บางคนอาจคิดว่า..เฮ้ยยยย..ปีนเกรียวหรอ..ช่างกล้านะ..เด็กมันจะไปรู้อะไร บรา บรา บรา 555555+
เมื่อวันหนึ่งเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับตัวเอง บอกเลยค่ะว่าตอนแรกก็คิดแบบนั้น คือ..อารายอ่ะ ช่างกล้านะเธอ ^^
เราอายุ 28 ค่ะ ส่วนเด็กคนนั้นอายุห่างจากเรา 6 ปี // โอ้ยยยยย..ทำตาโตอ้าปาก กันใช่ไหมคะ
เราเจอกันเมื่อหนึ่งคืน ก่อนคืนข้ามปี ก็คือช่วงวันหยุดยาวปีใหม่ วันนั้นเราไปนั่งฟังเพลงชิวๆ กับเพื่อนที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
(ตัว จขกท.ไม่ได้อยู่ที่นี่ค่ะ พอดีกลับมาเยี่ยมตากับยาย) ในกลุ่มเราก็นั่งกัน 4 คนค่ะ คุยกันสนุกสนานตามประสาสาวๆ นานๆ ทีจะเจอกัน
แล้วก็มีเด็กเสริฟคนนึงค่ะใส่เสื้อเชิร์ตสีขาว เดินมาเสิร์ฟน้ำแข็ง แล้วพี่ที่เราไปด้วยก็เลยบอกว่า
ชงเหล้าให้ด้วยสิน้อง (อารมณ์แซวๆ ) อะไรอ่ะเอามาวางอย่างเดียว ใช้ไม่ได้นะเนี่ย
เด็กคนนั้นก็อมยิ้ม แล้วก็คีบน้ำแข็งใส่แก้ว แต่ไม่รู้ด้วยความเขินที่โดนแซวหรืออะไร เค้าคีบน้ำแข็งร่วงมาใส่ตักเราค่ะ
ทีนี้..เราเลยแซวกลับไปอีกว่า อารายเนี่ย..เขินจนมือไม้สั่นอ่ะ อย่างนี้ต้องชดใช้นะเนี่ย >////////< ทุกคนก็ขำกันใหญ่
หลังจากที่กลับออกมาจากร้านนั้นแล้ว พี่ที่ไปด้วยกันบอกว่า..จริงๆ แล้วเด็กคนนั้นไม่ใช่เด็กเสิร์ฟแต่เป็นน้องเจ้าของร้าน
ที่ใส่เสื้อเชิร์ตสีขาวอ่ะ เสื้อนักศึกษา ที่ร้านคนเยอะเค้าเลยมาช่วย // อ้าวววววว 5555555+ มิน่าล่ะ ถึงได้เขินใหญ่พอบอกให้ชงเหล้า
แล้วที่ตกใจกว่านั้นคือประโยคถัดมาค่ะ.. น้องเค้าขอเบอร์แกอ่ะ..// ห๊าาาาาาาาาา...!!!!
คือ..ทึ้ง อึ้ง งง ช่างกล้านะเธอ เราก็เลยบอกพี่เค้าไปว่า อย่าให้ไปนะ..แฮ่..!!
ไม่นานนางก็มาขอเบอร์เราด้วยตัวเอง แล้วก็บอกว่า..รอพี่เค้าขอให้ไม่ได้สักที // Oop...
