นี้เป็นกระทู้แรก เรียบเรียงคำพูดไม่ค่อยถูก ขออภัยนะค่ะ
คือ ตอนนี้กำลังตั้งครรภ์ เรากับแฟนเราไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้
สาเหตุ เนื่องจาก ตอนแรกที่เราตั้งท้อง.พ่อแม่ฝ่ายแฟนรับรู้ บอกจะรับผิดชอบ จะมาทำพิธีขอแต่งงานให้ถูกต้อง แต่พอเข้ามา สรุปคือไม่มีอะไรเลย รับปากกับทางบ้านเราว่าจะจัดงานตามนี้ๆ สรุปแค่ค่าสินสอดทองหมั้นยังไม่มีเลย แล้วจะเอาค่าจัดงานจากที่ไหน สุดท้ายคือไม่ได้แต่งกัน เราก็เลยคุยกับทางบอกว่าบ้านแฟนไม่ค่อยมีเงิน ช่วยหน่อยได้ไหม ให้ได้แต่งได้อยู่ด้วยกัน แม่เรายินดีช่วย แต่สุดท้ายบ้านฝ่ายชายก็ทำพัง รับปากอย่างดี แต่ก็ไม่เคยทำอะไรได้เลยทั้งที่ให้ออกแค่น้อยนิด ที่เหลือบ้านเราออกหมดเลย** ครั้งแรกที่ไม่ได้แต่ง แม่เราเรียก 1 แสน 4 บาท ฝ่ายแฟนบอกไม่มี แต่ที่เจ็บใจคือ มีเงินจะออกรถ แต่บอกว่าไม่ได้เอาเงินตรงนี้มาแต่งงาน โอเคเราพยายามเก็บความเจ็บปวดจากคำพูด พอครั้งต่อมาที่เราให้แม่ช่วย ฝ่ายชายบอกโอเคตามที่ตรงลง แต่สุดท้ายก็มาทำพัง ขอลดเงินที่จะช่วย โกหกแม่เราว่ายืมคนอื่นมา ทั้งๆที่บ้านเรารู้ว่าเงินนั้นมาจากไหน ไม่พูดความจริง แต่ปากฝ่ายชายบอกอยากรับผิดชอบ แต่นี้หรอคือสิ่งที่เขาทำ บ้านฝ่ายชายบอกมีลูกสาวเหมือนกัน เข้าใจที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ แต่นี้คือสิ่งที่เขาทำ เขามีเงินนะ แต่จะเอาไปออกรถ พอแม่เราช่วยทุกอย่าง เขาก็มาต่อรองอีก ทั้งๆแค่ให้ช่วยไม่กี่หมื่น..เราอยากรู้ว่าบ้านฝ่ายชายเห็นเราเป็นอะไร เห็นครอบครัวเราเป็นอะไร ไหนบอกเข้าใจ มีลูกสาวเหมือนกัน แต่นี้หรอคือสิ่งที่เขาทำ เราก็สุดๆ หมดความอดทน เราเลยด่าแม่ฝ่ายชายแบบไม่ไว้หน้า ที่ด่ามันมาจากความรู้สึกที่เราเก็บสะสมอดทนมานานจากคำพูดการกระทำของครอบครัวแฟน(เราโดนครอบครัวแฟนพูดจาดูถูกทำร้ายจิตใจมามาก เคยแม้กระทั้งญาติผู้ใหญ่ฝ่ายชายบอกให้เราเอาออก) เราผิดเรายอมรับนะที่ด่าแม่แฟน แต่ถ้าใครเจอแบบเราจะอดทนได้นานแค่ไหน เราไม่เคยเรียกร้องเงินค่าใช้จ่ายฝากท้องหรือค่าบำรุงต่างๆจากครอบครัวแฟนเลย เราอยากให้ครอบครัวแฟนเราหาเงินมาช่วยแม่เรา แต่สุดท้ายแม่แฟนก็มาทำแบบนี้
