เรามีเพื่อนสนิทคนนึงค่ะ คือในกลุ่มที่สนิทกันมันจะมีแบบสนิทสุดๆแยกเป็นคู่ๆนึกออกใช่มั้ยคะ
เรารู้จักกันตั้งแต่ประถมแต่มาสนิทตอนม.ปลาย เป็นผู้หญิงทั้งคู่นะคะ ไม่ได้เป็นเบี้ยน ทอม
เพื่อนสนิทเราเป็นคนไม่คิดเล็กคิดน้อย ไม่ค่อยแคร์เรื่องคำพูด ไม่แคร์ว่าต้องสนิทอะไรแบบนั้น
แต่ขณะเดียวกัน เราเป็นคนซีเรียสเรื่องแบบนี้มากๆ เวลาเพื่อนเราทำไรชักช้าเราจะคอยเสมอ มันก็จะถามแบบรอมันทำไม
เวลาเราช้า มันก็ไม่รอค่ะ เราไม่ค่อยชอบไปไหนมาไหนคนเดียว แต่มันชอบไปไหนมาไหนคนเดียว

แต่อยู่ดีๆมันก็ค่อยๆเปลี่ยนไป จากทุกเช้าที่มาถึงรรต้องชวนเราซื้อข้าว แต่ก็ไปชวนเพื่อนอีกคนแทน จับมือกันไปไหนมาไหน
เราก็เฟลอ่ะค่ะ จากที่เคยเดินควงกัน อยู่ดีๆก็จับมือเราออก เราเคยด่ามันว่า วันนี้แกทิ้งเค้าอีกแล้วนะ มันจะทำหน้างงๆแล้วถามว่า อะไรของแก

เราไม่ได้คิดกับมันเกินเพื่อนสนิทแน่ๆๆค่ะ  แต่เราก็ไม่อยากให้มันไปเดินกับคนอื่น ทำเหมือนเราไม่มีตัวตน บางวันคาบเช้าไม่ได้คุยกันทั้งวันเลยก็มี ทั้งๆที่เราก็นั่งติดกันตลอด เราโรคจิตไปรึเปล่าคะ หรือเราควรปล่อยวางเรื่องนี้ซะบ้างดี