ไม่ทราบว่าถ้าเพื่อน ๆ เจอเหตุการณ์แบบนี้ จะทำอย่างไร
เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาไปส่งลูก (ลูกเรียนชั้นประถมปีที่ 1) ตอนเช้า เมื่อก้าวเข้าห้องเรียนลูกก็รู้สึกเหม็นมาก เพราะมีการทาสีโต๊ะ-เก้าอี้นักเรียนใหม่ช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ แต่เนื่องจากไม่ค่อยมีแดด และอากาศทืม ๆ ทำให้สียังไม่แห้งดี โต๊ะ-เก้าอี้บางตัวสีก็หลุดลอกไปติดอยู่ตามเสื้อผ้า และเนื้อตัวเด็ก ๆ บางคน เราก็พยายามขอให้ครูช่วยคิดแก้ปัญหาเพราะกลิ่นแรงมาก เด็ก ๆ ต้องนั่งเรียนทั้งวัน แต่ครูก็ยุ่งเกินกว่าจะช่วยเราได้ จนเราต้องไปขอคุณครูหัวหน้าสาย ซึ่งก็ยอมให้เรายกโต๊ะ-เก้าอี้ออกนอกห้อง แล้วให้เด็ก ๆ นั่งเรียนกับพื้น
วันอังคารไปส่งลูกตอนเช้าก็ตกใจที่เห็นโต๊ะ เก้าอี้เข้าไปอยู่ในห้องหมดแล้ว ทั้งที่กลิ่นยังมีอยู่ เราไปคุยกับครูก็บอกว่าเมื่อคืนเปิดหน้าต่างไว้ทั้งคืนวันนี้ก็คงหายแล้ว แต่ในความเป็นจริงกลับไม่ใช่อย่างนั้น
วันพุธตอนเช้าเราไปส่งลูกและอยู่ในห้องประมาณ 10 นาที เราปวดหัวเลย ก็พยายามขอครูอีกครั้ง แต่ก็ไม่เป็นผล ช่วงเย็นเราไปรับลูกและนั่งรอลูกในห้องประมาณ 15 นาทีก็ทนไม่ไหว ต้องชวนเด็ก ๆ ออกมานอกห้องเพราะเราเริ่มปวดหัวอีกแล้ว เราเจอครูก็แจ้งว่ากลิ่นยังไม่หายเลยนะ เรานั่งแป๊บเดียวยังปวดหัวเลย แต่คำตอบของครูคือ สงสารเด็กกลัวเด็กเหนื่อยที่ต้องยกโต๊ะ-เก้าอี้ออกมาตากแดดอีก เราก็อาสาจะช่วยยกให้เพราะสงสารเด็กที่ต้องทนนั่งเหม็น ๆ ทั้งวันมาหลายวันแล้ว เราอยากจะบอกว่าเสียเหงื่อดีกว่าเสียปอดนะคะ แต่ก็ป่วยการจะพูด
วันพฤหัสเราตัดสินใจไปปรึกษากับผู้ช่วยผู้อำนวยการ ซึ่งท่านก็รับปากว่าจะดูให้ พอตกเย็นไปรับลูกก็ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลง แถมลูกไม่สบายหน้าแดงและบ่นปวดหัวมาก เราตัดสินใจโทรไปหาผู้อำนวยการ แต่คำตอบที่ได้กลับมาทำเราอึ้งพูดไม่ออกเลย ท่านตอบว่า "ให้เด็กฝึกความอดทน" "ทินเนอร์เป็นสารระเหยโดนความร้อนก็หายหมดแล้ว" โอ้โห้ไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้ออกจากปากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้คร่ำหวอดอยู่กับวงการศึกษาและเด็ก ๆ ซึ่งเป็นกำลังและมันสมองของชาติในมิตินี้เลย
นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ก่อนหน้าทาสีโต๊ะนักเรียนก็เกิดเหตุแอร์หลุดจากผนัง คือเมื่อวันศุกร์สิ้นเดือนสิงหาที่ผ่านมา ไปส่งลูกตอนเช้ากลับไปเจอสภาพแอร์หลุดจากผนังห้อยลงมาน่ากลัวมาก เพราะเขาใช้บอร์ดบาง ๆ ปิดทับผนังที่เป็นอิฐช่องระบายอากาศแล้วเจาะรูเพื่อยึดแอร์เอาไว้ ครูบอกว่ากำลังเรียกช่างจะมาภายในครึ่งชั่วโมง ตอนหลังก็มีการย้ายห้องไปเรียนห้องป.2 ที่ไปทัศนศึกษา เราก็ไปส่งลูกและรอช่างประมาณครึ่งชั่วโมงก็ยังไม่มา เราก็กลับก่อนตกเย็นไปรับลูกปรากฎว่ายังไม่มีการซ่อมแซมใด ๆ เลย ครูแจ้งว่าช่างจะมาทำวันเสาร์ อาทิตย์
