ทำไมชีวิตมหาลัยมันเครียดแบบนี้คะ
เรากดดันมาก แถมจบช้ากว่าเพื่อน เพื่อนไปทำงานได้งานกันแล้ว สบายใจไม่ต้องมาเครียดสอบ เครียดกลัวตก กลัวไม่ผ่าน
เราจบช้า ไม่ค่อยตั้งใจ ตอนปีแรกๆ มาสำนึกตอน ปี3เทอมสอง สายเกินไป แก่แล้ว เห็นเพื่อนจะจบกันแล้ว(เพราะสาขาบังคับให้จบ3ปีครึ่ง) เราดันฟาดมา ปีที่ 5 เทอมหนึ่งแล้วคะ เพราะตามเก็บวิชาที่ไม่ผ่าน  พยามไล่ลงรีเกรดที่ติดDให้ผ่าน มีตัวนึงที่ยังไม่ลง ถ้าต้องจบเทอมนี้ วิชานี้ต้องถึง B เท่านั้น! วันนี้เราไปงานทะเบียนให้คำนวณเกรดมา เราแทบทรุดคะ เครียดน้ำตาจะไหล งานทะเบียนแจ้งว่า เราต้องทำวิชานึง (เราลง3ตัว) ให้ถึงB แทบเศร้าคะ
เรียนมามีแต่เกรดD แล้วรีลงใหม่ ถึงได้C การจะทำให้ได้B มันก็ยากสิคะ (บั่นทอนใจตัวเองมาก) สอบมิดเทอม 23 กย. นี้แล้ว จะสู้นะคะ
แต่มันยากที่จะถึงแค่เอื้อมจะให้ Cก็เกือบตายแล้ว เศร้าคะ ท้อมากๆ

ปล.เราเรียนบัญชีคะ
ใครเรียนสายบริหารมาคุยกันได้นะคะแลกเปลี่ยนมุมมอง

เพื่อนๆพี่ๆ ที่ผ่านจุดนี้มาแล้ว คิดว่า วัยเรียน วัยทำงาน ความเครียด มันต่างกันแค่ไหนคะ
สำหรับเรา ความทุกข์ เครียดกดดัน ในช่วงมหาลัยที่เจอ ก็จะเป็น เรื่องเพื่อนเห็นแก่ตัว ต้องเฟดตัวออกมาคนเดียว และเครียดเรื่องสอบตก แต่ด้านเงินเรื่องเงิน ไม่มีปัญหาคะ


ขอบคุณที่เข้ามาอ่านคะ