Credit : http://anontawong.com/2015/08/26/uninspired/

เนื่องจากผมได้อ่านบทความนี้ และเห็นด้วยกับคำตอบของโน้ตอุดมที่ว่า

"เพราะคิดเหมือนกันว่าประเทศนี้แรงบันดาลใจมันเยอะเกินไปแล้วว่ะ สังคมไทยตอนนี้มันเต็มไปด้วยคำคมกับแรงบันดาลใจ ซึ่งของที่มันเยอะเกินไปมากๆ มันก็เป็นขยะได้ไง ซึ่งสิ่งที่เราต้องการก็คือ อยากให้คนลุกขึ้นมาทำอย่างที่ตัวเองคิด ไม่ใช่นั่งหาแรงบันดาลใจกันอยู่นั่นแหละ…

ทั้งที่ประเทศเรามีแรงบันดาลใจเยอะมาก…แต่ก็ไม่เห็นผลงานที่มันปี๊ดออกมาเลย สองปีมานี้รู้สึกตลกไหมที่เราไม่มีเพลงใหม่ๆ จะฟังกัน มันไม่เหมือนสมัยก่อนที่เราจะรู้ว่าเดี๋ยวเดือนหน้าเราก็จะได้ฟังอัลบั้มใหม่ๆ มันยังมีความสร้างสรรค์อะไรบ้าง มีความเคลื่อนไหวดีๆ ให้เห็น มันไม่มีเลย มันเหี่ยวเฉามากเลย…

แล้วไหนจะคำคมอีก มันเยอะมากจนรู้สึกว่าตอนนี้มีใครไม่คมบ้างวะ…แทนที่จะเอาเวลาไปคิดคำคมนั้น มุงก็เอาเวลาไปใช้ชีวิตของมุงนั่นแหละ ไปทำอะไรที่มันทื่อๆ บ้างก็ได้…เหมือนเป็นกองหน้าทีมฟุตบอลก็ต้องก้มหน้าก้มตายิงไปก่อนเลย ยังไม่ต้องไซด์โค้งเหมือนเบ็กแฮมหรอก ยิงไปเถอะ ไม่ต้องง้าง กุว่าประเทศกุง้างมาพอละ "

เนื่องจากไม่เคยพิมพ์คำหยาบบนนี้นอกจากคำว่า "วะ" กับ "ว่ะ" ผมจึงขอเปลี่ยนสระให้ดูไม่น่าเกลียดแทนเซ็นเซอร์นะครับ เพราะได้ยินมาว่า Pantip ซีเรียสเรื่องภาษาพอสมควร

ผมว่าไม่ใช่แค่แรงบันดาลใจนะที่มากไป ความรักก็เช่นกัน สื่อที่เกี่ยวกับความรักเดี๋ยวนี้ก็เยอะไม่แพ้แรงบันดาลใจ เยอะจนคนเชื่อว่าโสดน่ะไม่ดี ทั้งๆ ที่ทุกคนก็โสดกันมาทั้งนั้น และการเพ้อเรื่องความรักเป็นเรื่องปกติ ไม่ว่าสถานภาพไหน อายุเท่าไหร่ จนหาคนที่ไม่เพ้อยากมาก

ว่าแต่คุณเห็นด้วยหรือไม่อย่างไรกับคำถามของผม และคำตอบของคุณโน้ต?