คือ วัน จันทร์ กับ วันอังคาร เราไม่ได้ไปโรงเรียน แล้ววันนี้ โรงเรียนก็หยุด เรามีแชทกลุ่ม แล้วเมื่อวาน เราหลับตื่น ตอน เที่ยง แล้วทีนี้ ก็ ตื่น มา เพื่อนโทรหาตอน 10 โมง เราก็แชทไปถามว่า
Me : เห้ย เห็นโทรหามีอะไรป่าว
นาง ไม่ตอบจ้าาาาา -___- นี่ขนาดสนิทกันมาก(เจอแบบนี้ขอไม่มีเพื่อนอีกยาว)
เราก็ เออ ไม่เป็นไรมันอยากตอบก็คงตอบอ่ะ
แต่จนถึงตอนนี้ก็เงียบ
อยู่ห้องเรียน เราก็นั่งคนเดียว จับกลุ่มก็อยู่กับผู้ชายที่ไม่ค่อยช่วย
เรารู้สึกโดดเดี่ยวในโรงเรียนมาก คือเคยไปกินข้าวคนเดียว คนอื่นก็มอง พยายามแบบ เห้ยไม่เป็นไรเว้ย มันเรื่องธรรมดา แต่มันไม่ให้คิดไม่ได้
เพื่อนคนนึงที่มันก็ค่อนข้างสนิทกับเราเพราะเคยเล่นกันมา เราก็แกล้งแซวว่า เก้ยนอนดึกคุยกับใคร มันก็ตอบ จ้าาา แล้วก็หายไป
เดิมทีเรามีเพื่อนอยู่7คน แต่มันกัดกัน ตอนแรกเราก็เล่นกับเพื่อนที่มันโดนทิ้ง แต่เราทนมันไม่ไหว บ้านเราอ่ะฐานะกลางๆ เพราะแบบแม่เราก็ต้องส่งพี่เรียนอีก เวลาไปกินอะไรอ่ะนะ เราออกเยอะกว่าตลอด ((ชอบบังคับเรานู้นนี่ นางชอบคิดว่าตัวเองดีเลิศประเสริฐศรี ถุ้ยยย ทำเป็นพูดนู้นนี่นั้น คือสิ่งที่
พูดมาเหมือนรู้แต่แบบ เรารู้มากกว่าก็อยู่เงียบๆ ไม่อยากแหกหน้าเพื่อน แต่สิ่งที่พูดมา
มั่ว ))
เราเลยออกมาจะมาเล่นกับพัก 6 + 8 คนที่เหลือ เล่นมาสามอาทิตย์ล่ะ แต่ว่า โครตความรู้สึกแย่ โดนเมิน โดนนู้นนี่นั้น พูดใส่บ้าง โดนเบะปากใส่บ้าง เราเบื่อสังคมหน้ากากนี่มากกก
แล้วโรงเรียนเราอ่ะนะโครตจะเป็นสังคมหน้ากาก อีผญ.ก็สนแต่เรื่องผู้ชาย นู้นนี่นนั้น อี ผช.ก็ทำตัวเลวร้ายขึ้นทุกๆวัน จะว่าเบื่อเพื่อนคงไม่พอ นี่เบื่อโรงเรียนด้วย แบบ จะอะไรกันหนักหนาเนี่ยยยย
เราเคยคิดว่า ไม่มีเพื่อน อยู่ไม่ได้แน่เลย แต่ตอนนี้แบบ จะไปตายที่ไหนก็ไป เรื่องของเธอ
แฟนไม่เคยมี ตอนนี้เพื่อนก็ไม่ค่อย ครอบครัวonly happy สุดๆ จริงๆมันแล้วแต่คนนะ แต่เราฌครตรู้สึกดีเลยที่หลุดออกมาจากสังคมเหล่านั้นได้ ทนเอานี่ก็จะสอบแล้ว เรียนไแอีกเทอมคงไม่ตาย....
ปล.นิสัยแต่ก่อนอ่ะเหมือนขนมปัง แต่ตอนนี้ เต้ยชัดๆ อิ้อิ้
เบื่อการไปโรงเรียนมาก
Me : เห้ย เห็นโทรหามีอะไรป่าว
นาง ไม่ตอบจ้าาาาา -___- นี่ขนาดสนิทกันมาก(เจอแบบนี้ขอไม่มีเพื่อนอีกยาว)
เราก็ เออ ไม่เป็นไรมันอยากตอบก็คงตอบอ่ะ
แต่จนถึงตอนนี้ก็เงียบ
อยู่ห้องเรียน เราก็นั่งคนเดียว จับกลุ่มก็อยู่กับผู้ชายที่ไม่ค่อยช่วย
เรารู้สึกโดดเดี่ยวในโรงเรียนมาก คือเคยไปกินข้าวคนเดียว คนอื่นก็มอง พยายามแบบ เห้ยไม่เป็นไรเว้ย มันเรื่องธรรมดา แต่มันไม่ให้คิดไม่ได้
เพื่อนคนนึงที่มันก็ค่อนข้างสนิทกับเราเพราะเคยเล่นกันมา เราก็แกล้งแซวว่า เก้ยนอนดึกคุยกับใคร มันก็ตอบ จ้าาา แล้วก็หายไป
เดิมทีเรามีเพื่อนอยู่7คน แต่มันกัดกัน ตอนแรกเราก็เล่นกับเพื่อนที่มันโดนทิ้ง แต่เราทนมันไม่ไหว บ้านเราอ่ะฐานะกลางๆ เพราะแบบแม่เราก็ต้องส่งพี่เรียนอีก เวลาไปกินอะไรอ่ะนะ เราออกเยอะกว่าตลอด ((ชอบบังคับเรานู้นนี่ นางชอบคิดว่าตัวเองดีเลิศประเสริฐศรี ถุ้ยยย ทำเป็นพูดนู้นนี่นั้น คือสิ่งที่
เราเลยออกมาจะมาเล่นกับพัก 6 + 8 คนที่เหลือ เล่นมาสามอาทิตย์ล่ะ แต่ว่า โครตความรู้สึกแย่ โดนเมิน โดนนู้นนี่นั้น พูดใส่บ้าง โดนเบะปากใส่บ้าง เราเบื่อสังคมหน้ากากนี่มากกก
แล้วโรงเรียนเราอ่ะนะโครตจะเป็นสังคมหน้ากาก อีผญ.ก็สนแต่เรื่องผู้ชาย นู้นนี่นนั้น อี ผช.ก็ทำตัวเลวร้ายขึ้นทุกๆวัน จะว่าเบื่อเพื่อนคงไม่พอ นี่เบื่อโรงเรียนด้วย แบบ จะอะไรกันหนักหนาเนี่ยยยย
เราเคยคิดว่า ไม่มีเพื่อน อยู่ไม่ได้แน่เลย แต่ตอนนี้แบบ จะไปตายที่ไหนก็ไป เรื่องของเธอ
แฟนไม่เคยมี ตอนนี้เพื่อนก็ไม่ค่อย ครอบครัวonly happy สุดๆ จริงๆมันแล้วแต่คนนะ แต่เราฌครตรู้สึกดีเลยที่หลุดออกมาจากสังคมเหล่านั้นได้ ทนเอานี่ก็จะสอบแล้ว เรียนไแอีกเทอมคงไม่ตาย....
ปล.นิสัยแต่ก่อนอ่ะเหมือนขนมปัง แต่ตอนนี้ เต้ยชัดๆ อิ้อิ้