างการเล่นให้ทีมเวียดนาม กับทีมจากไทยบางกอก กลาส อาจจะไม่ใช่การเล่น แต่เห็นจะเป็นรอยยิ้มแบบ "ไทยแท้" ของเธอ
รายการแข่งขันชิงแชมป์สโมสรเอเซียที่เมือง ฮานาม ระหว่างการแข่งขันคู่ชิงชนะเลิศ กัปตันทีมชาติเวียดนามคนนี้ได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง พวกเราเคยจำได้ติดตาสมัยเธอเล่นให้ สโมสร Bình Điền Long An หรือ DTVN เธอจะดูเคร่งเครียด กังวลและกดดันอยู่ตลอดการแข่งขัน แต่การแข่งขันครั้งนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการฝึก แผนการเล่นหรืออะไรก็ตาม แต่เราได้เห็นรอยยิ้มอันสดใสของเธอ โดยไม่ต้องแสร้งแกล้งทำ
การได้เข้าร่วมกับทีม เธอได้เป็นตัวจริงอยู่ตลอดในฐานะตัวบล็อกกลาง ร่วมทุกข์และสุขกับทีม ทั้งในสนามและนอกสนาม มันเป็นประสบการณ์ที่เต็มเปี่ยมด้วยความสุขและการทำงานหนัก รอยยิ้มนั้นทำให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของผู้เล่นอันดับหนึ่งของเวียดนามในทีมไทยได้เป็นอย่างดี รอยยิ้มของไทย เป็นผลจากการที่เธอได้ปรับตัวอยู่ในสังคมที่มีความเป็นมืออาชีพ และมีเทคนิคที่ก้าวหน้า ก้าวแรกที่เธอได้เข้ามาเล่นให้กับทีมไทย ไม่ใช่แค่สนามฝึกซ้อม ทีมแพทย์ ครูฝึกจะพร้อมสมบูรณ์ แต่ยังรวมถึงที่พัก การขนส่งที่สะดวกสบาย ทำให้เธอสามารถปรับตัวเข้ากับทีมได้ไม่ยาก
ทีมไทยเองก็มีบุคลิกชอบหัวเราะและส่งเสริมผู้เล่นด้วยกันเอง ไม่ว่าจะจากเพื่อนในทีมชาติหรือต่างประเทศ นี่เป็นแรงผลักดันให้เธอต่อสู้อย่างเต็มที่ บางกอกกลาสเป็นตัวอย่างของทีมแบบไทยๆ แบบที่โค้ชอภิศักดิ์ให้คำจำกัดความว่า "ยิ้มสู้"
เหตุผลใหญ่ที่ง้อก ฮัวผ่อนคลายและยิ้มแย้มเมื่ออยู่ในทีมนี้ คือความแข็งแกร่งและรูปแบบการเล่นที่เป็นเอกลักษณ์ของทีมไทย แม้ว่าเธอจะเป็นผู้เล่นต่างชาติ แต่เธอก็ไม่ได้แบกความคาดหวังของทีมเอาไว้อยู่คนเดียว ทีมบางกอก กลาส ถือว่ามีผู้เล่นที่แข็งแกร่ง คล่องตัว ทักษะที่หลากหลาย และสลับสับเปลี่ยนได้หลายแผน
คงต้องบอกว่าเธอได้เข้าไปสู่อีกระดับหนึ่งแล้ว โดยเฉพาะช่วงสองฤดูกาลที่ผ่านมา ที่เธอได้ร่วมงานกับสโมสรในไทย แต่เราก็เดาได้ว่ารอยยิ้มแบบไทยของเธอคงจะเลือนหายไปหากกลับมาอยู่กับทีมเวียดนาม แฟนวอลเลย์บอลรู้ดีว่าในสนามที่เล่นให้ทีมเวียดนาม เธอมักจะแยกตัวออกไปจากทีมเวลาพัก และเหมือนทำอะไรไม่ถูกในบางที เป็นเพราะทุกคนจับตาไปที่เธอ เธอต้องการออกไปจากความกดดันนั้น ทีมเวียดนามไม่มีแผนที่ชัดเจน ทำให้เธอต้องทนรับความกดดันอยู่คนเดียว ทุกการฝึกและทุกเกมส์ วงการวอลเลย์บอลของเวียดนามกำลังผลักไสเธอซึ่งเป็นเสาหลักของทีมออกไปเรื่อยๆ
