ครับผมสวัสดีครับ ตามหัวข้อกระทู้เลย ผมอยากรู้ว่าผมเป็นโรคจิต หรือโรคกลัวอ้วนหรือเปล่าน่ะครับ คือ เมื่อก่อนผมอ้วนครับ เคยหนัก72กิโลกรัม สูง163 อ้วนเตี้ยเลยแหละ T_T มีช่วงปิดเทอมผมไปลดน้ำหนักจนตอนนี้หนักประมาณ52-53ครับ วิธีที่ลดคือการนับแคลอาหาร+ออกกำลังกายอย่างบ้าคลั่ง ทำให้ร่างกายสูบๆเหมือนคนติดยามากๆ แต่ตอนนี้เริ่มมีน้ำมีนวลละครับ ครับอาการเริ่มจากตอนนี้แหละครับพอมีน้ำมีนวลรู้สึกว่าตัวเองอ้วนขึ้น น้ำหนักขึ้น ทำให้เครียดแล้วกลับไปออกกำลังกายแบบหักโหมอีก
-เห็นตัวเลขบนตราชั่งเพิ่มก็ยิ่งเครียดอยากลด ไม่อยากให้เพิ่มสักกะขีดเดียว
-ช่วงเวลาแต่ละวันนึกถึงการกินของมื้ออาหารต่อๆไปตลอด แบบจะกินอะไรที่แคลไม่มากเกินไปดีน้าไม่ค่อยคิดถึงเรื่องอื่นเลยทั้งๆที่จะสอบแล้วแท้ๆ
-เวลาแอบกินของทอดหรือของหวานนิดหน่อย ไม่ก็นมสดจืด1แก้ว ก็รู้สึกผิดต่อตัวเองมากมายอยากเอามันออกมาโดยไปกระโดดตบล้างบาป200ที
-เวลากินก็ไม่ได้อดนะครับแต่จะกินน้อยแบบไม่กล้ากินเยอะ ข้าวจานนึงไรงี้ แต่มันรู้สึกไม่อิ่มเลยจะโหยๆอาหารตลอด บางวันกินอิ่มแล้วท้องแน่นแต่ปริมาณไม่ได้เยอะเลยก็กลัวอ้วนไปออกกำลังกายอีก
-ไม่กล้ากินของจุกจิกเลยทั้งๆที่วัยรุ่นก็น่าจะมีกันบ้าง แบบไปกินไรกะเพื่อนประมาณนี้ ปกติเมื่อก่อนกินแล้วมีความสุข เดี๋ยวนี้กลายเป็นความทุกข์ตลอดเลย
-ชอบเอาการกินของคนผอมๆมาคิดว่ามันก็กินปกตินี่หว่าทำมันผอม ทำไมเรากินเราดูตัวใหญ่ขึ้นๆ มานั่งคิดบ่อยๆ แบบวันๆมันกินไรบ้างว้าาาา...แล้วผมก็จะกินแบบพวกนั้นทั้งๆที่ไม่ได้อิ่มเลย
-ชอบเปิดเน็ตดูแคลอรี่ในอาหารครับ กับ เปิดกระทู้ลดความอ้วน
-เวลาสั่งอาหารมักสั่งไม่น้ำตาล ไม่น้ำมัน ไม่ก็น้ำมันน้อยๆ เห็นน้ำมันแล้วหงุดหงิด
-บ่นอยากกินนู่นนี่นั่น แล้วก็ไม่กิน ทั้งๆที่อยากมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ก.ไก่ล้านตัว)
-เห็นคนอื่นกินแล้วอิจฉาตลอด โดยเฉพาะตอนไป รด. เพื่อนกินไส้กรอก อยากกินมากๆเลย แต่คุมตัวเองไปให้ไปแตะสักนิดเดียว
-ชอบไปมองกระจกบ่อยๆผ่านเป็นมอง ผ่านเป็นมอง จะมองที่พุงซะส่วนใหญ่แล้วเอามือไปลูบๆว่ามันใหญ่รึเปล่า แต่ส่วนใหญ่ก็คิดว่ามันใหญ่แหละ- -
-เห็นใครกินน้อยไม่ได้เลยครับ พอเห็นคนกินน้อยมักจะอิจฉา แล้วไปบ่นเขากินน้อย ไปบอกให้เขากินเยอะๆ ทั้งๆที่ไอ่เราก็กินน้อย
**นี่คือตัวอย่างการกินในแตละวันของผมครับ
เช้า7โมง : ข้าวราดแกง จานละ20 ใน โรงอาหารที่โรงเรียน (คือมันไม่เยอะครับ ตัวผมกินไม่อิ่ม แต่คนอื่นอิ่ม- - )+ น้ำ 1ขวด