เรากับแม่เราคุยปรึกษากัน ว่าไม่แต่ง เพราะแม่แฟนก็พูดออกมาเองว่าไม่ต้องมีงานแต่งละ แม่เราก็ตัดสินใจไม่ต้องแต่ง ไหนๆจะอายก็อายไปเลย แม่เราเขาเสียใจที่บ้านฝ่ายชายต่อรองเรื่องเงินทุกๆครั้ง ทั้งๆแค่เงินไม่กี่หมื่นที่ให้ช่วย แม่เรารู้ทุกเรื่อง ที่ญาติๆฝ่ายชายพูดกระทำอย่างไงกับเรา ทั้งให้เอาออก ทั้งบอกจะไปแต่งทำไมก็ท้องไปแล้วนิ่ ใช่ค่ะเราเป็นผู้หญิง เมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้เร่ก็อยากแต่ง เพื่อรักษาหน้าตาพ่อแม่เรา แต่บ้านฝ่ายชายทำขนาดนี้ เราไม่แต่ง เราไม่เอาบ้านฝ่ายชายแล้ว แต่คือแฟนเราก็ยังอยากจะคุยจะดูแลเรา บอกว่ารับได้ที่เราด่าแม่เขา แต่ในความคิดเรามันไม่มีทางเป็นไปได้แล้วที่จะเป็นครอบครัว ในเมื่อมันมองหน้ากันไม่ติดแล้ว เรายอมที่จะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เราไม่คิดจะเอาลูกออก เราทำให้พ่อแม่เราอับอาย แต่เราเชื่อว่าถ้าเรามีความรับผิดชอบในตัวเองกับลูก เรายืนเพียงลำพังต่อสู้กับปัญหาต่างๆได้ เชื่อว่าทุกคนคงจะเข้าใจเรา คำนินทราสักวันคนมันก็เลิกพูดไปเอง
แต่ ณ ตอนนี้ก็ยังหนักใจ ที่แฟนเราเขายังคุยยังอยากดูแล เรายังคิดไม่ออกว่าเราจะเข้าใจกันได้อย่างไง จะรอวันที่เรียนจบ ทำงาน สร้างฐานะ แล้วแต่งกัน ได้อยู่เปนครอบครัว แบบนี้จะทำได้จริงหรอ *คือตอนนี้มันจบแล้ว ครอบครัวเรากับเราโดนฝ่ายเขากระทำมามาก จนแม่เราไม่ให้เราไปอยู่ไหน ให้เราอยู่บ้าน เริ่มต้นชีวิตใหม่ เรียนให้จบ ทำงาน เพราะมีชีวิตน้อยๆที่ต้องดูแล แต่แม่เราเข้าเห็นใจแฟนเรา เขาเลยบอกว่าถ้ารักตัวเองก็เรียนให้จบ สร้างอนาคตตัวเองให้ได้ ถึงวันนั้นค่อยคุยกัน แต่แฟนเราจะไม่มีสิทธิในตัวลูกเรา จะมีสิทธิก็ต่อเมื่อพิสูจน์ตัวเองได้
ทุกวันนี้เราร้องไห้ เสียใจทุกวัน ว่าทำไมต้องเปนแบบนี้ แล้วอีกอย่างเรารู้ว่าแฟนรักเรา แต่เราไม่มั่นใจในตัวแฟนเท่าไหร่ เราตัดสินใจไม่ถูกว่าเราควรวางตัว ควรทำตัวอย่างไง รู้แค่ว่าทุกวันนี้อดทนยิ้มสู้เพื่อลูกที่จะเกิดมา
**ขออภัยค่ะ ที่เขียนวนไปวนมา อ่านๆอาจจะ งง ไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ แต่ไม่รู้จะพูดคุย ระบายกับใคร เสียใจ ทรมานจริงๆ ค่ะ