ปกติได้แต่เล่าเรื่องหน้าวอลเฟสบุ๊คของตัวเอง อ่านพันทิบมานาน เลยอยากมาแชร์เรื่องราวในนี้บ้างครับ ขอแทนตัวเองว่าแบงค์นะครัชชช

เมื่อเช้าผมลงไปซักผ้าข้างล่างหอ...
แบงค์ : ลุง มีเหรียญ 10 บาทให้ผมแลกไหมครับ
ลุงยาม : ไม่มีเลยน้อง นี่เดินไปแลกข้างหน้านี้เลย มีร้านค้าอยู่
แบงค์ : พี่ๆ มีเหรียญ 10 บาทให้ผมแลกไหมครับ
พี่คนพม่า พนักงงานทำความสะอาดของหอ : ไม่มีครับ

นายแบงค์เดินออกจากเครื่องซักผ้า พร้อมหยุดชะงักสักแปปเมื่อได้ยินบทสนทนาหนึ่ง
พี่คนพม่า พนักงงานทำความสะอาดของหอ: ลุงๆ สมัครเฟสบุ๊คต้องเสียค่าสมัครไหม ผมจ่ายไป 200 บาท
ลุงยาม : ไม่มีนะ ลุงให้ลูกลุงทำให้

นายแบงค์ยืนนิ่งๆ แล้วตัดสินใจเดินไปแลกเหรียญ กลับมาพร้อมกับความเคืองใจ เดินทางไปพาพี่พม่า
แบงค์ : พี่ไปสมัครเฟคบุ๊คที่ไหน เสียจริงเปล่า 200 บาท
พี่คนพม่า : ที่ร้านโทรศัพท์ เขาบอกว่าค่าสมัคร 200 บาท
.......................................................

โลกช่างโหดร้าย !

นายแบงค์คงทำไรต่อไม่ได้นอกจากบอกว่า ... จริงๆ มันสมัครได้เลยฟรี ทีหลังหากพี่มีไร เกี่ยวกับคอม โทรศัพท์ หรืออะไรก็ตาม มาเคาะห้องผมละกัน และพี่คนงานพม่าที่ดูแก่กว่าผมอยู่พอสมควร ยิ้มกลับมาแล้วตอบว่า " ขอบคุณครับ ^__^ ห้อง ... ใช่ไหม "

เชรดเป็ด รู้เลขห้องตูด้วย

ลองนึกตามนะครับ ....
พนักงานทำความสะอาดหอ 8 ชั้น คนเดียว ที่ทำหน้าที่ไม่เคยขาดตกบกพร่อง ตื่นเช้ามายิ้มแย้มให้คนอยู่หอตลอด .. มีวันนึงผมเห็นพี่เค้ากำลังแหกปากร้องเพลงไทยที่คนไทยได้ไม่ค่อยร้องแล้ว ลงไปยังแอบขำ พี่ก็แอบยิ้ม ห้าๆ เงินเดือนพอประทังชีวิตและส่งกลับให้ที่บ้าน

200 บาท ที่ต้องเสียไปให้กับค่าสมัครเฟสบุ๊ค มีค่าเท่ากับ 200 บาทของเรารึไม่ ?

บะบาย