สวัสดีครับ เข้าเรื่องเลยแล้วกันครับ
คือผมกับแฟนเก่า กะคบกันมา จริงๆแล้วกะเปนเวลาไม่นานหรอกครับ แต่ระยะเวลาแรกที่เราคบกัน เราทำงานอยู่ที่เดียวกัน เจอกันเกือบทุกวัน ได้คุยกัน ได้ใกล้ชิดกัน ได้ดูแลกัน มันโอเคทุกอย่างเลย (เปนแฟนกันเฉยๆครับ ไม่ได้อยู่ด้วยกันนะครับ) แต่พอสักพักเทอต้องไปเรียนต่อที่มหาลัย ในต่างจังหวัด แต่ไม่ใกล้กับผมเท่าไหร่หรอก และต้องไปอยู่หอใกล้ๆมหาลัย แต่ก่อนที่เทอจะไปอยู่หอ เรากะได้ไปเที่ยวกันบ้าง เพราะพอไปอยุ่หมาลัย แรกๆคงไม่มีเวลาว่างเลยผมเข้าใจ (เอ่อ ผมอายุมากกว่าแฟนเก่าผมนะครับ ทำงานละ เทอพึ่งจะเข้าปี 1) แต่พอเมื่อถึงเวลาที่เทอต้องไปอยู่หอแล้ว แรกๆกะโอเค แต่หลังๆผมรู้สึกได้เลยว่า ผมเยอะไป ซึ่งทำให้เทออึดอัด เทอเปนคนไม่ชอบให้ใครวุ่นวายมาก ผมกะรู้ตัว ว่าผมงี่เง่าบ้าง เปนบางครั้ง มันกะอาจจะทำให้เทอเสียความรู้สึกไปบ้าง แต่เพราะผมเปนห่วงเทอมากๆ อะครับ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเทอ ไม่เคยอยุ่คนเดียว อยู่กับแม่ตลอดเลย แล้วพอไปอยู่คนเดียว ผมกะเลยรู้สึกเปนห่วง บวกกับความคิดถึง ผมกะเลยทำตัวเยอะมากเกินไป ประมาณว่า ถึงหอแล้วบอกด้วยนะ ไปไหนบอกหน่อยนะ มันเปนห่วงอะครับ จนล่าสุดผมทำตัวงี่เง่ากับเทอครั้งนั้น น่าจะเปนครั้งที่เทอได้คิดแล้วกะเริ่มไม่ไหวกะผมแล้วมั้ง คือหลังจากครั้งนั้นผมกะคิดได้นะครับ ว่าผมเยอะไปมาก ผมก็กะจะ ไม่ทำงี่เง่าอย่างงี้อีก แต่ครั้งนั้นมา เทอกะคุยกับผมปกติอยู่นะครับ 2-3 วัน แล้วหลังจากนั้น เทอกะเริ่มไม่ค่อยคุยกับผมแล้ว ถามคำตอบคำ ไม่สนใจอะไร ผมกะเลยปล่อยไว้อย่างนั้น 3-4 วัน หวังว่าเทอจะเหมือนเดิม จนผมเริ่มทนไม่ไหวอะครับ เลยอยากถามให้รู้เรื่อง แล้วกะได้คำตอบมา ว่าอยากอยู่คนเดียว อยากทำอะไรกะทำ ไม่อยากต้องมานั่งแคร์ใคร แล้วเทอกะบอกให้ผมกับเทอ เปนพี่น้องกัน ผมกะพยายามยื้อแล้ว พยายามพูดให้กลับมาเหมือนเดิม แต่เทอบอกความรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้วอะครับ เทอว่าเทอคิดมาหลายวันแล้ว T^T แต่หลังจากเลิกกัน กะคุยกันปกตินะครับ แบบไม่ได้คุยอะไรกันมาก ทักกันด้วยสติ๊กเกอร์ อะไรประมาณนั้น ผมกะพยายามทำใจ แต่ไม่ได้ครับ ผมรุ้สึกเลยว่าผม รักมากเลย คิดถึงทุกวัน จนผ่านมาสักพัก ผมรุ้สึกผมคิดถึงเทอมากเลย อยากจะขอกลับไปคืนดี พี่ที่ทำงานผมกะคอยปลอบอยุ่นะครับ ว่าใจเยนๆ ถ้าใช่กะคือใช่ เด่วกะกลับมาคืนดีกัน แต่เมื่อวานผมกลั้นความรู้สึกไม่ได้ เลยบอกเทอ ให้โอกาสอีกครั้งได้มั้ย เทอกะเลยบอก เลิกคุยกันดีกว่า จะได้ไม่รู้สึกอะไรกันอีก T^T แต่กะไม่ได้บล็อกอะไรนะครับ แค่พูดเฉยๆอะครับ (ผมอยากจะบอก ถึงจะไม่ได้คุย ความรู้สึกผมกะไม่เปลี่ยนหรอก แต่ไม่ได้บอก) ถึงระยะเวลาผมกับเทอที่คบกันจะไม่นาน แต่ผมรุ้สึกผูกพันมาก ตั้งแต่ผมมีแฟนมา ไม่เคยรู้สึกรักใคร เท่าคนนี้เลย หลายๆอย่างที่รู้สึก คือคนนี้มันใช่ สำหรับผมอะครับ พี่ๆที่ทำงานกะบอก ไม่อย่างให้ผมกับเทอเปนแบบนี้ เอาใจช่วยเสมอเลยครับ
ทำยังไงดีครับ จะมีโอกาสนั้นมั้ย ที่ผมเปนมันร้ายแรง ขนาดให้อภัยกันไม่ได้เลยหรอ T^T