ไม่รู้ว่าโชคชะตา พรหมลิขิต หรือเวรกรรมค่ะ ที่นำพาให้เรามาเจอกันและนี่เป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวมากมายประสบการณ์มีแฟนเด็กในชีวิตเราค่ะ
วันต่อมา..หลังจากที่ได้เบอร์โทรไปก็คงเหมือนๆ กับคนที่มาจีบทั่วๆ ไปค่ะ โทรมาคุย ส่งข้อความหา ชวนไปกินข้าว แต่เราก็ปฏิเสธทุกครั้งนะคะ
คือเรามีแฟนอยู่แล้วค่ะ แต่ความรักของเราก็ไม่ได้ราบรื่นสักเท่าไหร่ เรากำลังมีปัญหากับแฟนมาได้สักระยะหนึ่งยาวๆ แล้วค่ะ
แฟนคนที่เราคบอยู่เราก็รักเค้ามากนะคะ เค้าเป็นคนหน้าตาดี นิสัย ความคิดก็ดีค่ะ รู้จักกันมาเกือน 10 ปี แต่มาคบกันจริงๆ ก็ราว 2 ปีหลังค่ะ
2 ปีที่คบกัน เราไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอกค่ะ อยู่คนละจังหวัด ต่างคนก็ต่างทำงาน นานๆ จะเจอกันที วันหยุดเราจะขับรถไปหาเค้าที่ต่างจังหวัด ใช้เวลาด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน เวลาห่างกันเราคุยกันทุกวันค่ะ แล้วก็แทบไม่เคยทะเลาะกันเลย
ทุกอย่างเหมือนจะดีไปหมด จนอยู่มาวันนึงเค้าก็หายไปเลยค่ะ หายไปจากสารบบ แบบไม่สามารถติดต่อได้ เราก็พยายามติดต่อทุกทาง
จนสุดท้ายโทรไปถามเพื่อนเค้า ว่าเค้าเป็นอะไรรึเปล่า คือในใจเป็นห่วงอย่างเดียวเลยกลัวเป็นอะไรไป เพื่อนเค้าบอก..มันก็สบายดีนี่
อ้าวววววว...แล้ววววววว...แบบนี้หมายความว่าไง จากที่คบกันมาเรารู้จักนิสัยกันเป็นอย่างดีค่ะ ทำแบบนี้เรารู้แล้วว่าเค้าต้องการจะเลิก แต่ไม่อยากเอ่ยปากบอก.. เราเลยไม่ติดต่อไปอีกเลย.. ถามว่าเสียใจไหม เสียใจค่ะ ก็ร้องไห้แต่จะทำอะไรได้ล่ะคะ เราก็พอรู้ว่าแฟนเราเจ้าชู้บ้าง
เค้าก็คงมีคนอื่นนั่นแหละ คือเหตุผลเดียว ที่เราจะเลิกกัน เราเองก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน รักแท้..แพ้ใกล้ชิด ก็คงเป็นแบบนั้นจริงๆ
เวลาผ่านไปราว 6 เดือนค่ะ เค้ากลับมาขอคืนดี มาสารภาพว่าไปทำผู้หญิงคนหนึ่งท้อง แล้วเค้าต้องรับผิดชอบ เค้าต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น
แต่เค้ารักเรา..ลืมเราไม่ได้ เค้าคิดถึงเรามาตลอด // พูดไม่ออกเลยค่ะ ในใจตอนนั้นคิดว่า ก็ยังดีที่เค้ารับผิดชอบ สงสารเด็ก..
เรากลับมาคบกันค่ะ คือ..เราไม่ได้อยู่ด้วยกันอยู่แล้ว การที่เราคบกันก็คือ โทรหากันทุกวัน บอกเล่าเรื่องราวของแต่ละคน
แล้วก็นานๆ ทีไปเที่ยวด้วยกันเหมือนเดิม แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นตอนนี้คือ..ผู้หญิงที่เค้าแต่งงานด้วย เห็นข้อความที่เราคุยกันในโทรศัพท์
ผู้หญิงก็โทรมาหาเราค่ะ บอกว่า..ขอให้เลิกกันได้ไหม เค้ารู้ว่าเรารักกันมานาน แต่เค้ามีลูกด้วยกันแล้ว เห็นใจเค้าเถอะ ผู้หญิงด้วยกัน..
เราคุยกันนานมากค่ะ เค้าก็เล่าเรื่องราวต่างๆ ของเค้าให้เราฟัง เราตกลงจะถอยออกมาเอง เราจะเลิก..
