เราจะมาเล่าชีวิตสมัยประถมค่ะ...
สมัยประถมมีครูอยู่คนหนึ่ง ดุมากขนาดที่ว่าขยะหนึ่งชิ้น โดนฟาด 10 ที กระโดดกบรอบสนาม 10 รอบ ทำโทษทั้งโรงเรียน เด็กร้องไห้กันใหญ่
ไปฟ้องแม่แม่บอกสมน้ำหน้า คือกระโดดกบจนปวดขา คลานขึ้นลงบันได ขนาดครูลดเป็น 2รอบแล้วนะ ชนิดที่ว่าถ้าเป็นตอนนี้ไขมันส่วนเกินคงหายหมด
โกรธครูมากในตอนนั้น ดุชนิดที่ได้ยินเสียงเด็กเงียบทั้งโรงเรียน แล้ววันหนึ่งตอนเราอยู่ ป.6 เด็กห้องเรานี่แอนตี้ครูมาก จนครูให้เขียนเรียงความว่าครูไม่ดียังไง จัดเลยค่ะทั้งห้อง มีอะไรเขียนไปหมด แล้วเอาไปส่ง พออีกวันมาครูนี่ตาบวมหมด(ไม่รู้สึกผิดเลยค่ะตอนนั้น) ตั้งแต่นั้นมาครูก็ไม่คุยกับพวกเราอีกเลย ไม่ดุ ไม่รับไหว้ เริ่มรู้สึกผิดแล้วค่ะตอนนั้น จากนั้นเราก็ จบป.6แล้วก็ไม่ค่อยได้เจอครู จนประมาณเราอยู่ ม.2 ครูแกก็ย้าย เราและเพื่อนก็เลยเอาพวงมาลัยไปไหว้แล้วขอขมาครูค่ะ น้ำตาร่วงเลย ร้องห่มร้องไห้ยิ่งกว่าดูซี่รี่ย์เกาหลีตอนนางเอกเป็นลูคีเมียตายอีก เรารู้สึกผิดมากๆๆๆๆ ทบทวนดูตอนนี้ คือจริงๆแกใจดีนะ
ถ้าเราไม่ทำผิดแกก็คงไม่ลงโทษ เราเป็นผู้เปนคนได้ก็เพราะแกที่คอยดุเวลาเราทำไม่ดี...
.....ถ้าเป็นตอนนี้นะให้กระโดด10รอบจะขอเพิ่มเป็น15ไขมันส่วนเกินที่พอกพูนตามร่างกายจะได้หายไปซักที...