<[^_^]> สักวา อาจารย์เซ็น เป็นนักปราชญ์.....ด้วยปัญญา ความสามารถ ทั้งศาสตร์ศิลป์ (ตอนจบ)

กระทู้สนทนา

หุ้น

ต่อจากเมื่อวานนี้ คลิกอ่านดูก่อนนะครับ http://ppantip.com/topic/34155839
สองบาทแรกเอามาจากของเมื่อวาน จะได้ส่งต่อมาถึงกลอนของวันนี้ได้ครับ
เอาล่ะ...ต่อกันเลยนะครับ

..................................................            ...................................................
ทั้งสองคน ดั้นด้นไป ตามทางเดิน              ใช่เพลิดเพลิน จำเริญใจ ใช่เรื่องหมู
หญิงเหน็ดเหนื่อย เมื่อยสุดทน บ่นพร่างพรู ถึงยอดภู สำเร็จได้ ก็บ่ายเย็น

นี่คือเขา ที่เราเห็น ก่อนขึ้นมา                   ถึงยอดแล้ว แจ๋วมั้ยหนา มาได้เห็น
หญิงตอบว่า ข้าเหนื่อยล้ำ แสนลำเค็ญ      เขาลูกนี้ ช่างยากเข็ญ ไม่เห็นงาม
แต่ลูกนู้น ดูๆแล้ว กลับแจ๋วกว่า                 ดูโดดเด่น เป็นสง่า น่าเกรงขาม
เขาลูกนี้ สิเฮงซวย ไม่สวยงาม                 อยากจะถาม นามเขานี้ มีอย่างไร

ตอบคำถาม นามภูเขา เลากานี้                อาจารย์ว่า ชื่อ “สามี ” ดีไฉน
ก่อนแต่งหรือ คือภูเขา เจ้ามองไกล         น่าเลื่อมใส น่าสนใจ ใคร่อยากลอง
หลังแต่งงาน คือการเดิน ขึ้นภูเขา           เหนื่อยและเศร้า เราหมดไฟ ใจก็หมอง
สามีเจ้า คือภูเขา ใต้เท้ารอง                  ช่วยประคอง รองบาทเจ้า จงเข้าใจ

ถึงยอดเขา เจ้าได้เห็น เขาลูกอื่น           กลับระรื่น ได้ตื่นเต้น เห็นลูกใหม่
เขาลูกเก่า ใต้เท้าเจ้า ลืมเขาไป            เคยคิดไหม เจ้าเหยียบใคร จึงได้ดี ?
ที่แท้จริง สิ่งเปลี่ยนไป มิใช่เขา             แต่เป็นเจ้า ที่ผิดเพี้ยน ที่เปลี่ยนสี
เจ้าเหยียบเขา ขึ้นมาได้ จึงได้ดี            เจ้าติดหนี้ สามีอยู่ ไม่รู้ตัว

เห็นภูเขา ความมั่งคั่ง ข้างหน้านี้           ระริกระรี้ ดั่งชะนี รี่หาผัว
เม่าละโมบ โลภจริงหนา พาลืมตัว        จึงตามัว มั่วขึ้นเขา เฝ้าดอยไป
ต้องสะสม ภูเขางาม แห่งความรู้           ประคองอยู่ อุ้มชูเรา หนุนเท้าไว้
จึงได้อยู่ ยอดภูสวย รวยกันไป             ขึ้นมาแล้ว ต้องมิใช่ ยอดดอยเอย

เพี้ยนนักทดลอง

สักวาเรื่องนี้ ผมดัดแปลงจากบทความข้างล่างนี้ ต้องให้เครดิตเขาด้วยครับ
https://www.facebook.com/krahoraa/posts/1591266327758863

ไม่รู้จะเม้นต์อะไรใต้กลอนครับ นอกจาก....
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้