แต่พอแฟนเรารู้เรื่องเค้าก็ไม่ยอมเลิกค่ะ บอกว่า..ถ้าหากว่าเลิกกับเราก็จะเลิกกับทางนั้นเหมือนกัน เค้ารักเรา เค้าคบกับเรามาก่อนที่จะรู้จักผู้หญิงคนนั้น
แต่เพราะลูกเค้าเลยต้องแต่งงาน เราคุยกันทั้ง 3 คนค่ะ ผู้หญิงก็เลยขอให้เราอยู่กับแบบนี้แหละ 3 คน แต่ก็โทรมาคุยกับเราตลอดห้ามเราไปเจอกัน
เค้าไม่ซีเรียสเพราะเราอยู่คนละที่อยู่แล้ว แค่คุยกัน อยากคุยก็คุยไป เค้าบอกแบบนี้ มันก็เลยอึมครึมมาถึงทุกวันนี้ค่ะ
ผ่านมาประมาณ 4 เดือนกว่าแล้ว เราทั้งสับสน ทั้งรัก ทั้งเหนื่อย ....
วันสิ้นปี..เค้าอยู่กับครอบครัว แล้วเราล่ะ เราเหมือนส่วนเกิน ในขณะที่กำลังเศร้าอยู่นั้น ก็มีสายเรียกเข้า..พ่อหนุ่มน้อยหน้ามน คนเมื่อคืนนั่นเองค่ะ
โอ้ยยยยยย..โทรมาอีกแล้ว เช้า สาย บ่าย เย็น ...
A : ทำอะไรอยู่ กินข้าวรึยัง
B : ถามอีกแล้ว จะชวนไปกินข้าวอีกแล้วล่ะสิ 555+
A : ก็ใช่อ่ะดิ ชวนกี่ทีๆ ก็ปฏิเสธตลอด ทำไม..กลัวใครเห็นรึไง
B : (นึกในใจ..รู้อีก) 5555+ ก็รู้ว่าไม่ไป แล้วชวนทำไม
A : ก็อยากให้ไปไง..
B : .....(เออนะ..อีตานี่..ตื้อใช้ได้ ไหนๆ ก็อยู่คนเดียวคืนสิ้นปีอยู่แล้วนี่ เฮ้ออออ)..อะๆ ไปก็ได้ เย็นนี้ละกัน
A : เคร..เดี๋ยวไปรับ
คุณคิดยังไง..เมื่อมีเด็กอายุน้อยกว่ามากมาจีบ
เมื่อวันหนึ่งเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับตัวเอง บอกเลยค่ะว่าตอนแรกก็คิดแบบนั้น คือ..อารายอ่ะ ช่างกล้านะเธอ ^^
เราอายุ 28 ค่ะ ส่วนเด็กคนนั้นอายุห่างจากเรา 6 ปี // โอ้ยยยยย..ทำตาโตอ้าปาก กันใช่ไหมคะ
เราเจอกันเมื่อหนึ่งคืน ก่อนคืนข้ามปี ก็คือช่วงวันหยุดยาวปีใหม่ วันนั้นเราไปนั่งฟังเพลงชิวๆ กับเพื่อนที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
(ตัว จขกท.ไม่ได้อยู่ที่นี่ค่ะ พอดีกลับมาเยี่ยมตากับยาย) ในกลุ่มเราก็นั่งกัน 4 คนค่ะ คุยกันสนุกสนานตามประสาสาวๆ นานๆ ทีจะเจอกัน
แล้วก็มีเด็กเสริฟคนนึงค่ะใส่เสื้อเชิร์ตสีขาว เดินมาเสิร์ฟน้ำแข็ง แล้วพี่ที่เราไปด้วยก็เลยบอกว่า
ชงเหล้าให้ด้วยสิน้อง (อารมณ์แซวๆ ) อะไรอ่ะเอามาวางอย่างเดียว ใช้ไม่ได้นะเนี่ย
เด็กคนนั้นก็อมยิ้ม แล้วก็คีบน้ำแข็งใส่แก้ว แต่ไม่รู้ด้วยความเขินที่โดนแซวหรืออะไร เค้าคีบน้ำแข็งร่วงมาใส่ตักเราค่ะ
ทีนี้..เราเลยแซวกลับไปอีกว่า อารายเนี่ย..เขินจนมือไม้สั่นอ่ะ อย่างนี้ต้องชดใช้นะเนี่ย >////////< ทุกคนก็ขำกันใหญ่
หลังจากที่กลับออกมาจากร้านนั้นแล้ว พี่ที่ไปด้วยกันบอกว่า..จริงๆ แล้วเด็กคนนั้นไม่ใช่เด็กเสิร์ฟแต่เป็นน้องเจ้าของร้าน
ที่ใส่เสื้อเชิร์ตสีขาวอ่ะ เสื้อนักศึกษา ที่ร้านคนเยอะเค้าเลยมาช่วย // อ้าวววววว 5555555+ มิน่าล่ะ ถึงได้เขินใหญ่พอบอกให้ชงเหล้า
แล้วที่ตกใจกว่านั้นคือประโยคถัดมาค่ะ.. น้องเค้าขอเบอร์แกอ่ะ..// ห๊าาาาาาาาาา...!!!!
