ผมกับแฟนคบกันมาได้สามปีแล้วครับ แต่ผมกับแฟนคบกันแบบห่างมากๆ คนละจังหวัดเลย เจอกัน หกเดือนครั้ง(ไม่รู้คบกันมาได้ยังงัย)ตลอดสองปีที่ผ่านมานี่โคตร happy ครับ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าปีหลังๆนี่เค้าเริ่มเปลี่ยนไปครับ เค้าดูเครียดกับชีวิตมากขึ้น เค้าบอกว่ากังวลกับชีวิตในอนาคต ความหวานเราสองคนเลยจืดจางลงครับ ผมพยายามทำให้เธอผ่อนคลาย พยายามหาแนวคิดดีๆในการใช่ชีวิต พวกธรรมมะไรงี้ให้เธออ่าน(จริงๆบอกก่อนเลยว่าผมไม่ได้แตกฉานเข้าใจธรรมมะชีวิตไรหรอก แต่แค่อยากให้เธอลองอ่าน ลองทำ เผื่อบางทีอาจตรงกับจริตของเธอทำให้เธอปล่อยวางทุกข์บางอันบางอย่างได้บ้าง) สุดท้ายเธอก็ด่าว่าผมโลกสวยบ้างหล่ะ ความคิดเด็กบ้างหล่ะ เธอบอกว่าผมหน่ะแก้ปัญหาไม่ตรงจุด(เธอพูดก็ถูกครับเพราะบางอย่างผมให้คำแนะนำเธอไม่ได้จริงๆ.. คือผมเองไม่ได้ตั้งใจไปแก้ไขปัญหาชีวิตเธอครับ แต่ผมอยากเป็นฝ่ายสนับสนุนด้านจิตใจเธอ อยากให้เธอเข้มแข็ง มีพลังใจสู้กับทุกสภาวะ) จนบางผมรู้สึกท้อครับ เพราะรู้สึกว่าสิ่งที่ผมพยายามให้เธอมันดูเป็นสิ่งที่ไม่มีค่า บางครั้งผมก็จุกจนพูดไม่ออกเวลาโดนเธอด่า มันเกิดเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำจนบางทีผมก็น้อยใจครับ
        ล่าสุดผมลางานไปหาเธอที่เชียงใหม่ครับ (ผมอยู่ กทม) ผมคิดเองว่าการไปเจอหน้า ได้พูดคุย บางทีมันอาจจะทำให้อะไรๆดีขึ้น... แต่สิ่งที่ได้รับมันกลับตาลปัตรครับ เราทะเลาะกันรุนแรง ทั้งที่มันเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก เช่น เรื่องที่พัก เรื่องอาหาร ฯลฯ เธอยังคงกังวลงานของเธอ(มาก) เธอบอกว่าทุกอย่างที่ผมทำมันไม่ได้เรื่อง ไม่มีความคิด เธอบอกผมไม่รู้จักโต คิดไรแบบเด็กๆ ไม่มีตรรกะ(คือถ้าให้ผมคิดวิจารณ์ตัวเองนะ+ลองให้เพื่นวิจารณ์-->ผมว่าผมไม่ได้ขนาดนั้นนะ ผมพอมีเหตุผลอยู่ ไม่เคยโวยวายหรือตีโพยตีพายแบบไร้เหตุผล ส่วนเรื่องมองการณ์ไกลหรืออนาคตอะไรนี่ยอมรับว่าไม่เก่งครับ มองไม่ขาดแต่ก็จะคิดเผื่อไว้ตลอด ผมรับผิดชอบงานอยู่ครับ ไม่ได้ขีเกียจสันหลังยาวอะไร)  ผมไปหาเธอครั้งนั้นยอมรับเลยครับว่าอึดอัดจริงๆ ผมพยายามมุ้งมิ้ง อ้อนๆ (พยายามง้อ) มันไม่เป็นผลเลยครับ เธอไม่สนใจผมเหมือนเมื่อก่อนเลย ขากลับผมนี่อยากจะร้องไห้มากเลยแต่มันร้องไม่ออกจริงๆ
      หลังจากกลับมาผมตัดสินใจบอกเลิกเธอครับ ผมคิดทบทวนดูแล้วว่ามันคงไปกันไม่รอด ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอยู่มาจนวันนี้ได้มันเพราะรักหรือผูกพันธ์กันแน่ ความรู้สึกตอนนี้มันเป็นเส้นตรง แฟนคนเดิมที่น่ารักของผมเค้าตายจากผมไปนานแล้ว(ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ) ผมบอกเลิกเค้าไปสองครั้งแล้ว แต่เค้าบอกไม่ยอมเลิก ผมไม่รู้เหตุผลเหมือนกันว่าเธอจะทนต่อไปทำไม เธอบอกว่ามีแฟนก็ดีกว่าไม่มีแฟน ...ผมอึดอัดมากครับ ขอปรึกษาเพื่อนๆหน่อยนะครับ ใครจะว่าผมยังไงผมไม่ว่าครับ อยากรู้ว่าถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังงัยกันบ้าง ตอนนี้ผมเครียดมากครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