ด้วยความเคารพ ท่านผู้รู้ทั้งหลาย มีว่านชนิดนึง ลักษณะต้นสีเขียว ต้นใหญ่ประมาณต้นข่าใหญ่ ลักณษณะต้น เหมือนว่านชักมดลูก มีเขียวไม่มีลวดลาย ออกดอก ที่ปลายยอด คือแทงขึ้นจากลำต้น แต่ไม่ใช่ตรงโคลนต้น ครับ ลักษณดอก เท่าลำแขน หรือประมาณเท่ากำปั้น..ดอกเป็นสีขาว รูปร่างดอกเหมือนดอกกระเจียว..ออกดอกตอนปลายฝน หอมช่วงต้นฤดูหนาว..เวลาดอกแห้ง จะเป็นสีทองอมสีน้ำตาล ตรงโคลนดอกคล้ายๆมีน้ำเหนียวอยู กลิ่นจะโชยตามลม หลอนเป็นประการนึง ลักษณะของหัว ใหญ่ขนาดเท่าหัวแม่มือยาว4-5นิ้วต่อหัวหัวตรง แต่ละหัวจะมีแง่งน้อยมากๆและไม่ค่อยมีหัวเล็กติดแทบจะเป็นวเดียวเลย..ดอกบานค่อนข้างนาน..แต่ท่านอาจารจะเด็ดดอกออกก่อนที่ดอกจะส่งกลิ่น..เอาไปทำสีผึ้ง..ว่านนี้กระผมเห็นเป็นดงขนาดเท่าห้องเช่าห้องนึงเลยแต่ว่าในแต่ละปีให้ดอกแค่1ดอกหรือ1คู่ท่านอาจารย์ค่อนข้างหวงมากๆ..ผมถามท่านว่า ว่านอะไร ท่านบอกว่า เป็นว่าน   ..แต่ว่าหลังจากที่ท่านมนณะภาพเกือบ4ปีแล้วว่านเหล่านั้นก็ไม่มีอีกคงมีคนขุดทิ้ง..ว่านตัวนี้ท่านใช้ว่าน เสน่เป็นตัวคุมไว้ แต่ปัจจุบัน ปมมาอยู่กรุงเทพ พยายามหาว่านตัวนี้ พอบอกว่าว่าน คนขายก็จะเอาว่าน ที่เป็นเนียกว่า เขมรให้ ..เมื่อ10ปีก่อนนี้ผมเคยเปิดดูในเน็ต รูปว่าน จะเป็นดอกอีกแบบนึง  แต่ปัจจุบันพอเปิดเูในเน็ต เป็นว่สนแบบ ที่เรียกว่าดินสอฤษีบ้าง เขมรบ้าง แต่เท่าที่ดูว่านเขมร บายแค่คืนเดียว ไม่มีกลิ่นด้วย ดอกก็นิดเดียว ถ้าจะหุงสีผึ้งคงต้องใช้เยอะมากๆด้วย..เลยอยากถามว่า ว่านที่ผมถามหา คือว่านอะไรกันแน่ คิดว่าต่างพื้นที่อาจจะเนียกไม่เหมือนกัน แต่ว่านของท่านอาจารย์เคยมีคนเอาไปปลูก ..แต่คนปลูกเสียชีวิต พอนานเข้าร้อนถึง ท่านอาจารย์ต้องพาพระลูกวัดไป สวดถอดออก จากนั้นท่านก็ไม่เคยให้ใครเอาไปปลูกนอกวัดอีกเลย ..กับคนอื่นท่านก็ไม่บอกชื่อ หรือวิธีใช้ แต่ดอกนี่ท่านจะหวงมากๆ พอเริ่มหอมท่านจะเด็ดเอาดอกออก แล้วเก็บไว้ในห้องอย่างดีเลยครับ..รบกวนผู้รู้ตอบผมด้วยจะเป็นพระคุณมากครับ..