คือ..ทึ้ง อึ้ง งง ช่างกล้านะเธอ เราก็เลยบอกพี่เค้าไปว่า อย่าให้ไปนะ..แฮ่..!!
ไม่นานนางก็มาขอเบอร์เราด้วยตัวเอง แล้วก็บอกว่า..รอพี่เค้าขอให้ไม่ได้สักที // Oop...
ไม่รู้ว่าโชคชะตา พรหมลิขิต หรือเวรกรรมค่ะ ที่นำพาให้เรามาเจอกันและนี่เป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวมากมายประสบการณ์มีแฟนเด็กในชีวิตเราค่ะ
วันต่อมา..หลังจากที่ได้เบอร์โทรไปก็คงเหมือนๆ กับคนที่มาจีบทั่วๆ ไปค่ะ โทรมาคุย ส่งข้อความหา ชวนไปกินข้าว แต่เราก็ปฏิเสธทุกครั้งนะคะ
คือเรามีแฟนอยู่แล้วค่ะ แต่ความรักของเราก็ไม่ได้ราบรื่นสักเท่าไหร่ เรากำลังมีปัญหากับแฟนมาได้สักระยะหนึ่งยาวๆ แล้วค่ะ
แฟนคนที่เราคบอยู่เราก็รักเค้ามากนะคะ เค้าเป็นคนหน้าตาดี นิสัย ความคิดก็ดีค่ะ รู้จักกันมาเกือน 10 ปี แต่มาคบกันจริงๆ ก็ราว 2 ปีหลังค่ะ
2 ปีที่คบกัน เราไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอกค่ะ อยู่คนละจังหวัด ต่างคนก็ต่างทำงาน นานๆ จะเจอกันที วันหยุดเราจะขับรถไปหาเค้าที่ต่างจังหวัด ใช้เวลาด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน เวลาห่างกันเราคุยกันทุกวันค่ะ แล้วก็แทบไม่เคยทะเลาะกันเลย
ทุกอย่างเหมือนจะดีไปหมด จนอยู่มาวันนึงเค้าก็หายไปเลยค่ะ หายไปจากสารบบ แบบไม่สามารถติดต่อได้ เราก็พยายามติดต่อทุกทาง
จนสุดท้ายโทรไปถามเพื่อนเค้า ว่าเค้าเป็นอะไรรึเปล่า คือในใจเป็นห่วงอย่างเดียวเลยกลัวเป็นอะไรไป เพื่อนเค้าบอก..มันก็สบายดีนี่
อ้าวววววว...แล้ววววววว...แบบนี้หมายความว่าไง จากที่คบกันมาเรารู้จักนิสัยกันเป็นอย่างดีค่ะ ทำแบบนี้เรารู้แล้วว่าเค้าต้องการจะเลิก แต่ไม่อยากเอ่ยปากบอก.. เราเลยไม่ติดต่อไปอีกเลย.. ถามว่าเสียใจไหม เสียใจค่ะ ก็ร้องไห้แต่จะทำอะไรได้ล่ะคะ เราก็พอรู้ว่าแฟนเราเจ้าชู้บ้าง
เค้าก็คงมีคนอื่นนั่นแหละ คือเหตุผลเดียว ที่เราจะเลิกกัน เราเองก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน รักแท้..แพ้ใกล้ชิด ก็คงเป็นแบบนั้นจริงๆ
เวลาผ่านไปราว 6 เดือนค่ะ เค้ากลับมาขอคืนดี มาสารภาพว่าไปทำผู้หญิงคนหนึ่งท้อง แล้วเค้าต้องรับผิดชอบ เค้าต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น
แต่เค้ารักเรา..ลืมเราไม่ได้ เค้าคิดถึงเรามาตลอด // พูดไม่ออกเลยค่ะ ในใจตอนนั้นคิดว่า ก็ยังดีที่เค้ารับผิดชอบ สงสารเด็ก..