เช้า9-10โมง : น้ำเปล่า1ขวดแก้โหย
เที่ยง12.15(เวลาพักโรงเรียน) : ส่วนใหญ่กินก๋วยเตี๋ยว ชามละ20บาท เพราะกลัวอ้วน บางวันก็ข้าวแกง 20บาทแหละครับ+น้ำเปล่า
บ่ายๆ14.00 : น้ำเปล่าอีก1ขวดครับ
เย็นๆ5โมง: กับข้าวนอกบ้านกับพ่อแม่ครับ กินข้าว1จาน ไม่เยอะมาก +กับข้าวก็หลายอย่างแต่กินไม่เยอะ
ค่ำๆ : นมสดต้ม ตามร้านน้ำเต้าหู้ ไม่ใส่น้ำตาล 1ถุง
ปกติจะออกกำลังกายเล่นบาส บอล ตอนกลางวันเพราะกลัวอ้วน ให้ได้exerciseบ้าง แต่ช่วงนี้เจ้าของกระทู้ม.6 แล้วจะสอบเข้ามหาลัยเลยไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย แล้วยิ่งเครียดกลัวอ้วนไปใหญ่เลย ฮืออออ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ข้างบนคืออาการส่วนใหญ่ครับ ตอนนี้เบื่อตัวเองมาก เหมือนกับทะเลาะกับตัวเองตลอดเวลา แบบเหมือนในตัวเรามี2คน คอยเถียงๆกันอยู่ตลอด
อีกคนนึงก็เห้ย !! อย่าไปซีเรียสเรื่องกินเอาสอบก่อน จะสอบแล้ว ม.6แล้ว อีกคนนึงก็กลัวอ้วน กลัวอ้วน กลัวอ้วน !!!
ผมว่าผมเริ่มจะเป็นโรคประสาทละ จะแก้ยังไงดีครับ ? ก็เข้าใจตัวเองว่าอุตส่าลดน้ำหนักมาไม่อยากกลับไปอ้วน แต่แบบนี้ผมว่าตัวผมก็เครียดมากเกินไป- - ผมไม่อยากคิดถึงไอ้เรื่องความอ้วนบ้าๆนี่แล้วครับ เมื่อก่อนอ้วนมีความสุข แต่ตอนนี้ผอมเครียด ต้องทำยังไงดี T_T
ปล.ตอนเขียนกระทู้นี้ยังเหมือนทะเลาะกับตัวเองอยู่เลย เซ็งมากมาย = =
ผมอยากรู้ว่าผมเป็นโรคกลัวอ้วนรึเปล่าครับ !! ถ้าเป็นจะแก้ยังไงดี ? ตอนนี้เบื่อตัวเองมาก
-เห็นตัวเลขบนตราชั่งเพิ่มก็ยิ่งเครียดอยากลด ไม่อยากให้เพิ่มสักกะขีดเดียว
-ช่วงเวลาแต่ละวันนึกถึงการกินของมื้ออาหารต่อๆไปตลอด แบบจะกินอะไรที่แคลไม่มากเกินไปดีน้าไม่ค่อยคิดถึงเรื่องอื่นเลยทั้งๆที่จะสอบแล้วแท้ๆ
-เวลาแอบกินของทอดหรือของหวานนิดหน่อย ไม่ก็นมสดจืด1แก้ว ก็รู้สึกผิดต่อตัวเองมากมายอยากเอามันออกมาโดยไปกระโดดตบล้างบาป200ที
-เวลากินก็ไม่ได้อดนะครับแต่จะกินน้อยแบบไม่กล้ากินเยอะ ข้าวจานนึงไรงี้ แต่มันรู้สึกไม่อิ่มเลยจะโหยๆอาหารตลอด บางวันกินอิ่มแล้วท้องแน่นแต่ปริมาณไม่ได้เยอะเลยก็กลัวอ้วนไปออกกำลังกายอีก
-ไม่กล้ากินของจุกจิกเลยทั้งๆที่วัยรุ่นก็น่าจะมีกันบ้าง แบบไปกินไรกะเพื่อนประมาณนี้ ปกติเมื่อก่อนกินแล้วมีความสุข เดี๋ยวนี้กลายเป็นความทุกข์ตลอดเลย