วันจันทร์มาส่งลูกสิ่งที่เจอคือ ช่างยึดแอร์กลับไปที่เดิม ไม่มีการเปลี่ยนบอร์ด หรือเปลี่ยนจุด ซึ่งถ้าลมมาแรง ๆ ก็มีโอกาสจะหลุดออกมาได้อีก พอเราถามครูก็ได้รับคำตอบว่างบมีน้อย แถมยังเจอโต๊ะ-เก้าอี้ทาสีเหม็นหึ่งไปทั่วห้องอีก เราคิดว่าน่าจะเอางบทาสีมาทำแอร์ให้ปลอดภัยดีกว่าไหม เพราะเรียนมาตั้งนานแล้วก็ไม่เห็นเป็นไร ใกล้จะปิดเทอมแล้วทำไมไม่ทาตอนปิดเทอมไปเลยดีกว่า โต๊ะ-เก้าอี้เก่า ๆ คงไม่ทำให้เด็ก ๆ บาดเจ็บได้หรอก แต่แอร์ที่ไม่ปลอดภัยอาจตกมาใส่เด็ก ๆ ที่นั่งริมหน้าต่างได้
สำหรับเราความปลอดภัยมาเป็นอันดับแรก เรานึกถึงเหตุการณ์ตู้น้ำไฟรั่วดูดเด็กนักเรียนเสียชีวิต และประตูเหล็กทับเด็กอนุบาลเสียชีวิตขึ้นมาทันที นี่เราจะต้องรอให้ "วัวหายแล้วค่อยล้อมคอก" กันเหรอ ทำไมเราไม่ป้องกันเหตุที่ยังไม่เกิด แต่มีความล่อแหลมว่าสามารถเกิดอันตรายได้ไว้ก่อนไม่ดีกว่าเหรอ
อยากขอคำแนะนำจากเพื่อน ๆ เพื่อช่วยกันหาทางแก้ใขและป้องกัน ไม่ใช่เฉพาะโรงเรียนนี้ แต่เพื่อทุก ๆ โรงเรียน เพื่อลูก ๆ ที่จะเติบโตไปเป็นอนาคตที่มีประสิทธิภาพของชาติ ไม่ใช่โตไปแบบไร้คุณภาพ
ปล. มีคนเล่าให้ฟังว่าผอ.กำลังจะเกษียณเลยรีบทำผลงานเพื่อขอสายสะพาย ถ้าเป็นจริงก็เป็นความจริงที่แสนเจ็บปวดที่เด็กตัวเล็ก ๆ ต้องมาทนเผื่ออะไรแบบนี้ เขาจะยังภูมิใจที่จะได้อีกหรือ)
ถ้าเกิดเหตุการณ์อย่างนี้กับลูกคุณ ควรทำอย่างไรดี
เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาไปส่งลูก (ลูกเรียนชั้นประถมปีที่ 1) ตอนเช้า เมื่อก้าวเข้าห้องเรียนลูกก็รู้สึกเหม็นมาก เพราะมีการทาสีโต๊ะ-เก้าอี้นักเรียนใหม่ช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ แต่เนื่องจากไม่ค่อยมีแดด และอากาศทืม ๆ ทำให้สียังไม่แห้งดี โต๊ะ-เก้าอี้บางตัวสีก็หลุดลอกไปติดอยู่ตามเสื้อผ้า และเนื้อตัวเด็ก ๆ บางคน เราก็พยายามขอให้ครูช่วยคิดแก้ปัญหาเพราะกลิ่นแรงมาก เด็ก ๆ ต้องนั่งเรียนทั้งวัน แต่ครูก็ยุ่งเกินกว่าจะช่วยเราได้ จนเราต้องไปขอคุณครูหัวหน้าสาย ซึ่งก็ยอมให้เรายกโต๊ะ-เก้าอี้ออกนอกห้อง แล้วให้เด็ก ๆ นั่งเรียนกับพื้น
วันอังคารไปส่งลูกตอนเช้าก็ตกใจที่เห็นโต๊ะ เก้าอี้เข้าไปอยู่ในห้องหมดแล้ว ทั้งที่กลิ่นยังมีอยู่ เราไปคุยกับครูก็บอกว่าเมื่อคืนเปิดหน้าต่างไว้ทั้งคืนวันนี้ก็คงหายแล้ว แต่ในความเป็นจริงกลับไม่ใช่อย่างนั้น
วันพุธตอนเช้าเราไปส่งลูกและอยู่ในห้องประมาณ 10 นาที เราปวดหัวเลย ก็พยายามขอครูอีกครั้ง แต่ก็ไม่เป็นผล ช่วงเย็นเราไปรับลูกและนั่งรอลูกในห้องประมาณ 15 นาทีก็ทนไม่ไหว ต้องชวนเด็ก ๆ ออกมานอกห้องเพราะเราเริ่มปวดหัวอีกแล้ว เราเจอครูก็แจ้งว่ากลิ่นยังไม่หายเลยนะ เรานั่งแป๊บเดียวยังปวดหัวเลย แต่คำตอบของครูคือ สงสารเด็กกลัวเด็กเหนื่อยที่ต้องยกโต๊ะ-เก้าอี้ออกมาตากแดดอีก เราก็อาสาจะช่วยยกให้เพราะสงสารเด็กที่ต้องทนนั่งเหม็น ๆ ทั้งวันมาหลายวันแล้ว เราอยากจะบอกว่าเสียเหงื่อดีกว่าเสียปอดนะคะ แต่ก็ป่วยการจะพูด