สิ่งที่เราได้เห็นตัวเธอในสนามกับบางกอก กลาส แสดงให้เห็นความจริงของเบื้องหลังวงการลูกยางของสองประเทศ เวียดนามอาจจะมีหน้าใหม่ที่ความสามารถอยู่บ้าง แต่กว่า 20 ปีมาแล้ว เรายังคงพึ่งเสาหลักอย่างง้อก ฮัวอยู่เสมอ
ทีมบางกอกกลาส ได้ตกลงกับสโมสร Bình Điền Long An เพื่อให้เธอสามารถเป็นกัปตันทีม DTVN ฤดูกาล 2016 ไปด้วย ด้วยข้อสัญญานี้ เธอจะสามารถลงเล่นให้กับทีมทั้งบ้านเกิดของเธอเองและทีมในประเทศไทยได้ หลังจากเล่นสองฤดูกาล เธอลงเล่นให้กับสองทีม อยุธยาซึ่งได้ถ้วยใหญ่ซุปเปอร์ลีคในปี 2014 และแชมป์ลีคกับบางกอกกลาสในฤดูกาลที่ผ่านมา เธอจึงเป็นนักกีฬาเวียดนามคนแรกที่ชนะลีคในประเทศทั้งสองปี ก่อนหน้านั้นในปี 2009 เธอกับทีม Bình Điền Long An สามารถคว้าแชมป์ลีคของเวียดนามได้
เครดิต ขอบคุณคุณ Gabriela ที่แนะนำข่าวนี้มาให้หลังไมค์ครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ภาพและเนื้อหาข่าว http://thethao24.tv/the-thao/cac-mon-the-thao-khac/the-thao-trong-nuoc/cau-chuyen-the-thao-ngoc-hoa-nu-cuoi-kieu-thai/ 
[แปล] รอยยิ้มของเหงียน ที ง้อก ฮัวบนแผ่นดินไทย
รายการแข่งขันชิงแชมป์สโมสรเอเซียที่เมือง ฮานาม ระหว่างการแข่งขันคู่ชิงชนะเลิศ กัปตันทีมชาติเวียดนามคนนี้ได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง พวกเราเคยจำได้ติดตาสมัยเธอเล่นให้ สโมสร Bình Điền Long An หรือ DTVN เธอจะดูเคร่งเครียด กังวลและกดดันอยู่ตลอดการแข่งขัน แต่การแข่งขันครั้งนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการฝึก แผนการเล่นหรืออะไรก็ตาม แต่เราได้เห็นรอยยิ้มอันสดใสของเธอ โดยไม่ต้องแสร้งแกล้งทำ
การได้เข้าร่วมกับทีม เธอได้เป็นตัวจริงอยู่ตลอดในฐานะตัวบล็อกกลาง ร่วมทุกข์และสุขกับทีม ทั้งในสนามและนอกสนาม มันเป็นประสบการณ์ที่เต็มเปี่ยมด้วยความสุขและการทำงานหนัก รอยยิ้มนั้นทำให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของผู้เล่นอันดับหนึ่งของเวียดนามในทีมไทยได้เป็นอย่างดี รอยยิ้มของไทย เป็นผลจากการที่เธอได้ปรับตัวอยู่ในสังคมที่มีความเป็นมืออาชีพ และมีเทคนิคที่ก้าวหน้า ก้าวแรกที่เธอได้เข้ามาเล่นให้กับทีมไทย ไม่ใช่แค่สนามฝึกซ้อม ทีมแพทย์ ครูฝึกจะพร้อมสมบูรณ์ แต่ยังรวมถึงที่พัก การขนส่งที่สะดวกสบาย ทำให้เธอสามารถปรับตัวเข้ากับทีมได้ไม่ยาก
