ตั้งแต่วันแรกที่ดู...จนถึงวันนี้
มันเริ่มมันสึโมโตะ...เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ...
สนุก...สุดซี๊ดดดดดด...ไปฮอดโห่งดาก...
มันสึ...แบบไม่สมเหตุสมผล เอ้ย !! หาเหตุผลไม่ได้
มันสึ...แบบมีอิหยังจับยัดอย่างเดียว...ยัดๆ ลงไปเถอะ !!

เปรียบได้กับส้มตำหนึ่งครก ที่ใส่หมากพริกบ่เด็ดข่วน...
โลผงนัว...น้ำปลา...ปลา-อึ่ง...บักเขือเลน...
เกินอัตราที่ต้องใส่...จนล้นครก...เวลาตำมันกะดังจั๊วะๆ...เพราะน้ำเยอะ
น้ำปรุงมันก็เลยเฟียดออกจากครก...

ดูไปแล้ว...ก็อยากจะบอกว่า. #โอ้ยน้อ.อย่าเฮ็ดจั่งสี้อีกเด้อโพลีพลัส. !!
มันดูจะไม่ใช่...จัดให้ล่ะนะ...มันคล้ายๆ...จัดตามใจชอบ
อุไรลา...
    อีอั่นนี่จักว่าเป็นหยัง...เป็นคนที่ฉลาดนะ...
แต่นางฉลาดในทางซั่วๆ #บอกได้คำเดียว "งึด"
อยากปีนต้นขาม...เหยียบอยู่ง่าสูงๆ แล้วถลาโดดลงมาตบ...
ถีบกระเด็นลงบวก #เว่าแล้วสูนนนนนน

นางฟ้า...
     ถือได้ว่าเป็นคนดี...ซึ่งไม่น่าจะดีได้...จากสภาพแวดล้อมรอบตัว
ตอนนี้...เริ่มถูกความมืดหม่นครอบงำจิต...กระตุ้นนิดกระตุ้นหน่อย
เอาละเหวยยยยย...แม่นางลีม๊กโชว่เข้าสิง...พร้อมฟาดแส้...และซัดเข็มพิษได้ตลอดเวลา
#โทษใครไม่ได้หรอก...โทษเจ๊นิด อร...เอ้ยๆ โทษเจ๊ไลลาสถานเดียว

จิ๋ว...
     ข้ามไป...นางเป็นคนดีจริง...ดีกว่านางฟ้ามากกกก
แต่เป็นหยัง...คือบ่คิดแหน่...อยากแต่ให้คืนดีๆกันอยู่นั่น...
หมู่สาวเพิ่นแต่ละคน...นิสัยเป็นจั่งได๋กะสิบ่ฮู้ติ...อุไรวรรณนั่น แฮ่งคัก..
#เป็นคนดีที่น่ารำคาญ...  #แต่ผู้จบผู้งามอนุโลมและปฏิโลม

เป๋า...
     คนถัดไปเลยดีกว่า...ไม่ขอพูดถึง

อาทิตย์...
    บทนี้ไม่มีก็ได้นะ...ออนแอมาหลายวันละ...
ยังบ่เห็นแวว...จะถูกผู้หญิงแย่งเลย...
ตอนนี้...รู้สึกจะมีแค่ไลลาวรรณคนเดียวมั้งที่อยาก......อยากได้

#ขอมอบเพลงนี้ให้เจ้าเด้อ... "อ้ายเป็นคนดีที่น้องบ่ฮัก น่าน้อยใจนักฮักอ้ายบ่มีความหมาย"

แถม...แม่นางฟ้า...
    น่ารำคาญกว่าใครเป็นไหนๆ...จักเลี้ยงลูกมาเป็นคนจิตใจดีได้จะได๋
#เพลียแฮง


#ถึงมันจะไม่โอเคในหลายๆ อย่าง #ก็คงต้องดู #เพราะเธอจริงๆ #วงษ์สวรรค์