สวัสดีครับผมเป็นพนักงานPCขายสินค้าที่ห้างสรรพสินค้าดังแห่งหนึ่งแถว อ.เมือง จ.ชลบุรี คือเรื่องมีอยู่ว่าผมมาทำงานตามปกติ ณ ตอนนั้นทางห้างยังไม่เปิดให้บริการเลยครับ ยังไม่มีลูกค้าและไฟยังไม่ได้เปิดเลยครับ ผมเดินไปจะหยิบน้ำมากิน(ผมยังไม่ได้กินเลย) เขาเดินมาจากข้างหลังผมบอกว่าผมทำอะไร(เวลาตอนนั้นผมรู้สึกเฉยๆครับนึกว่าไม่มีอะไรแค่จะกินน้ำ)ผมก็ตอบเขาไปว่า ผมมาหาน้ำกิน เขาเลยตอบกลับมาว่าอยากกินก็เดินไปที่ห้องอาหารสิ แล้วผมก็เดินออกมา(นึกว่าจะจบแค่นั้นนะครับ)
สักแป๊บเดี่ยวเขาก็เรียกผมมาคุยอีกว่า รู้ไหมพี่มีสิทธิให้ใบเตือนนะและรู้ไหมว่าพี่ให้แล้วมักจะอยู่ไม่ค่อยได้ ผมก็เลยตอยไปว่า "ครับ"
เขาบอกอีกว่าคุยกับพี่จ้องตาพี่สิ "ผมคิดว่าเพื่ออะไร" ตอนนั้นไม่มีแค่เขากับผมที่คุยกันนะครับ แต่มีพนักงานอีกมากมองผมอยู่ ซึ่งมันทำให้ผมอับอายมาก
ผมแค่อยากจะบอกว่าผมเป็นแค่พนักขายของธรรมดาเลยไม่สามารถจะกินน้ำได้และแต่ทำไมผมเห็นหัวหน้า(ส่วนมาก)เขากินได้และเข้าห้องรฃน้ำลูกค้าได้ ซึ่งพนักงานทุกคนคิดแบบนี้แต่ไม่กล้าที่จะพูดเพราะกลัวว่าจะอยู่ยาก
ปล.ผมเสียความรู้สึกมากครับกับแค่กินน้ำ
ผมเป็นแค่พนักงานต่ำต้อยไช่ไหมถึงไม่ได้กินน้ำ
สักแป๊บเดี่ยวเขาก็เรียกผมมาคุยอีกว่า รู้ไหมพี่มีสิทธิให้ใบเตือนนะและรู้ไหมว่าพี่ให้แล้วมักจะอยู่ไม่ค่อยได้ ผมก็เลยตอยไปว่า "ครับ"
เขาบอกอีกว่าคุยกับพี่จ้องตาพี่สิ "ผมคิดว่าเพื่ออะไร" ตอนนั้นไม่มีแค่เขากับผมที่คุยกันนะครับ แต่มีพนักงานอีกมากมองผมอยู่ ซึ่งมันทำให้ผมอับอายมาก
ผมแค่อยากจะบอกว่าผมเป็นแค่พนักขายของธรรมดาเลยไม่สามารถจะกินน้ำได้และแต่ทำไมผมเห็นหัวหน้า(ส่วนมาก)เขากินได้และเข้าห้องรฃน้ำลูกค้าได้ ซึ่งพนักงานทุกคนคิดแบบนี้แต่ไม่กล้าที่จะพูดเพราะกลัวว่าจะอยู่ยาก
ปล.ผมเสียความรู้สึกมากครับกับแค่กินน้ำ