เรากลับมาคบกันค่ะ คือ..เราไม่ได้อยู่ด้วยกันอยู่แล้ว การที่เราคบกันก็คือ โทรหากันทุกวัน บอกเล่าเรื่องราวของแต่ละคน
แล้วก็นานๆ ทีไปเที่ยวด้วยกันเหมือนเดิม แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นตอนนี้คือ..ผู้หญิงที่เค้าแต่งงานด้วย เห็นข้อความที่เราคุยกันในโทรศัพท์
ผู้หญิงก็โทรมาหาเราค่ะ บอกว่า..ขอให้เลิกกันได้ไหม เค้ารู้ว่าเรารักกันมานาน แต่เค้ามีลูกด้วยกันแล้ว เห็นใจเค้าเถอะ ผู้หญิงด้วยกัน..
เราคุยกันนานมากค่ะ เค้าก็เล่าเรื่องราวต่างๆ ของเค้าให้เราฟัง เราตกลงจะถอยออกมาเอง เราจะเลิก..
แต่พอแฟนเรารู้เรื่องเค้าก็ไม่ยอมเลิกค่ะ บอกว่า..ถ้าหากว่าเลิกกับเราก็จะเลิกกับทางนั้นเหมือนกัน เค้ารักเรา เค้าคบกับเรามาก่อนที่จะรู้จักผู้หญิงคนนั้น
แต่เพราะลูกเค้าเลยต้องแต่งงาน เราคุยกันทั้ง 3 คนค่ะ ผู้หญิงก็เลยขอให้เราอยู่กับแบบนี้แหละ 3 คน แต่ก็โทรมาคุยกับเราตลอดห้ามเราไปเจอกัน
เค้าไม่ซีเรียสเพราะเราอยู่คนละที่อยู่แล้ว แค่คุยกัน อยากคุยก็คุยไป เค้าบอกแบบนี้ มันก็เลยอึมครึมมาถึงทุกวันนี้ค่ะ
ผ่านมาประมาณ 4 เดือนกว่าแล้ว เราทั้งสับสน ทั้งรัก ทั้งเหนื่อย ....
วันสิ้นปี..เค้าอยู่กับครอบครัว แล้วเราล่ะ เราเหมือนส่วนเกิน ในขณะที่กำลังเศร้าอยู่นั้น ก็มีสายเรียกเข้า..พ่อหนุ่มน้อยหน้ามน คนเมื่อคืนนั่นเองค่ะ
โอ้ยยยยยย..โทรมาอีกแล้ว เช้า สาย บ่าย เย็น ...
A : ทำอะไรอยู่ กินข้าวรึยัง
B : ถามอีกแล้ว จะชวนไปกินข้าวอีกแล้วล่ะสิ 555+
A : ก็ใช่อ่ะดิ ชวนกี่ทีๆ ก็ปฏิเสธตลอด ทำไม..กลัวใครเห็นรึไง
B : (นึกในใจ..รู้อีก) 5555+ ก็รู้ว่าไม่ไป แล้วชวนทำไม
A : ก็อยากให้ไปไง..
B : .....(เออนะ..อีตานี่..ตื้อใช้ได้ ไหนๆ ก็อยู่คนเดียวคืนสิ้นปีอยู่แล้วนี่ เฮ้ออออ)..อะๆ ไปก็ได้ เย็นนี้ละกัน
A : เคร..เดี๋ยวไปรับ