วันพฤหัสเราตัดสินใจไปปรึกษากับผู้ช่วยผู้อำนวยการ ซึ่งท่านก็รับปากว่าจะดูให้ พอตกเย็นไปรับลูกก็ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลง แถมลูกไม่สบายหน้าแดงและบ่นปวดหัวมาก เราตัดสินใจโทรไปหาผู้อำนวยการ แต่คำตอบที่ได้กลับมาทำเราอึ้งพูดไม่ออกเลย ท่านตอบว่า "ให้เด็กฝึกความอดทน" "ทินเนอร์เป็นสารระเหยโดนความร้อนก็หายหมดแล้ว" โอ้โห้ไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้ออกจากปากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้คร่ำหวอดอยู่กับวงการศึกษาและเด็ก ๆ ซึ่งเป็นกำลังและมันสมองของชาติในมิตินี้เลย
นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ก่อนหน้าทาสีโต๊ะนักเรียนก็เกิดเหตุแอร์หลุดจากผนัง คือเมื่อวันศุกร์สิ้นเดือนสิงหาที่ผ่านมา ไปส่งลูกตอนเช้ากลับไปเจอสภาพแอร์หลุดจากผนังห้อยลงมาน่ากลัวมาก เพราะเขาใช้บอร์ดบาง ๆ ปิดทับผนังที่เป็นอิฐช่องระบายอากาศแล้วเจาะรูเพื่อยึดแอร์เอาไว้ ครูบอกว่ากำลังเรียกช่างจะมาภายในครึ่งชั่วโมง ตอนหลังก็มีการย้ายห้องไปเรียนห้องป.2 ที่ไปทัศนศึกษา เราก็ไปส่งลูกและรอช่างประมาณครึ่งชั่วโมงก็ยังไม่มา เราก็กลับก่อนตกเย็นไปรับลูกปรากฎว่ายังไม่มีการซ่อมแซมใด ๆ เลย ครูแจ้งว่าช่างจะมาทำวันเสาร์ อาทิตย์
วันจันทร์มาส่งลูกสิ่งที่เจอคือ ช่างยึดแอร์กลับไปที่เดิม ไม่มีการเปลี่ยนบอร์ด หรือเปลี่ยนจุด ซึ่งถ้าลมมาแรง ๆ ก็มีโอกาสจะหลุดออกมาได้อีก พอเราถามครูก็ได้รับคำตอบว่างบมีน้อย แถมยังเจอโต๊ะ-เก้าอี้ทาสีเหม็นหึ่งไปทั่วห้องอีก เราคิดว่าน่าจะเอางบทาสีมาทำแอร์ให้ปลอดภัยดีกว่าไหม เพราะเรียนมาตั้งนานแล้วก็ไม่เห็นเป็นไร ใกล้จะปิดเทอมแล้วทำไมไม่ทาตอนปิดเทอมไปเลยดีกว่า โต๊ะ-เก้าอี้เก่า ๆ คงไม่ทำให้เด็ก ๆ บาดเจ็บได้หรอก แต่แอร์ที่ไม่ปลอดภัยอาจตกมาใส่เด็ก ๆ ที่นั่งริมหน้าต่างได้
สำหรับเราความปลอดภัยมาเป็นอันดับแรก เรานึกถึงเหตุการณ์ตู้น้ำไฟรั่วดูดเด็กนักเรียนเสียชีวิต และประตูเหล็กทับเด็กอนุบาลเสียชีวิตขึ้นมาทันที นี่เราจะต้องรอให้ "วัวหายแล้วค่อยล้อมคอก" กันเหรอ ทำไมเราไม่ป้องกันเหตุที่ยังไม่เกิด แต่มีความล่อแหลมว่าสามารถเกิดอันตรายได้ไว้ก่อนไม่ดีกว่าเหรอ
อยากขอคำแนะนำจากเพื่อน ๆ เพื่อช่วยกันหาทางแก้ใขและป้องกัน ไม่ใช่เฉพาะโรงเรียนนี้ แต่เพื่อทุก ๆ โรงเรียน เพื่อลูก ๆ ที่จะเติบโตไปเป็นอนาคตที่มีประสิทธิภาพของชาติ ไม่ใช่โตไปแบบไร้คุณภาพ
ปล. มีคนเล่าให้ฟังว่าผอ.กำลังจะเกษียณเลยรีบทำผลงานเพื่อขอสายสะพาย ถ้าเป็นจริงก็เป็นความจริงที่แสนเจ็บปวดที่เด็กตัวเล็ก ๆ ต้องมาทนเผื่ออะไรแบบนี้ เขาจะยังภูมิใจที่จะได้อีกหรือ)