สวัสดีครับ
ผมจะใช้ภาษาพูดปนกับภาษาทางการในการพิมพ์ และเรียบเรียงเนื้อหาไม่เป็นระเบียบอ่านสะดุดแน่นอนครับ เพราะเนื้อหามันจะข้ามไปข้ามมาต้องขอโทษด้วยครับ เพราะนี้คือการตั้งกระทู้ครั้งแรกของผมเลย อาจดูขัดตาใครก็ต้องขอโทษด้วย
เข้าเรื่องเลยนะครับ
คือ ... ตอนนี้ผมตามหาผู้หญิงคนนึงอยู่ ซึ่งเค้าคือแฟนเก่าผมที่เลิกรากันไปด้วยดี ถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะเลิกกัน ปี 2011 ด้วยเหตุผลงี่เง่าของผมเอง ซึ่งตอนเลิกกันตอนแรกก็ไม่ได้เรียกว่า จบกันด้วยดีสักเท่าไหร่ เรียกได้ว่าถึงขั้นเกลียดกันเลยก็ได้ แต่พอผ่านช่วงเวลานั้นไปประมาณสัก2-3อาทิตย์อยู่ๆเค้าก็ทักแชทผม ซึ่งผมก็งงๆอยู่เหมือนกันว่าทำไมจู่ๆถึงทักมา เพราะผมคิดว่าเค้าคงเกลียดผมแล้วแน่ๆ และในความคิดผมมันถูกครึ่งนึง เค้าบอกว่าคิดจะเกลียดอยู่ แต่ทำไม่ได้ สำหรับผมมันก็โล่งในระดับนึงเลยหละ มันทำให้เราคุยกันบ่อยมากแทบจะทุกวันแต่ผมไม่ได้คิดอะไรเกินเลยจริงๆ เพราะผมก็มีแฟนใหม่แล้ว แต่ถ้าถามว่าแล้วที่คุยกับเค้า(แฟนเก่า)เนี้ย คุยหรืออยู่ในฐานะอะไร ผมตอบอย่างมั่นใจและชัดเจนเลยครับ เป็นได้ทั้งเพื่อน เป็นได้ทั้งพี่ชาย เป็นอะไรก็ได้ที่ไม่จำเป็นต้องเป็นคนรักกันแค่รู้สึกห่วงใย ผมมองว่าความรู้สึกตอนนั้นของผมมันเลยคำว่า แฟน คนรัก ไปแล้ว
ก่อนที่จะเลิกกันเค้าเคยถามผมไว้ว่า ที่คบกันเพราะ "รัก" หรือแค่ "เหงา" ซึ่งผมไม่ได้ตอบเค้าไปในตอนนั้นเพราะผมไม่รู้จะเรียบเรียงตอบเค้ายังไง
เพราะช่วงแรกที่คุยกันเป็นช่วงเวลาที่สั้นมาก แทบจะไม่รู้จักตัวตนของกันและกันเลย ผตอนที่คุยกันแรกๆเลยผมไม่ได้คิดจะจีบเค้าเลยเพราะเพื่อนผมมันกำลังจะจีบอยู่ แต่ไม่รู้ทำไมยิ่งคุยกันไปเรื่อยๆคุยกันทุกวัน มันทำให้ผมรู้สึกดี ดีมากขึ้นไปทุกวันๆ จนกลายเป็นรัก (แน่นอนครับ มีปัญหากับเพื่อนคนนั้นอยู่พักใหญ่จนเคลียจบไป)และเราก็เริ่มคบหากัน ศึกษาตัวตนของอีกคนจนรู้สึกว่าน่าจะไปได้ยิดยาว แต่ความคิดผมต้องสะดุดไปเพราะรุ่นพี่แฟนเก่าเค้ายังทำดีกับเค้าอยู่ ซึ่งทำดีในแบบที่ว่าผมทำให้เค้าแทบไม่ได้เลย ผมนี่คิดติดลบเลยครับ ก็ไม่ได้โกรธหรือเคืองอะไรทั้งนั้น แต่กลับรู้สึกแย่ที่ตัวเองทำสิ่งๆนั้นใให้เค้าไม่ได้ อยู่แบบนี้มาเดือนนึ้จนผมทนไม่ได้ จึงกลายเป็นเหตุผลบอกเลิกที่โครตจะงี่เง่าเลยครับ "ผมไม่ใช่คนที่เค้าจะฝากชีวิตได้" เลยเลิกกันไป
