ไม่รู้ว่าจะตั้งเป็นกระทู้คำถามหรือสนทนาดี หลังจากที่นั่งคิด นอนคิด ถามความเห็นเพื่อน ๆ พี่ ๆ หลายคนแล้วก็สรุปว่านี่มันเป็นสิ่งไม่สมควรกระทำ ก็จะไม่ถามความเห็นแล้วล่ะค่ะ เอามาเล่าสู่กันฟัง และเป็นบทเรียน รวมถึงอาจตัดพ้อเล็ก ๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
.
.
.
เรื่องมีอยู่ว่า  ในออฟฟิศเล็ก ๆ ของเรา บรรยากาศทำงานก็ดีนะคะ ทำงานสบาย คุยเล่น ๆ ได้ไม่เครียด ชอบแซวเรื่อง...เรียกว่าไงดี เรื่องชู้สาวน่ะค่ะ คนนั้นเป็นกิ๊กคนนี้ คนนี้เป็นสามีฉัน เหมือนขำ ๆ นะคะ (ตอนเรกเราก็ไม่ชิน แบบ อะไรวะ แรงอ่ะ)

เราก็ถูกแซวเหมือนกันค่ะ กับรุ่นน้องคนนึง เข้ามาทำงานหลังเรา 2 ปี ตอนแรกที่ถูกแซวเราหน้าบึ้ง โกรธ และปฏิเสธทันทีเลยค่ะ ไม่ชอบเรื่องแบบนี้ น้องมันก็มีลูกเมียอยู่แล้ว ถ้ามันอยู่ในวงมันก็คงไม่มีปัญหาเพราะเราก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องล้อเล่น แต่คำพูด มันคุมให้อยู่วงในได้เหรอคะ ไม่ได้หรอกค่ะ ในที่สุด ขนาดลูกค้ายังมาแซวเราเลย

เราปฏิเสธซะจนเบื่อก็เลยนิ่งไว้ มันก็ซักพักนะคะ หลัง ๆ มาไอ้รุ่นน้องมันชักหนักข้อ ชอบทำหน้าหรือท่าทางแบบ...ยังไงดี หมั่นเขี้ยว...ประมาณนั้นน่ะ นี่มองแง่ดีนะ พูดกันแบบเชิงลบก็หื่นใส่น่ะค่ะ ชอบบอกกับคนอื่นว่า "แฟนผม ๆ" ทุกครั้งเราก็จะทำหน้าเซ็ง (เอาจริง ๆ นะ ชอบบอกว่า ทำหน้า ส้งติง กันเลยดีกว่า) เหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดา เราก็พยายามไม่ใส่ใจ ทั้ง ๆ ที่ไม่ชอบน่ะนะ จนเกิดเรื่อง
.
.
.

วันที่ไปฉลองเลี้ยงส่งบริษัทเก่า (เปลี่ยนบริษัทใหม่ ประมาณถูกขายน่ะค่ะ) ที่คาราโอเกะซิตี้ ไปถึงเราก็กิน ๆ กินอิ่มก็ร้องเพลงบ้าง บอกตามตรงว่าโคตรเซ็ง คือมันไม่ได้สนุกสุด ๆ ไม่ได้สบายใจ ต้องระวังตัว เพราะไอ้รุ่นน้องคนนั้นมันก็ซัดเหล้าเอาเรื่อย ๆ

ขนาดมีสติมันยังลามปาม แล้วตอนเมานี่จะเหลือเรอะ มันเคยมีเคส เคยกินเลี้ยงกันที่นี่แหละ ตอนรุ่นน้องคนนั้นเข้ามาทำงานแรก ๆ (จริง ๆ อยากเรียก "มัน"...ยิ่งเล่ายิ่งของขึ้น) ก็กินเลี้ยง ร้องเกะกันนี่แหละค่ะ เราก็ร้อง ๆ เต้น ๆ รุ่นน้องมันก็เข้ามาเต้นด้วย ซึ่งปกติเราก็ไม่ชอบนะ แต่พยายามรักษามารยาท ไม่เดินหนี แค่หันหน้าหันตัวหนี  แต่...ไม่ไหวอ่ะ เข้ามาเลื้อย...บอกได้ว่า ถ้าไม่รู้จักกันนี่โดน Teen ไปแล้วล่ะค่ะ เคสนั้นบอกมัน (ก็เกือบทะเลาะอ่ะนะ) ตอนนั้นจำเลยค่ะ มันบอกว่า "เห็นเล่นด้วย ก็นึกว่าชอบ" I SADDDD....

