เกริ่นก่อนว่า ยืมไอดีเพื่อนมาค่ะ

เข้าเรื่องนะคะ เราเป็น ผญ คนหนึ่งที่ฐานะทางบ้านค่อนข้างดี ตอนนี้ได้รู้จักกับ ผช คนหนึ่ง
ซึ่งจากที่คุยกัน พบว่าเค้าก็เป็นคนธรรมดา
จบ ปวส. และกำลังเรียนต่อ ป.ตรีอยู่ควบกับทำงานเป็น พนง. บ. เอกชนแห่งหนึ่ง
เรารู้จักกันมาครึ่งปีแล้ว เคยพาเข้าบ้าน และผลก็เป็นอย่างที่คิดว่า ที่บ้านไม่ปลื้ม
ผลจากเรื่องดังกล่าวจึงทำให้เราสองคนไม่มีโอกาสเจอกันอีก ได้แต่โทรหรือสไกท์คุยกัน

เราเคยคุยเรื่องนี้กัน ซึ่งเขาก็ยอมรับความต่างตรงนี้นะ (แต่กว่าจะเข้าใจ ดราม่าอยู่หลายรอบ)
คือ เราก็รู้ว่าเราน่ะ ตรงสเปคเค้าทุกอย่าง เค้าจึงไม่อยากปล่อยเราไป
เค้าบอกว่า เค้าจะสู้ให้ถึงที่สุด แต่ในน้ำเสียงเรารับรู้ถึงอารมณ์ผิดหวังอยู่นิดๆ

ถ้าถามความรู้สึกเรา เราตอบตามตรงว่าเรารักใครไม่เป็น
เพราะตั้งแต่เกิด เราไม่เคยเจอคนที่เราสมควรจะรักเลย
เคยมีบ้างแบบชอบกัน แต่ก็แค่ผ่านมาแล้วผ่านไป ไม่ได้ฝังใจอะไร
คนนี้ก็คือ ชอบนะ แต่ยังไม่มีเหตุผลพอที่จะรักอ่ะ

เราเคยบอกจะเลิก เพราะทนกับความง้องแง้ง งอแง ตามประสาเด็กไม่ไหว
เค้าก็รั้ง และมาทำตัวดีขึ้น และใส่ใจเราเหมือนเดิมเหมือนเมื่อตอนแรกที่รู้จักกัน
เราก็เลยใจอ่อน เพราะใจนึงก็สงสารเค้าอยู่ ไม่อยากเห็นเค้าเสียใจ
แต่อีกใจก็รู้ว่า (เพื่อนบอก) ถ้าจะมีใครสักคน เราสามารถมีได้ดีกว่าคนนี้
แต่เราก็ชักหวั่นๆนะ ว่ามันจะไม่เจอใครนี่สิ (เราอายุ 20 ปลายๆ)

คำถาม คือ เราจะทำยังไงให้เรื่องนี้มันจบอย่างไม่โหดร้ายเกินไป?