และหลังจากนั้นมีเหตุผลที่ทำให้เค้าต้องไปเรียนต่อที่ตจว.ครับ ซึ่งเค้าก็บอกผมไว้แล้วละว่าจะไป แต่ไม่คิดว่าจะปิดเฟส เปลี่ยนเบอร์เปลี่ยนไลน์ ติดต่อไม่ได้เลย เป็นเวลาปีกว่าๆ และอยู่ๆผมกลับมาคิดถึงเค้าในตอนนี้ คิดถึงมากๆ อึดอัดอยู่ข้างใน ผมไม่รู้จริงๆว่าความรู้สึกนี้มันเกิดจากอะไร เกิดขึ้นแบบที่ผมสับสนมากๆตั้งตัวไม่ทันเลย ทั้งที่เลิกกันไปนานแล้วและไม่ได้คิดจะกลับไป แต่มันกลับทำให้ผมรู้สึกอะไรแบบนี้ เป็นความรู้สึกที่โครตจะอึดอัด อึดอัดแบบผมอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกจริงๆ เพราะอะไรทำให้อยู่ๆผมคิดถึงเค้า ผมไม่รู้หรอก
ที่รู้ตอนนี้คือ ผมรู้ว่าผมคิดถึงเค้ามาก ตอนนี้ผมต้องการแค่ได้คุย ติดต่อกับเค้าอีกสักครั้ง นี้ไม่ใช่การตามทวงแฟนเก่ากลับมา แต่คือการตามหาผู้หญิงที่เปรียบเหมือนครอบครัวของผมคนนึงกลับมาเจอกันอีก ยังคิดถึงอยู่เสมอ กลับมาเจอกันมั้งไม่ใช่หายไปเลยไอ้บ๊อง
เค้า = ชื่อจริง ลภัส(จีน) นามสกุลผมจำไม่ได้หวะ เรียนนวมินทราชูทิศ กรุงเทพมหานคร รุ่น26
ถ้ามีเพื่อนจีนหรือคนรู้จักที่มีวิธีติดต่อได้ รบกวนติดต่อผมทีครับ
ผมอยากให้เค้ามาอ่านกระทู้นี้จริงๆ เพราะในกระทู้นี้
จะเป็นทุกความรู้สึกของผมที่มีครับ
ตามหาผู้หญิงคนนึงอยู่ครับ
ผมจะใช้ภาษาพูดปนกับภาษาทางการในการพิมพ์ และเรียบเรียงเนื้อหาไม่เป็นระเบียบอ่านสะดุดแน่นอนครับ เพราะเนื้อหามันจะข้ามไปข้ามมาต้องขอโทษด้วยครับ เพราะนี้คือการตั้งกระทู้ครั้งแรกของผมเลย อาจดูขัดตาใครก็ต้องขอโทษด้วย
เข้าเรื่องเลยนะครับ
คือ ... ตอนนี้ผมตามหาผู้หญิงคนนึงอยู่ ซึ่งเค้าคือแฟนเก่าผมที่เลิกรากันไปด้วยดี ถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะเลิกกัน ปี 2011 ด้วยเหตุผลงี่เง่าของผมเอง ซึ่งตอนเลิกกันตอนแรกก็ไม่ได้เรียกว่า จบกันด้วยดีสักเท่าไหร่ เรียกได้ว่าถึงขั้นเกลียดกันเลยก็ได้ แต่พอผ่านช่วงเวลานั้นไปประมาณสัก2-3อาทิตย์อยู่ๆเค้าก็ทักแชทผม ซึ่งผมก็งงๆอยู่เหมือนกันว่าทำไมจู่ๆถึงทักมา เพราะผมคิดว่าเค้าคงเกลียดผมแล้วแน่ๆ และในความคิดผมมันถูกครึ่งนึง เค้าบอกว่าคิดจะเกลียดอยู่ แต่ทำไม่ได้ สำหรับผมมันก็โล่งในระดับนึงเลยหละ มันทำให้เราคุยกันบ่อยมากแทบจะทุกวันแต่ผมไม่ได้คิดอะไรเกินเลยจริงๆ เพราะผมก็มีแฟนใหม่แล้ว แต่ถ้าถามว่าแล้วที่คุยกับเค้า(แฟนเก่า)เนี้ย คุยหรืออยู่ในฐานะอะไร ผมตอบอย่างมั่นใจและชัดเจนเลยครับ เป็นได้ทั้งเพื่อน เป็นได้ทั้งพี่ชาย เป็นอะไรก็ได้ที่ไม่จำเป็นต้องเป็นคนรักกันแค่รู้สึกห่วงใย ผมมองว่าความรู้สึกตอนนั้นของผมมันเลยคำว่า แฟน คนรัก ไปแล้ว
