ไม่ทราบว่าเพราะเหตุการณ์ระเบิดแยกราชประสงค์ที่ผ่านมาหรือเปล่า ช่อง7ถึงได้ลัดคิวนำ พญาโศก มาออกอากาศแบบเร่งด่วน
ด้วยเนื้อหาของ พญาโศก กล่าวถึงความรักและการเสียสละเพื่อชาติ ผ่านเรื่องราวความรักของหญิงสาวที่มีพ่อเป็นหัวหน้าขบวนการผู้ก่อการร้าย ถูกตราหน้าว่าเป็นลูกคนขายชาติ เธอจึงต้องยอมทุกอย่างเพื่อให้หลุดพ้นจากปมชีวิตอันนี้ นับเป็นเส้นเรื่องที่น่าสนใจและเข้ากับสถานการณ์ปัจจุบันได้เป็นอย่างดี


แต่เมื่อถูกนำมาสร้างเป็นละคร ผ่านการผลิตโดยค่ายเก๋าในอดีต(แต่เก่าในปัจจุบัน) อย่างค่าย ดีด้า พญาโศกจึงกลายเป็นละครที่เชยและล้าสมัยขึ้นไปทันที
ทั้งๆที่ละครเรื่องนี้ไม่ใช่ละครจานด่วน เพราะเปิดกล้องถ่ายทำไปได้มากแล้ว มีบางท่านบอกว่า น่าจะถึง 60% แล้วด้วยซ้ำ
แทนที่ละครจะสมบูรณ์แบบกลับมีข้อผิดพลาดให้จับผิดเยอะมาก ดูไปหงุดหงิดไป

เริ่มตั้งแต่บทโทรทัศน์ที่ได้ วรพันธ์ รวี มาเขียนบทโทรทัศน์ ต้องบอกว่าคนเขียนบทเก่งในด้านการสร้างเหตุการณ์ให้ละครตื่นเต้นเร้าใจอยู่ตลอดเวลา
แต่หลายเหตุการณ์กลับไร้ซึ่งเหตุผลและความเป็นไปได้ ตัวละครบางตัวโง่หาที่เปรียบไม่ได้ บางตัวฉลาดเป็นกรด
บทพูดที่เยิ่นเย้อ วกไปวนมา บางทีพูดพร่ำเพ้อเหมือนคนเสียสติ คำพูดบางคำช่างประดิษฐ์ราวกับกำลังแสดงลิเก
มีอยู่ฉากหนึ่ง ขณะที่บริพัตร์กับเฉิดเฉลาอยู่ด้วยกัน ยศพงศ์มาตามเฉิดเฉลา แกล้งถามถึงลำหับในทางไม่ดีว่ามีชายอื่น เพื่อให้บริพัตรเข้าใจลำหับผิด
ฉากนั้นมันช่างโบราณ เคยเห็นแต่ในละครมา 20 ปีก่อนไม่คิดว่าจะมาเจอในพญาโศกอีก

อย่างที่สองที่ขัดใจมากก็คือการตัดต่อที่ไม่สมูท บทจะเปลี่ยนฉากก็เปลี่ยนไปดื้อๆ ห้วนๆ
ยกตัวอย่าง ฉากที่เฉิดเฉลากับยศพงค์กำลังคุยกันในห้องอยู่ดีๆ แล้วก็ตัดมาที่บริพัตรนั่งเหม่ออยู่ประมาณ5วินาที เฉิดเฉลาก็เดินมาคุยกับบริพัตร ตัดต่อได้แบบสงสัยว่าเฉิดเฉลามีพลังวิเศษย้ายร่างได้ภายในพริบตามาก
ลักษณะการตัดต่อละครแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยๆกับดีด้า แต่ไม่ได้เป็นทุกเรื่อง
คำถามคือทำไมบางเรื่องดีบางเรื่องไม่ดี
หลายคนบอกว่าเพราะดีด้าถ่ายไปออนไปไง
มันเป็นอย่างนั้นจริงเหรอ
หากกลับไปดูผลงานละครเก่าของดีด้าก็จะตกใจว่า การตัดต่อแบบนี้มันเกิดขึ้นทุกครั้งที่ใช้คนเขียนบทเป็น วรพันธ์ รวี
ไม่ว่าละครเรื่องนั้นจะรีบหรือไม่รีบก็ตาม
แต่ใช้คนเขียนบทท่านอื่นทำไมละครมันถึงดูสมูท ดูไหลลื่น ทำให้เกิดอารมณ์คล้อยตามไปละครได้มากกว่า
ลองไปย้อนดูหลังเปรียบเทียบกันเอาเอง ใยกัลยา โดมทอง บ่วงหงส์ แสบสลับขั้ว เขียนโดยภาวิต / เพลงรักเพลงลำ และละครพื้นบ้าน เช่น ยอพระกลิ่น แก้วหน้าม้า เขียนบทโดย นันทนา วีระชน
ส่วนที่วรพันธ์ รวี เขียนบท เช่น สาวน้อยอ้อนควั่น แม่ค้า คือหัตถา โนห์รา อกธรณี เป็นเหมือนกันหมด การตัดต่อกระชากทุกเรื่อง
แบบนี้น่าเป็นห่วงโนห์รา เวอร์ชั่นล่าสุดจริงๆ ไม่ทราบว่าวรพันธ์ รวี เขียนอีกหรือไม่

พญาโศก ได้ผู้กำกับมือดีที่มีผลงานโด่งดังในแนวละครบู๊แอคชั่นขึ้นหิ้ง อย่าง คมแฝก รุกฆาต ลุย คาดเชือก แต่พอกำกับพญาโศกกับดับสนิท

ขอพูดถึงโล้โก้ละคร
ช่วงหลังมานี้ นับตั้งแต่ เพลงรักเพลงลำ สาวน้อยอ้อยควั่น จนถึงพญาโศก
ดีด้า ได้เลิกใช้ตัวอักษรที่มีลักษณ์หางเลื้อยที่เป็นเอกลักษณะของดีด้าไป เปลี่ยนมาใช้โลโก้แบบง่ายๆ ไม่ต้องออกแบบเยอะ
ความจริงยังอยากให้มีอยู่นะชอบโลโก้แบบเลื้อยๆ แต่ไม่ควรจะใช้บ่อยๆ เกินไป เรื่องไหนควรเลื้อยก็เลื้อยไป ที่สำคัญต้องสวยและเข้ากับละคร

สุดท้ายนี้ก็จะบอกว่าจะติดตามละครพญาโศกและละครเรื่องอื่นๆ ของดีด้าต่อไป
และหวังว่าดีด้าจะพัฒนาได้จริงๆสักที เห็นคุณลอร์ด สยม ให้สัมภาษณ์ว่าปรับปรุงอยู่นี่มา3-5ปี แล้วนะ
แต่กลับไม่เคยพัฒนาได้จริงๆสักที ไม่ทราบดีด้ามีปัญหาอะไรภายในไหม ทำไมถึงปล่อยให้ค่ายใหม่ๆแซงไปได้ขนาดนี้

ฝากเรื่องภาพละครพูดแล้วพูดอีกว่ามันสีเพี้ยน ไม่รู้รับฟังกันบ้างไหม
ภาพมันขาวฟุ้ง ดาราสวยหล่อดี แต่มันไม่คม มันดูปวดตา มันมืดๆ