ผมคบกับแฟนมา 7 ปี  ผมเป็นคนดูแลแฟนมาตลอด  ตั้งแต่เรียนจนจบและทำงาน  ส่วนมากผมจะเป็นคนยอมซะเป็นส่วนใหญ่  แฟนปรกติเป็นคนไม่ค่อย

ละเอียดออ่อนและอ่อนโยนเรื่องความรู้สึก  เค้าชอบอ้างว่าผมลูกคุณหนู  เกิดมาสบาย  พ่อแม่เลี้ยงดูมาดี  แต่เค้าบอกว่าเค้าเกิดมาต้องต่อสู้  ใช้เหตุผลนี้

มาตลอดเวลาทะเลกัน  จนมาเมื่อ 2-3 ปีหลังมานี้   ผมเริ่มจับได้ว่าแฟนคุยกับคนอื่น  2-3 คน  ทั้งกลับไปคุยกะแฟนเก่า  ไปดูหนังกะรุ่นพี่  ล่าสุดไปเจอผู้ชายหน้าตาดีมีฐานะ  จนผมจับได้  


ผมขอเลิกกะเธอ  แต่เธอพยายามร้ืงผมไว้จนในที่สุดผมก็ไปคุยจนผู้ชายคนนั้นเลิกยุ่งกะแฟนผมไป  เธอก็เลยกลับมาคบกะผมต่อ  ล่าสุดมีรุ่นพี่ที่ทำงาน  ซึ่งแฟน

ผม อ้างว่า ไม่ได้ชอบคิดแค่เพื่อน  แต่ล่าสุดเมื่อวานนี้แฟนผมมีปัญหาที่ทำงานกลับมา  ผมซื้อกับข้าวมาใส่จานนั่งรอทานพร้อมกัน  แต่แฟนผมขอโทรไปคุย และระบาย

กับเพื่อนที่ทำงานคนนี้  คุยกันนานเป็นชั่วโมง  หันมาถามว่าผมโกรธมั้ย  ผมเป็นคนที่ลักษณะเก็บกด  ไม่พูดตรง ๆ แต่อยากให้คิดเอง  แฟนผมเค้าจะชอบ

หาว่าผมชอบงอน  นิสัยเหมือนผู้ ญ  ผมไม่ใช่ผู้ชายประเภทวีนโวยวาย  แต่อยากจะให้เค้าคิดได้เอง   โดยมีจิตสำนัก  เอาใจเขาใส่ใจเรา ผมจึงตอบว่าไม่โกรธ เพราะคิดว่าถ้าผมบอกว่าผมไม่ชอบแฟนผมมักมี

เหตุผลมาอ้างตลอด    ซึ่งเวลาผมแย้งว่าถ้าเธอเองโดนแบบนี้บ้างเธอจะทำยังไง  เธอก็ตีมึนใส่ผมตลอด  และเธอก็ยังยืนยันว่าเธอยังรักผมอยู่ครับ

ผมควรทำไงครับ  ควรจะมีอะไรพูดตรง ๆ ไม่พอใจอะไรก็ระบาย  พูดออกมาเลย   หรือจริง ๆ แล้วผมควรถอยออกมาเองดีกว่า