ก่อนที่จะเลิกกันเค้าเคยถามผมไว้ว่า ที่คบกันเพราะ "รัก" หรือแค่ "เหงา" ซึ่งผมไม่ได้ตอบเค้าไปในตอนนั้นเพราะผมไม่รู้จะเรียบเรียงตอบเค้ายังไง
เพราะช่วงแรกที่คุยกันเป็นช่วงเวลาที่สั้นมาก แทบจะไม่รู้จักตัวตนของกันและกันเลย ผตอนที่คุยกันแรกๆเลยผมไม่ได้คิดจะจีบเค้าเลยเพราะเพื่อนผมมันกำลังจะจีบอยู่ แต่ไม่รู้ทำไมยิ่งคุยกันไปเรื่อยๆคุยกันทุกวัน มันทำให้ผมรู้สึกดี ดีมากขึ้นไปทุกวันๆ จนกลายเป็นรัก (แน่นอนครับ มีปัญหากับเพื่อนคนนั้นอยู่พักใหญ่จนเคลียจบไป)และเราก็เริ่มคบหากัน ศึกษาตัวตนของอีกคนจนรู้สึกว่าน่าจะไปได้ยิดยาว แต่ความคิดผมต้องสะดุดไปเพราะรุ่นพี่แฟนเก่าเค้ายังทำดีกับเค้าอยู่ ซึ่งทำดีในแบบที่ว่าผมทำให้เค้าแทบไม่ได้เลย ผมนี่คิดติดลบเลยครับ ก็ไม่ได้โกรธหรือเคืองอะไรทั้งนั้น แต่กลับรู้สึกแย่ที่ตัวเองทำสิ่งๆนั้นใให้เค้าไม่ได้ อยู่แบบนี้มาเดือนนึ้จนผมทนไม่ได้ จึงกลายเป็นเหตุผลบอกเลิกที่โครตจะงี่เง่าเลยครับ "ผมไม่ใช่คนที่เค้าจะฝากชีวิตได้" เลยเลิกกันไป
และหลังจากนั้นมีเหตุผลที่ทำให้เค้าต้องไปเรียนต่อที่ตจว.ครับ ซึ่งเค้าก็บอกผมไว้แล้วละว่าจะไป แต่ไม่คิดว่าจะปิดเฟส เปลี่ยนเบอร์เปลี่ยนไลน์ ติดต่อไม่ได้เลย เป็นเวลาปีกว่าๆ และอยู่ๆผมกลับมาคิดถึงเค้าในตอนนี้ คิดถึงมากๆ อึดอัดอยู่ข้างใน ผมไม่รู้จริงๆว่าความรู้สึกนี้มันเกิดจากอะไร เกิดขึ้นแบบที่ผมสับสนมากๆตั้งตัวไม่ทันเลย ทั้งที่เลิกกันไปนานแล้วและไม่ได้คิดจะกลับไป แต่มันกลับทำให้ผมรู้สึกอะไรแบบนี้ เป็นความรู้สึกที่โครตจะอึดอัด อึดอัดแบบผมอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกจริงๆ เพราะอะไรทำให้อยู่ๆผมคิดถึงเค้า ผมไม่รู้หรอก
ที่รู้ตอนนี้คือ ผมรู้ว่าผมคิดถึงเค้ามาก ตอนนี้ผมต้องการแค่ได้คุย ติดต่อกับเค้าอีกสักครั้ง นี้ไม่ใช่การตามทวงแฟนเก่ากลับมา แต่คือการตามหาผู้หญิงที่เปรียบเหมือนครอบครัวของผมคนนึงกลับมาเจอกันอีก ยังคิดถึงอยู่เสมอ กลับมาเจอกันมั้งไม่ใช่หายไปเลยไอ้บ๊อง
เค้า = ชื่อจริง ลภัส(จีน) นามสกุลผมจำไม่ได้หวะ เรียนนวมินทราชูทิศ กรุงเทพมหานคร รุ่น26
ถ้ามีเพื่อนจีนหรือคนรู้จักที่มีวิธีติดต่อได้ รบกวนติดต่อผมทีครับ
ผมอยากให้เค้ามาอ่านกระทู้นี้จริงๆ เพราะในกระทู้นี้
จะเป็นทุกความรู้สึกของผมที่มีครับ