Self/less (Tarsem Singh,2015)

หนังมันสูญเสียแก่นของเรื่องไปอย่างน่าเสียดายตั้งแต่ที่มันพยายามปรับโหมดเป็นหนังแอ็คชั่นหรือความพยายามจะ"ชดเชย" สิ่งที่ตัวเองทำผิดพลาดหรือลืมทำไปในอดีต ของตัวละครเดเมี่ยน (เบน คิงสลีย์) ในร่างของมาร์ค (ไรอัน เรย์โนลด์)

โครงเรื่องการ "ถ่ายโอนจิต" ไปยังร่างใหม่นั้นเราว่ามันน่าสนใจมาก และทาร์เซม ซิงค์ผู้กำกับก็เป็นพวกบ้าทำหนังเกี่ยวกับการสำรวจจิตใจตัวละครมาตั้งแต่ The Cell แล้ว ซึ่งเอาเข้าจริงตามรายทางของหนังน่าสนใจมากไม่ว่าจะเป็นการตัดสินใจถ่ายโอนจิตใจตัวเอง การเยียวยาสภาพร่างกาย การรับรู้ว่าร่างของตนนั้นเป็นร่างที่เป็นเหมือนรถมือสองสภาพเกรดเอ หรือแม้กระทั่งครอบครัวมหาเศรษฐีที่ลึกๆแล้วพวกเขาล้วนแล้วแต่ป่วยไข้ทางจิตวิญญาณและเยียวยาสภาพของตัวเองด้วยการ "ฝืนธรรมชาติ"

งานด้านภาพ หรือ งานด้านกล้องของหนังในพาร์ทที่เป็นดราม่า หรืออะไรก็ตามแต่ที่ไม่ได้เป็นช่วงเวลาสาดกระสุน ไล่ล่ารถเราว่ามันน่าสนใจมาก แต่พอหนังปรับโหมดเข้าพาร์ทแอ็คชั่นทีไรกลับให้ความรู้สึกสมองกลวงขึ้นมาทันที

ในภาพรวมเราว่าหนังดูได้เรื่อยๆ แต่พอมันถูกขัดจังหวะด้วยการเซอร์วิสฉากโครมครามเข้ามา เราเลยรู้สึกว่าถ้ามันทำตัวเองเป็นหนังไซไฟทริลเลอร์ที่ "นิ่ง" กว่านี้ เราว่ามันมีจุดให้เล่น ให้ขยี้ ให้เล่ามากกว่าที่เป็นอยู่ ซึ่งดูฉาบฉวยไปนิด น่าเสียดาย