ผมยืมล็อคอินเพื่อนมานะครับ
อยากรู้ว่ามีใครเป็นเหมือนผมบ้าง
ตลอดระยะเวลาที่รู้จักผู้หญิงคนนี้ก็ตั้งแต่ปี1แล้วครับ จนตอนนี้ก็4ปีกว่าๆแล้ว  เราไม่เคยคุยกัน แต่รู้จักชื่อ เพราะคณะผมคนไม่เยอะมากเท่าไหร่ มีทักทายกันบ้างเล็กน้อยเท่านั้น
เธอไม่ค่อยทำกิจกรรมคณะเท่าไหร่ ในขณะที่ผมจะทำกิจกรรมตลอด ตั้งแต่ปี1จนถึงปี3 นึกย้อนกลับไปผมเจอเธอนับครั้งได้ ( ช่วงนั้นผมจีบผู้หญิงอีกคนอยู่ครับ ) ไม่ได้สนใจอะไรเธอเลย แต่ก็แปลกใจที่แม้ว่าจะไม่สนใจ แต่ย้อนกลับไปแล้วผมจำรายละเอียดเหตุการณ์ที่เจอกับเธอได้ดีมากครับ ว่าเจอที่ไหน เธอทำหน้าตายังไง เพราะเวลาเจอเธอแล้วผมมองเธอตลอด ไม่ว่าจะเจอที่โรงอาหารที่มีคนพลุกพล่าน ผมก็จะมองเห็นเธอ เวลามีประชุมในรุ่น ถ้าเธอเข้าประชุมผมจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ มองเธอแล้วเพลินดีครับ. แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร
เธอไม่ใช่ผู้หญิงสมัยนิยม เธอเป็นคนค่อนข้างสูง สมส่วน ผิวเหลือง บุคลิกจะนิ่งๆ ดูลุยๆ เซอร์ๆ แต่เวลาอยู่กับกลุ่มเพื่อน เธอจะเป็นคนอีกบุคลิกเลยครับ จะดูสนุก ขี้เล่น ชอบแกล้ง มีรอยยิ้มตลอดเวลา แต่ถ้าไม่ใช่เพื่อนกลุ่มนี้หน้าเธอดูนิ่งมาก เอาง่ายๆเหมือนหุ่นยนต์เลย
จนปี4 ที่ผมได้ใกล้ชิดเธอมากขึ้น เพราะปี4ต้องทำงานคณะซึ่งเป็นงานใหญ่ งานนี้เธอทำครับ แต่ดูเหมือนจะโดนเพื่อนลากมา 555555 วันแรกของการเปิดเทอมพอเจอหน้าเธอ จากอารมณ์ไม่ค่อยดีก้โคตรจะอารมณ์ดีเลยครับ งงมาก ไม่เคยคุยกันไม่เคยนึกถึง ช่วงนี้จะเป็นช่วงที่เจอกันแทบทุกวัน แต่ก้ไม่ได้คุยนะครับ ผมคุยกับเพื่อนเธอและก้สนิทกับเพื่อนเธอพอสมควร เวลาเพื่อนพูดถึงเธอนี่ผมยิ้มตามทุกครั้ง ตลกดีครับ เป็นมุมที่ผมไม่เคยได้เห็น ส่วนงานที่ทำเธออยู่คนละฝ่ายกับผมครับ แต่มีวันนึงที่ผมต้องประชุมงานกับเพื่อนที่อยู่ฝ่ายเธอครับ แต่เพื่อนคนนั้นติดงานด่วนแล้วให้เธอมาแทน วันนั้นแหละครับที่รู้ว่าผมมองเธอมาตลอด ผมยิ้มตลอดเวลาจนเพื่อนๆผมแซวกัน ขณะที่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรมาก คุยกับเพื่อนที่มาประชุมคนอื่นๆ ไป แต่พออยู่ระยะประชิดบอกเลยครับว่าทำตัวไม่ถูก เธอหันมามองผมนิ่งๆ ตอนนั้นเก้อเขินมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย เลยส่งยิ้มให้แบบไม่คิดว่าจะได้รอยยิ้มหวานกลับมา ที่ทำเอาตอนนี้ยังติดตาอยู่
หลังจากที่รู้แล้วว่าความรู้สึกที่มีคืออะไร ก็ได้แต่พร่ำเพ้อถึง จนตอนนี้เรียนจบแล้วครับ ตั้งแต่ที่ไม่ได้เจอบ่อยๆนี่ว่าทรมานมากแล้ว ตอนนี้จบแล้วบอกเลยครับว่าโคตรทรมาน ทำไมรู้ตัวช้าขนาดนี้

.....