รู้สึกใส่อารมณ์มากไปหน่อย ซู๊ดดดดด (หายใจเข้ายาว ๆ  หายใจออกช้า ๆ ทำซ้ำ 3 ครั้ง)

ถึงไหนแล้วเนี่ย (ย้อนกลับไปอ่านแพร็บ - ภาษาไรเนี่ย)

คือพอร้อง ๆ เราก็พยายามเลือกเพลงสนุก ๆ ที่ได้เต้นกัน (ถามคนอื่นยังว่าอยากให้ร้องป่ะ - คำตอบคือไม่ อย่าให้ได้ถือไมค์) พอรุ่นน้องมันเข้ามาใกล้ เราก็จะเดินออกไปห่าง ๆ ทีนี้หลาย ๆ ครั้ง  คนก็เริ่มแซวอีกแล้ว ตอนแรกก็ว่าจะหยุดเดินหนีนั่นล่ะ กลัวมันจะเกิดอาการ "หมั่นไส้" วิ่งไล่กอดประชดเอา แต่...คิด ๆ ไป คือ "เอาที่สบายใจ" ก็หลีกเลี่ยงต่อไป

จุดแตกหักมันอยู่ตรงที่ ระหว่างที่กำลังนั่งเลือกเพลงอยู่ (รุ่นน้องต้นเหตุอยู่ส่วนหลังกับทีม) ก็ได้ยินเสียง "เฮ้ย ๆ มาแล้วโว้ย ๆ" ก็คิดล่ะมา มันมาแล้ว จะลุกหนีดีหรือเปล่า สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินหนีอ้อมมาอีกฝั่ง

ในมุมมองผู้ชาย หรือคนอื่น คงคิดว่าเรา "เล่น" มั้งคะ เลยมีรุ่นน้องอีกคนเข้ามาสกัดไม่ให้เราหนี คือเดินเข้ามาปิดช่อง ไม่ได้ประจันหน้านะคะ เราก็พยายามที่จะหนี สัญชาตญาณเอาตัวรอดก็ทำงาน ก็เลยซัดหน้าไปเบา ๆ (คิดว่าเบาจริง ๆ นะ คือเหมือนกำหมัดจิ้มไปที่ครึ่งปากครึ่งจมูก ตอนแรกมือกำลังจะเสยเข้าปลายคางด้วยซ้ำ แต่กลัวเป็นเรื่อง)

เราก็ตกใจ น้องมันก็ตกใจ ก็พูดไม่ออกทั้งสองคน พยายามจะแบบว่าขอโทษ แต่ก็ยังไม่ได้พูด ไอ้ตัวต้นเหตุมันก็เข้ามากอดจากข้างหลัง คือตอนนั้นมัวแต่ตกใจที่ชกหน้ารุ่นน้องมัน เลยลืมไอ้นี่ไปเลย รู้ตัวอีกที ได้ยินเสียงโห่แซวกัน ก็โมโหมาก เลยศอกกลับมันไป คราวนี้แรงเลยค่ะ ศอกกลับมุมต่ำค่ะ น่าจะโดนประมาณอกนี่แหละ จริง ๆ อยากเฉียงขึ้นประมาณหน้านะ ถ้ามุมนั้นน่าจะเจ็บเยอะ (รู้งี้น่าซัดมุมนั้น) แต่ตอนนั้นก็มันเหมือนเราจะทำรุนแรงไปไงคะ

พอมันผงะ เราก็ถอยออกและหันกลับไป มันเหมือนจะถลาเข้ามาอีกนะ เราก็เลยยกศอกให้ประมาณว่า "เข้ามาคราวนี้ โดนอีกแน่" มันก็เลยไม่เข้ามา

เราก็เซ็ง ไอ้รุ่นน้องที่โดนต่อยมันก็เงียบ เช็ดจมูกดูว่ามีเลือดกำเดาไหม

คนอื่น อาจไม่รู้หรือไม่สนใจ หรือยังไง แต่ตอนนั้นเราโคตรเซ็ง ก็เลยคว้ากระเป๋า บอกหัวหน้าว่าจะกลับละ (สามทุ่มกว่า) หัวหน้าก็ถาม "เป็นไร ไม่สนุกเหรอ" เราก็บอก "...(ชื่อเรา)ไม่สนุก ถาม (ชื่อรุ่นน้องที่โดนจิ้มหน้า)สิคะ ว่าสนุกหรือเปล่า" แล้วก็ขับรถกลับเลย