พนักงานมหาวิทยาลัย สายปฎิบัติการ เสียงที่ถูกลืม ในรั้วมหาวิทยาลัยของรัฐ

นับตั้งแต่ปี 2542 ที่รัฐบาลมีมติให้ลดอัตรากำลังข้าราชการอุดมศึกษา และให้ใช้อัตรา "พนักงานมหาวิทยาลัย" แทน เพื่อรองรับการออกนอกระบบในอนาคต

ระยะเวลาผ่านมาก็เกือบจะ 20 ปี แล้ว ตำแหน่ง พนักงานมหาวิทยาลัย ก็ยังดูเหมือนจะไม่มีตัวตนในสังคม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พนักงานมหาวิทยาลัย สายปฎิบัติการ ที่เป็นกระดูกสันหลังของมหาวิทยาลัยที่ได้รับค่าตอบแทนอันน้อยนิดเมื่อเทียบกับตำแหน่ง อาจารย์

พนักงานมหาวิทยาลัย สายปฎิบัติการ ต้องทำ "นโยบายและแผน"
พนักงานมหาวิทยาลัย สายปฎิบัติการ ต้อง "ยุทธ์ศาสตร์ของหน่วยงาน"
พนักงานมหาวิทยาลัย สายปฎิบัติการ ต้องทำ "อนุมัติเดินทางให้ผู้บริหาร"
พนักงานมหาวิทยาลัย สายปฎิบัติการ ต้องทำ "เอกสารทางการเงินทุกอย่าง เบิก จ่าย เหมา จ้าง จัดซื้อ"
พนักงานมหาวิทยาลัย สายปฎิบัติการ ต้องทำ "ดูแลนักศึกษา"
พนักงานมหาวิทยาลัย สายปฎิบัติการ ต้องทำ "ประกันคุณภาพการศึกษา"
พนักงานมหาวิทยาลัย สายปฎิบัติการ ต้อง "ตามคำสั่งของ ใคร............"

โดยได้รับอัตราค่าตอบแทนระดับที่หมื่นต้นๆ

มุมกลับกัน

พนักงานมหาวิทยาลัย สายวิชาการ (อาจารย์)  มาสอนก็ได้ไม่มาสอนก็ได้
พนักงานมหาวิทยาลัย สายวิชาการ (อาจารย์)  ขอ ผศ รศ ศ ผู้บริหารก็สนับสนุนเต็มที่ (ได้เงินประจำตำแหน่งด้วยนะ)
พนักงานมหาวิทยาลัย สายวิชาการ (อาจารย์)  รับงานวิจัยภายนอกก็ได้
พนักงานมหาวิทยาลัย สายวิชาการ (อาจารย์)  ถูกเสมอ สายปฎิบัติการห้ามเถียง
พนักงานมหาวิทยาลัย สายวิชาการ (อาจารย์)  คิดว่าตนเองเรียนมาเยอะรู้เยอะเกว่า ห้ามเถียง
พนักงานมหาวิทยาลัย สายวิชาการ (อาจารย์)  บลาๆๆๆๆๆ

ปล. เสียงสะท้อนเล็กๆ ครับ ไม่ได้ดูถูกในวิชาชีพของอาจารย์ แต่สิ่งเหล่านี้ก็เกิดขึ้นจริงในสังคม มหาวิทยาลัยไทย
ขออภัยหากไปกระทบคณาจารย์ที่ท่านทำดีอยู่แล้ว จงทำดีต่อไปเพื่อประเทศชาติเราครับ