คือยอมรับเลยว่านักแสดงเรื่องนี้แต่ละบทแต่ละคนเล่นดีมาก สุดๆ กันทุกคน ทุกตัวละครมีคาแรคเตอร์ที่โดดเด่น และตัวบทก็ส่งมากต่อการแสดง ต่อการเล่นที่จะส่งพลังทางการแสดงของตัวเองออกมาให้ผู้ชมได้ดู และแต่ละคนก็งัดฝีมือของตนออกมาเล่นกันสุดฤทธิ์ ถึงพริกถึงขิงจริงๆ สะใจคนดูกันถ้วนหน้า

แต่ที่เราอยากเขียนถึงบท มุกริน เพราะบทนี้คาแรคเตอร์ต่างจากตัวละครอื่นๆ บทที่ดูนิ่ง ดูเหมือนไม่มีอะไร ดูเหมือนจะง่าย
ด้วยตัวบทตามคาแรคเตอร์ของมุกริน ทำให้นักแสดงจะแสดงออกแบบโฉ่งฉ่างแสดงออกแบบเปิดเผยออกมาให้คนดูได้เห็นแบบชัดๆ แบบที่ตัวละครอื่นๆ เป็น นั้นทำไม่ได้เลย (อาจจะมีบ้างที่มีฉากให้ได้แสดงออกมา แต่ก็น้อยนัก)

เพราะฉะนั้น การนั่งดูตัวละครตัวนี้ จึงต้องดูแบบละเอียดสักหน่อย การแสดงออกที่ทำได้แค่เพียงสีหน้าแววตา แม้ว่าข้างในจะเจ็บแสนเจ็บ เสียใจหนักมากเพียงใด อารมณ์มากมายเหล่านี้มันจุกอยู่ในอก แต่แสดงออกได้แค่เพียงสื่ออารมณ์เหล่านั้นออกมาทางสีหน้า และโดยเฉพาะแววตา พร้อมกับน้ำตาที่คลอๆ อยู่ในแววตานั้น แล้วค่อยๆ ไหลออกมาเต็มแก้ม

เราดูแล้ว ยังคิดเลยว่า บทนี้ ถ้าเล่นไม่ถึง อินเนอร์ไม่มากพอ รับรอง ดับสนิท โดนกลบจากตัวละครที่อารมณ์รุนแรงรอบๆ ตัว อย่างแน่นอน รวมถึงโดนลืมจากคนดูอีกด้วย
แต่ ปุ๊กลุก เธอทำได้ เธอเล่นได้อย่างมีพลังมาก เราดูอยู่เราก็รู้ว่าเธอมีอินเนอร์มากในแต่ละอารมณ์ในแต่ละฉาก


อย่างฉากนี้ แต่ละคนกำลังอารมณ์ทะลุปรอทกันทุกคน และในขณะเดียวกันนั้น มุกริน ยืนดูการกระทำของทุกๆ คนอยู่ การกระทำที่แสดงออกมาจากอารมณ์ที่ควบคุมไว้ไม่ได้
เธอไม่ได้ยืนดูเฉยๆ เธอไม่ได้ยืนสะใจ หรือหัวเราะเยาะใคร แต่เราว่าเธอกำลังยืนสมเพชกับความอารมณ์ทั้งหลายของมนุษย์อยู่
และเราคิดว่าฉากนี้ น่าจะเป็นจุดเริ่มต้นให้เธอกลับมามองความจริง และมีจิตใจที่เข้มแข็งมากขึ้น เพื่อเอาชนะจิตใจที่อ่อนแอของเธออย่างที่แล้วมา





และนี่คือสิ่งที่อยากเขียนถึงสำหรับบทนี้ มุกริน และอยากก็ชมการแสดงของปุ๊กลุกด้วย
สำหรับบทอื่นๆ อย่างที่บอกไป เล่นดีมากทุกคน ไว้จะค่อยๆ เขียนถึง ในโอกาสต่อไป