ผมเพิ่งเคยเขียนกระทู้นี้เป็นกระทู้แรก......ถ้ามีข้อผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ด้วยนะครับ😁😁😁😂😂😂😂
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า
>ผมรู้จักกับคนๆนึงผ่านกลุ่มเพื่อนก็มีคุยกันบ้างตามประสา แต่ก็ไม่มีอะไรมากมายด้วยอันตัวเราก็เป็นบุรุษเพศหน้าตาธรรมดาๆซึ่งแตกต่างกับเค้าที่หล่อ ขาว ตี๋ พิมพ์นิยม(ผมเป็นเกย์นะครับ)ก็เลยเจียมกะราหัวว่าเราคงมิคู่ควรจะเด็ดดอกฟ้า...แต่พรหมลิขวิตก็ขีดเขี่ยให้ผมกับเค้ามาเจอกัน ณ สถานที่แห่งนึง(ที่เที่ยวอ่ะแหละ)ก็เลยทักทายกันบ้างตามประสา....จนผับเลิกก็แยกย้ายแต่อีเพื่อนเจ้ากรรมดันทิ้งไว้กลางทาง...คิดว่ากูเป็นพี่ปั๊ปมั้ง แล้วไงหล่ะครับทีนี้ แถวนี้ก็เพิ่งเคยมา เดชะบุญเราจำได้ว่าเค้าอยู่แถวนี้พอดีก็เลไลน์ถาม..สรุปก็เจอกัน...แล้วผมก็เป็นอันต้องขอไปนอนห้องเค้าเพราะกลับไม่ถูกแถมตังในกระเป๋าไม่พอ..เค้าก็เช่นกัน.....เราไปถึงห้องเค้าด้วยท่าทีสงบเสงี่ยมเจียมตัว..แล้วที่เหลือกก็คิดต่อกันเอาเองนะครับ(อย่าคิดลึก...เพราะหลับ)
>หลังจากวันนั้นก็ปกติ....เพราะตัวเรารู้ตัวเองว่าไม่ได้เหมาะสมกับเค้าอีกอย่างตอนนั้นเค้าก็มีคนมาคุยด้วยเราก็เฉยๆไปไม่ได้หวังอะไร....จนวันนึงเกิดประเด็นเสื้อสื่อรักเพราะเราซื้อเสื้อมาตัวนึงใส่ไม่ได้ก็เลยถามเค้าไปว่าเอามะ..ก็เลยมีอันให้ต้องเจอกันอีก...ซึ่งก่อนหน้านั้นเค้าก็มาปรึกษาเรื่องคนที่เค้าคุยมาปรับทุกข์บ้าง...ซึ่งเราก็เป็นผู้ฟังที่ดีนะ...จนวันที่เอาเสื้อไปให้...ความสัมพันธ์มันก็เหมือนค่อยๆมากขึ้นๆเรื่อยๆ...เราเริ่มไปหาเค้าบ่อยขึ้น สนิทกันมากขึ้น ความรู้สึกมันพัฒนาจากคำว่าคนรู้จัก เป็นเพื่อนจนถึงจุดนึงมันก็เหมือนจะะมากกว่าคำว่าเพื่อน...จนวันนึงเราลองมามองย้อนดูเริ่มรู้สึกไม่แน่ใจในสถานะภาพของตัวเองว่าอยู่จุดไหน....เลยทำให้เราทะเลาะกันบ่อยมากกกก....จนวันนึงเลยตัดสินใจคบกันเป็นแฟนดู


>เด๋ววันนี้พอแค่นี้ก่อนนะครับแล้วพรุ่งนี้จะมาเอ่ยแจ้งแถลงไขอีกครานึง