คือ พ่อกับแม่แฟนผมเขาเป็นพ่อแม่ที่ไม่ค่อยจะสนใจแฟนผมเท่าไหร่อ่ะคับ แฟนผมจะมาคอยระบายกับผมตลอดว่าโดนแม่ว่าอีกแล้ว อย่างนู้นอย่างนี้ ผมก็รู้สึกสงสารแฟนผมมากๆ แต่ก็คอยให้ได้แค่คำปรึกษาแล้วก็กำลังใจอ่ะคับ แล้วก็คอยปลอบเขาทุกครั้งเลย (ยอมเป็นที่รับความรู้สึก) ผมรู้สึกเหนื่อยแทนแฟนผมมากๆแล้วก็สงสารมากๆด้วย เพราะต้องคอยอดทนคอยเก็บเอาไว้ตลอด บางเรื่องที่แฟนผมไม่ได้ทำผิดแม่แฟนผมเขาก็จะ ดุด่าว่า ทั้งที่ไม่ได้ฟังเหตุผลไรเลย แล้วบางที พ่อเขาก็จะพูดซ้ำเติมไรแบบนี้อ่ะคับ แล้วดูเหมือนจะไม่ค่อยมีเวลาให้ด้วย เพราะแฟนผมมีน้องอีกคนนึงก็รู้สึกสงสารน้องเหมือนกัน เพราะ พ่อกับแม่แฟนผมส่วนใหญ่เค้าจะเจอกัน ตอนดึกๆ (เวลานอน) พ่อแฟนผมก็เป็นพวกที่ติดพวกรถแล้วก็เพื่อนๆมากๆ ส่วนใหญ่ก็จะมีเวลาให้รถกับเพื่อนโดยไม่ค่อยจะมาดูแลเลย บางทีแฟนผมเขาไม่สบาย ผมก็คอยบอกให้ไปหาหมอแต่แม่แฟนผมเขาก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจ แม้แต่จะหายามาให้กินก็ไม่มี แฟนผมเขาก็เคยบอกผมหลายๆครั้งเลยว่า ไม่อยากให้ผมมาเจอเรื่องแบบนี้เลย แต่หลายคนก็คงเข้าใจไม่มีแฟนคนไหนยอมให้แฟนตัวเองทุกข์เศร้าอยู่คนเดียวหรอก ผมก็จะคอยบอกกับแฟนผมว่าผมจะคอยยุข้างๆเขาตลอด บางทีก็รู้สึกโกรธแทนแฟนเหมือนกัน แต่ตอนที่ผมเริ่มคบกับแฟนใหม่ๆ แม่กับพ่อเค้าจะกีดกันอย่างมาก (ยึดโทรศัพ ห้ามเจอกัน) ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตกลงเขาเป็นห่วงหรือไม่เป็นห่วง แต่ก็ผ่านมาได้จนได้เป็นแฟนกัน (ไม่ได้จะพูดโชว์ไร) ก็เลยอยากถามว่าผมควรจะให้คำปรึกษาแฟนผมหรือช่วยไรแฟนผมแบบไหนดี ช่วยหน่อยนะคับผมไม่อยากเห็นเขาเศร้าอีกแล้ว