-ชอบเอาการกินของคนผอมๆมาคิดว่ามันก็กินปกตินี่หว่าทำมันผอม ทำไมเรากินเราดูตัวใหญ่ขึ้นๆ มานั่งคิดบ่อยๆ แบบวันๆมันกินไรบ้างว้าาาา...แล้วผมก็จะกินแบบพวกนั้นทั้งๆที่ไม่ได้อิ่มเลย
-ชอบเปิดเน็ตดูแคลอรี่ในอาหารครับ กับ เปิดกระทู้ลดความอ้วน
-เวลาสั่งอาหารมักสั่งไม่น้ำตาล ไม่น้ำมัน ไม่ก็น้ำมันน้อยๆ เห็นน้ำมันแล้วหงุดหงิด
-บ่นอยากกินนู่นนี่นั่น แล้วก็ไม่กิน ทั้งๆที่อยากมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ก.ไก่ล้านตัว)
-เห็นคนอื่นกินแล้วอิจฉาตลอด โดยเฉพาะตอนไป รด. เพื่อนกินไส้กรอก อยากกินมากๆเลย แต่คุมตัวเองไปให้ไปแตะสักนิดเดียว
-ชอบไปมองกระจกบ่อยๆผ่านเป็นมอง ผ่านเป็นมอง จะมองที่พุงซะส่วนใหญ่แล้วเอามือไปลูบๆว่ามันใหญ่รึเปล่า แต่ส่วนใหญ่ก็คิดว่ามันใหญ่แหละ- -
-เห็นใครกินน้อยไม่ได้เลยครับ พอเห็นคนกินน้อยมักจะอิจฉา แล้วไปบ่นเขากินน้อย ไปบอกให้เขากินเยอะๆ ทั้งๆที่ไอ่เราก็กินน้อย
**นี่คือตัวอย่างการกินในแตละวันของผมครับ
เช้า7โมง : ข้าวราดแกง จานละ20 ใน โรงอาหารที่โรงเรียน (คือมันไม่เยอะครับ ตัวผมกินไม่อิ่ม แต่คนอื่นอิ่ม- - )+ น้ำ 1ขวด
เช้า9-10โมง : น้ำเปล่า1ขวดแก้โหย
เที่ยง12.15(เวลาพักโรงเรียน) : ส่วนใหญ่กินก๋วยเตี๋ยว ชามละ20บาท เพราะกลัวอ้วน บางวันก็ข้าวแกง 20บาทแหละครับ+น้ำเปล่า
บ่ายๆ14.00 : น้ำเปล่าอีก1ขวดครับ
เย็นๆ5โมง: กับข้าวนอกบ้านกับพ่อแม่ครับ กินข้าว1จาน ไม่เยอะมาก +กับข้าวก็หลายอย่างแต่กินไม่เยอะ
ค่ำๆ : นมสดต้ม ตามร้านน้ำเต้าหู้ ไม่ใส่น้ำตาล 1ถุง
ปกติจะออกกำลังกายเล่นบาส บอล ตอนกลางวันเพราะกลัวอ้วน ให้ได้exerciseบ้าง แต่ช่วงนี้เจ้าของกระทู้ม.6 แล้วจะสอบเข้ามหาลัยเลยไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย แล้วยิ่งเครียดกลัวอ้วนไปใหญ่เลย ฮืออออ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ข้างบนคืออาการส่วนใหญ่ครับ ตอนนี้เบื่อตัวเองมาก เหมือนกับทะเลาะกับตัวเองตลอดเวลา แบบเหมือนในตัวเรามี2คน คอยเถียงๆกันอยู่ตลอด
อีกคนนึงก็เห้ย !! อย่าไปซีเรียสเรื่องกินเอาสอบก่อน จะสอบแล้ว ม.6แล้ว อีกคนนึงก็กลัวอ้วน กลัวอ้วน กลัวอ้วน !!!
ผมว่าผมเริ่มจะเป็นโรคประสาทละ จะแก้ยังไงดีครับ ? ก็เข้าใจตัวเองว่าอุตส่าลดน้ำหนักมาไม่อยากกลับไปอ้วน แต่แบบนี้ผมว่าตัวผมก็เครียดมากเกินไป- - ผมไม่อยากคิดถึงไอ้เรื่องความอ้วนบ้าๆนี่แล้วครับ เมื่อก่อนอ้วนมีความสุข แต่ตอนนี้ผอมเครียด ต้องทำยังไงดี T_T
ปล.ตอนเขียนกระทู้นี้ยังเหมือนทะเลาะกับตัวเองอยู่เลย เซ็งมากมาย = =