ตอนแรกคิดว่าเออ เห็นพระเอกนั่งดูพระอาทิตย์แล้วตัดมาที่นางเอก ก็คิดว่าคงแบบ ได้พบแสงสว่างแห่งชีวิตไรงี้ แต่งงว่าทำไมจะต้องจับมือกันแล้วยิ้ม

พอมานั่งคิดอีกทีและจากการอ่านหลายๆกระทู้ก็เริ่มเข้าใจแล้วว่าเออ ยุ่นมันเป็นคนอ่อนไหวมาก และกลัวการถูกทอดทิ้งมากๆๆๆ มันเลยสร้างกำแพงและรับคนเข้ามาน้อยมาก แต่ถ้ารับแล้วก็จะซื่อสัตย์มากๆๆๆ

ทีนี้ตอนที่หมออิมบอกว่าคงไม่ได้เจอกันแล้วและยื่นมือให้จับ แล้วยุ่นบอกไม่เป็นไรแล้วไหว้ คือรับไม่ได้กับการถูกปฏิเสธ ดาวน์มากจนทำงานจนเกือบตาย พอมันคิดได้ว่าเออ ชีวิตมันผ่านมาแล้วก็ผ่านไป แต่ความสวยงามมันอยู่ในโมเม้นนั้นต่างห่าง (อารมณ์ประมาณอเมริกัน บิวตี้) เลยกลับไปหาหมออีกครังเพื่อที่จะไปเล่าว่าตัวเองมีความสุขที่ได้นั่งดูพระอาทิตย์ตก ประเด็นคือพระอาทิตย์ตกมันแป๊บเดียวไง ผ่านมาแล้วก็ไปแต่สวยงาม ก็เหมือนกับหมออิม ที่เป็นความงามที่ผ่านเข้ามาในชีวิต แล้วก็ผ่านไป สุดท้ายยุ่นยิมรับมันได้เลยยอมจับมือแล้วยิ้ม ง่ออออ มันเป็นอย่างนี้