สวัสดีครับ

ผมก็สิงในห้องนี้มานานพอสมควร อ่านรีวิว อ่านกระทู้สปอยการ์ตูนบ่อยๆ

ตัวผมชอบอ่านการ์ตูนครับ แล้วทุกวันก็เช่าการ์ตูนมาอ่าน
บางทีก็เป็นเรื่องเดิมๆ แต่อ่านซ้ำๆ

แต่คุณรู้ไหม เมื่อเราอายุเพิ่มขึ้น อะไรที่เราได้เรียนมา
ภาพที่เรามองการ์ตูน หรือได้รับอะไรจากการ์ตูน มันเปลี่ยนไปจริงๆ

อย่างช่วงนี้ผมกลับมาอ่าน

ไอ้หนุ่มซูชิ (ออกถึงเล่ม 70) ไล่มาอ่านเล่มหนึ่งใหม่


ตอนอ่านครั้งแรกอยู่มอต้นครับ ก็อ่าน เฮ้ย มันลึกซึ้ง แต่บางที ตัวละคร ดีใจ ประทับใจ แสดงความรู้สึกมากไปหรือเปล่า
ครั้งที่สอง ปีสองครับ เนื้อเรื่องก็ดำเนินมาไกลละ
เวลาในเรื่องก็ผ่านไปหลายปี เราก็อินขึ้นมาหน่อย ชีวิตของนักศึกษา(ไม่เยอะเท่าไหร่) อย่ายอมแพ้ อะไรพวกนี้
ความเป็นห่วงเป็นใยของคนในครอบครัว เริ่มสัมผัสได้
ครั้งที่สาม ตอนนี้ เริ่มทำงานละครับ อ่านแล้วแบบ เป็นการ์ตูนที่โดนมาก
พ่อแม่ที่บ้านเป็นห่วงแค่ไหน เค้ารักเราแค่ไหน
สังคมการทำงาน คุณต้องเอาใจใส่คู่ค้า ดูแลกัน ยอมรับการตัดสินใจ แม้จะเป็นเรื่องของสังคมญี่ปุ่น
แต่ก็โดนใจครับ พูดเลยว่าหลายตอน ที่ไม่เคยรู้สึกอะไร ตอนนี้มีน้ำตาคลอครับ

หรือจะเป็น beck ปุปะจังหวะฮา 34 เล่ม จบแล้ว

อ่านไปสี่รอบละครับ
แต่ละรอบก็ไม่เหมือนกัน (ตัวผมเล่นดนตรีครับ แต่คนละสายกัน ผมเล่นไวโอลินครับ)

รอบแรก เจ๋งว่ะ เท่อะ ชอบๆ
รอบสอง โอ้โหหห ทำไมกล้าจัง ดนตรีมันยาไส้ได้ที่ไหน (สมัยเรียนเคยได้ไปสอนดนตรีที่โรงเรียนดนตรี เงินดีเอาเรื่องครับ)
รอบสาม อืมมม ก็สนุกดี มุมมองของโคะยูกิ มันเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยเหรอ
รอบสี่ ทีนี้เลยครับ โอ้โห เราทำอะไร ลงทุนกับชีวิต เท่าพวกเขาเหล่านั้นแล้วหรือยัง



ผมมีมาเล่าสองเรื่องครับ ที่มันโดนใจจริงๆ
เรื่องอื่น ก็โตมากับมันนี่เน๊อะ เดี๋ยวต้องลองย้อนอ่านดู มุมมองเราจะเปลี่ยนไปไหม



แล้วทุกๆคนล่ะครับ การ์ตูนที่ อ่านซ้ำไปซ้ำมา เมื่อเวลาผ่านไป มีวัยวุฒิเพิ่มขึ้น
มุมมองเราเปลี่ยนไปยังไงบ้าง รู้สึกกันยังไงบ้างครับ เล่าให้ฟังหน่อยครับ

ปล. รูปที่เอามาขอหาจากกูเกิ้ลนะครับ
ปล2. เพราะปกติผมอ่านจากร้านเช่าครับ ไม่ได้ซื้ออ่านเองเลย