ทีมไทยเองก็มีบุคลิกชอบหัวเราะและส่งเสริมผู้เล่นด้วยกันเอง ไม่ว่าจะจากเพื่อนในทีมชาติหรือต่างประเทศ นี่เป็นแรงผลักดันให้เธอต่อสู้อย่างเต็มที่ บางกอกกลาสเป็นตัวอย่างของทีมแบบไทยๆ แบบที่โค้ชอภิศักดิ์ให้คำจำกัดความว่า "ยิ้มสู้"
เหตุผลใหญ่ที่ง้อก ฮัวผ่อนคลายและยิ้มแย้มเมื่ออยู่ในทีมนี้ คือความแข็งแกร่งและรูปแบบการเล่นที่เป็นเอกลักษณ์ของทีมไทย แม้ว่าเธอจะเป็นผู้เล่นต่างชาติ แต่เธอก็ไม่ได้แบกความคาดหวังของทีมเอาไว้อยู่คนเดียว ทีมบางกอก กลาส ถือว่ามีผู้เล่นที่แข็งแกร่ง คล่องตัว ทักษะที่หลากหลาย และสลับสับเปลี่ยนได้หลายแผน
คงต้องบอกว่าเธอได้เข้าไปสู่อีกระดับหนึ่งแล้ว โดยเฉพาะช่วงสองฤดูกาลที่ผ่านมา ที่เธอได้ร่วมงานกับสโมสรในไทย แต่เราก็เดาได้ว่ารอยยิ้มแบบไทยของเธอคงจะเลือนหายไปหากกลับมาอยู่กับทีมเวียดนาม แฟนวอลเลย์บอลรู้ดีว่าในสนามที่เล่นให้ทีมเวียดนาม เธอมักจะแยกตัวออกไปจากทีมเวลาพัก และเหมือนทำอะไรไม่ถูกในบางที เป็นเพราะทุกคนจับตาไปที่เธอ เธอต้องการออกไปจากความกดดันนั้น ทีมเวียดนามไม่มีแผนที่ชัดเจน ทำให้เธอต้องทนรับความกดดันอยู่คนเดียว ทุกการฝึกและทุกเกมส์ วงการวอลเลย์บอลของเวียดนามกำลังผลักไสเธอซึ่งเป็นเสาหลักของทีมออกไปเรื่อยๆ
สิ่งที่เราได้เห็นตัวเธอในสนามกับบางกอก กลาส แสดงให้เห็นความจริงของเบื้องหลังวงการลูกยางของสองประเทศ เวียดนามอาจจะมีหน้าใหม่ที่ความสามารถอยู่บ้าง แต่กว่า 20 ปีมาแล้ว เรายังคงพึ่งเสาหลักอย่างง้อก ฮัวอยู่เสมอ
ทีมบางกอกกลาส ได้ตกลงกับสโมสร Bình Điền Long An เพื่อให้เธอสามารถเป็นกัปตันทีม DTVN ฤดูกาล 2016 ไปด้วย ด้วยข้อสัญญานี้ เธอจะสามารถลงเล่นให้กับทีมทั้งบ้านเกิดของเธอเองและทีมในประเทศไทยได้ หลังจากเล่นสองฤดูกาล เธอลงเล่นให้กับสองทีม อยุธยาซึ่งได้ถ้วยใหญ่ซุปเปอร์ลีคในปี 2014 และแชมป์ลีคกับบางกอกกลาสในฤดูกาลที่ผ่านมา เธอจึงเป็นนักกีฬาเวียดนามคนแรกที่ชนะลีคในประเทศทั้งสองปี ก่อนหน้านั้นในปี 2009 เธอกับทีม Bình Điền Long An สามารถคว้าแชมป์ลีคของเวียดนามได้
เครดิต ขอบคุณคุณ Gabriela ที่แนะนำข่าวนี้มาให้หลังไมค์ครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้