เราคุยกับผู้ชายคนนี้มาได้สักพักแล้วค่ะหลายเดือนแล้วเหมือนกัน  เราทั้งคู่ไม่เคยพูดหรือขอกันเป็นแฟนนะคะแต่การกระทำและความรู้สึกมันมากกว่าเพื่อนกัน  จนมาพักหลังเป็นตัวเราเองที่เริ่มจะอึดอัดกับความสัมพันธ์แบบนี้เราไม่รู้ว่าควรจะวางตัวกับเขายังไง เรากลัวว่าจะทำอะไรที่มันล้ำเส้นไป กลัวว่าคิดไปเองแค่ฝ่ายเดียว เราก็เลยตัดสินใจถามเขาไปคำตอบที่ได้กลับมาก็ดีใจสิคะเขาบอกว่า “แฟน”  แต่หลังจากนั้นมันเจ็บกว่าอีกค่ะ เหมือนจะดีนะคะที่รู้สถานะที่ชัดเจนของตัวเองแต่เปล่าเลย เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้รักเราค่ะ คนเป็นแฟนกันก็ต้องรักกันถูกไหมคะ เรายอมรับนะคะว่าบางครั้งเราก็เยอะกับเขาเกินไปแฟนค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงค่ะ  เราจะเป็นฝ่ายบอกคิดถึงเขาก่อน  บอกรักเขาก่อน แต่เขาไม่เคยบอกเราก่อนเลยสักครั้ง ไม่เคยบอกกลับเรามาด้วยซ้ำ แล้วก็การกระทำหลายๆอย่างที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่โอเคกับแบบนี้แล้ว  มันเหมือนได้แค่คำว่าแฟนได้แค่ตัวเขามาแต่เราไม่เคยได้หัวใจเขาเลยแบบเรียกแฟนได้ไม่เต็มปากอ่ะค่ะ เมื่อมันเป็นแบบนี้เราก็เลยบอกเขาไปว่าเราอย่าเพิ่งเป็นแฟนกันเลย เหตุผลก็คือเราคิดว่าเขายังไม่พร้อมค่ะแล้วมันก็จริงเขาบอกว่าเขายังไม่พร้อม ถามว่ารักเราไหมเขาก็บอกว่าไม่รู้ เจ็บเลยสิคะไม่พร้อมแล้วมาบอกว่าเราเป็นแฟนทำไม  มันก็ผิดที่ตัวเราเองด้วยค่ะที่อาจจะทำให้เขาอึดอัดที่เราต้องการความชัดเจนเขาก็เลยอาจจะบอกไปเฉยๆให้จบๆไป  มาถึงวันนี้เรายังเสียใจอยู่นะคะที่บอกเขาไปแบบนั้นแต่เราก็ไม่อยากทนอยู่กับคำว่าแฟน อยู่ไปแบบนั้นทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้รัก เพื่อนๆก็บอกเราว่าเขาอาจจะยังไม่รู้ใจตัวเองรึเปล่า อันนี้เราก็บอกไม่ได้เหมือนกันค่ะมีแต่เขาเองที่รู้  แต่เราก็ยังรักและก็เป็นห่วงเขาอยู่เหมือนเดิมนะคะ