เรื่องราวของผมกับแฟนเก่า มีโอกาสคืนดีมั้ยครับ ขอคำแนะนำหน่อยครับ T^T
คือผมกับแฟนเก่า กะคบกันมา จริงๆแล้วกะเปนเวลาไม่นานหรอกครับ แต่ระยะเวลาแรกที่เราคบกัน เราทำงานอยู่ที่เดียวกัน เจอกันเกือบทุกวัน ได้คุยกัน ได้ใกล้ชิดกัน ได้ดูแลกัน มันโอเคทุกอย่างเลย (เปนแฟนกันเฉยๆครับ ไม่ได้อยู่ด้วยกันนะครับ) แต่พอสักพักเทอต้องไปเรียนต่อที่มหาลัย ในต่างจังหวัด แต่ไม่ใกล้กับผมเท่าไหร่หรอก และต้องไปอยู่หอใกล้ๆมหาลัย แต่ก่อนที่เทอจะไปอยู่หอ เรากะได้ไปเที่ยวกันบ้าง เพราะพอไปอยุ่หมาลัย แรกๆคงไม่มีเวลาว่างเลยผมเข้าใจ (เอ่อ ผมอายุมากกว่าแฟนเก่าผมนะครับ ทำงานละ เทอพึ่งจะเข้าปี 1) แต่พอเมื่อถึงเวลาที่เทอต้องไปอยู่หอแล้ว แรกๆกะโอเค แต่หลังๆผมรู้สึกได้เลยว่า ผมเยอะไป ซึ่งทำให้เทออึดอัด เทอเปนคนไม่ชอบให้ใครวุ่นวายมาก ผมกะรู้ตัว ว่าผมงี่เง่าบ้าง เปนบางครั้ง มันกะอาจจะทำให้เทอเสียความรู้สึกไปบ้าง แต่เพราะผมเปนห่วงเทอมากๆ อะครับ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเทอ ไม่เคยอยุ่คนเดียว อยู่กับแม่ตลอดเลย แล้วพอไปอยู่คนเดียว ผมกะเลยรู้สึกเปนห่วง บวกกับความคิดถึง ผมกะเลยทำตัวเยอะมากเกินไป ประมาณว่า ถึงหอแล้วบอกด้วยนะ ไปไหนบอกหน่อยนะ มันเปนห่วงอะครับ จนล่าสุดผมทำตัวงี่เง่ากับเทอครั้งนั้น น่าจะเปนครั้งที่เทอได้คิดแล้วกะเริ่มไม่ไหวกะผมแล้วมั้ง คือหลังจากครั้งนั้นผมกะคิดได้นะครับ ว่าผมเยอะไปมาก ผมก็กะจะ ไม่ทำงี่เง่าอย่างงี้อีก แต่ครั้งนั้นมา เทอกะคุยกับผมปกติอยู่นะครับ 2-3 วัน แล้วหลังจากนั้น เทอกะเริ่มไม่ค่อยคุยกับผมแล้ว ถามคำตอบคำ ไม่สนใจอะไร ผมกะเลยปล่อยไว้อย่างนั้น 3-4 วัน หวังว่าเทอจะเหมือนเดิม จนผมเริ่มทนไม่ไหวอะครับ เลยอยากถามให้รู้เรื่อง แล้วกะได้คำตอบมา ว่าอยากอยู่คนเดียว อยากทำอะไรกะทำ ไม่อยากต้องมานั่งแคร์ใคร แล้วเทอกะบอกให้ผมกับเทอ เปนพี่น้องกัน ผมกะพยายามยื้อแล้ว พยายามพูดให้กลับมาเหมือนเดิม แต่เทอบอกความรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้วอะครับ เทอว่าเทอคิดมาหลายวันแล้ว T^T แต่หลังจากเลิกกัน กะคุยกันปกตินะครับ แบบไม่ได้คุยอะไรกันมาก ทักกันด้วยสติ๊กเกอร์ อะไรประมาณนั้น ผมกะพยายามทำใจ แต่ไม่ได้ครับ ผมรุ้สึกเลยว่าผม รักมากเลย คิดถึงทุกวัน จนผ่านมาสักพัก ผมรุ้สึกผมคิดถึงเทอมากเลย อยากจะขอกลับไปคืนดี พี่ที่ทำงานผมกะคอยปลอบอยุ่นะครับ ว่าใจเยนๆ ถ้าใช่กะคือใช่ เด่วกะกลับมาคืนดีกัน แต่เมื่อวานผมกลั้นความรู้สึกไม่ได้ เลยบอกเทอ ให้โอกาสอีกครั้งได้มั้ย เทอกะเลยบอก เลิกคุยกันดีกว่า จะได้ไม่รู้สึกอะไรกันอีก T^T แต่กะไม่ได้บล็อกอะไรนะครับ แค่พูดเฉยๆอะครับ (ผมอยากจะบอก ถึงจะไม่ได้คุย ความรู้สึกผมกะไม่เปลี่ยนหรอก แต่ไม่ได้บอก) ถึงระยะเวลาผมกับเทอที่คบกันจะไม่นาน แต่ผมรุ้สึกผูกพันมาก ตั้งแต่ผมมีแฟนมา ไม่เคยรู้สึกรักใคร เท่าคนนี้เลย หลายๆอย่างที่รู้สึก คือคนนี้มันใช่ สำหรับผมอะครับ พี่ๆที่ทำงานกะบอก ไม่อย่างให้ผมกับเทอเปนแบบนี้ เอาใจช่วยเสมอเลยครับ
ทำยังไงดีครับ จะมีโอกาสนั้นมั้ย ที่ผมเปนมันร้ายแรง ขนาดให้อภัยกันไม่ได้เลยหรอ T^T