เราเคยเจอเหตุการณ์คือ มักจะมีคนถามเรื่องน้ำหนัก เรื่องสัดส่วน เรื่องคู่ครอง ถามบ่อยมาก ถามตลอดเวลาที่เดินผ่านกัน  ไม่ว่าจะไปทำอะไรแล้วเจอเพื่อนๆ ผู้ใหญ่ที่เคยรู้จัก  ประมาณว่า " ไปทำไรมา ถึงอ้วนขึ้น เม่อก่อนยังผอมๆอยู่เลย"  " น้ำหนักเท่าไหร่แล้วอ่ะ"  ก็ไม่เข้าใจว่าจะถามอะไรนักหนา
รำคาญ  บางครั้งก็ยิ้มให้เฉยๆ บางครั้งก็เงียบทำเป็นไม่ได้ยินไป ขี้เกียจตอบ  
        
                ยิ่งเวลาจะกินข้าวนะ โดนห้าม โดนดึงมือออก ตอนจะตักอาหาร  เราก็แบบ เฮ่ย!!  อะไรนกหนา  รู้ว่าห่วงแต่มันเกินไปป่ะวะ
เคยโดนลูกพี่ลูกน้องผู้ชายแซว ตอนนั้นหิว+ง่วง +หงุดหงิด  แกแซวบ่อยๆ เรื่องอ้วน ขาใหญ่ ขี้เหร่ ฟันห่าง  ลามไปจนถึงแม่เรา  โดนบ่ายๆ เมื่อไม่นานมานี้ เราระเบิดอารมณ์ใส่แก แบบไม่ยิ้ง มิหนำซ้ำพ่อแกออกมาช่วยลูกชายค่า ช่วยด่าเรา ว่า" ถ้าแซวไม่ได้ก็ไม่ต้องมาที่นี่อีกหรอก"
        

          จริงๆไม่อยากจะมาเลยถ้าไม่ใช่ญาติตัวเอง ญาติที่แม่เคารพ (แต่ไม่ได้เคารพแม่เราเท่าไหร่) เราเคยใด้ยินเวลาที่เค้าพูดเรื่องแม่เรา ลักษณะนิสัยอะไรประมาณนี้  วันนั้นมันไม่ไหวจริงๆ พ่อกับแม่ก็ห้ามเราอยู่เหมือนกัน เราเลยวิ่งกลับบ้านเลย  แม่ตามมาว่าเราที่บ้าน ว่าทำไมต้องไปว่าเค้าอย่างนั้น
แต่เราไม่ได้บอกแม่หรอกว่าเค้าดูถูก นินทาแม่ไว้ว่าอะไรบ้าง เพราะกลัวแม่สบายใจ
            

               เรานี่โดนด่ายับเลย   ปกติแม่มักจะสอนให้ยอม ให้ยอมให้เรียบร้อยสิเวลาเค้าแซวอะ แต่ครั้งนี้ดูมันผิดมากแม่ด่ามาเป็นชุดๆๆๆยาวเลย " จบสูงมาก็ไม่ช่วยอะไร โตแล้วยังเหมือนเด็กไม่มีวุฒิภาวะทางอารมณ์ พูดบอกเราว่าเค้าเกลียดแกมากและโกรธแกมากรู้มั้ย"  พ่อเรานิ่งๆ(เหมือนแอบสปอยลูกตัวเอง)  เราบอกว่าเราไม่แคร์ ที่เค้าไม่เห็นจะแคร์เราเลย  ทีแกเดินตบหัว ล้อพ่อล้อแม่เรา วิจารณ์การสอนลูกของแม่เรา  ตบตีลูกเมีย แบบนี้หรอที่เรียกว่าผู้ใหญ่ที่ดี  
                
                
                จนทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้คุยกันอีกเลย  เราไม่ค่อยได้กลับบ้าน  

มีใครเคยเป็นมั้ยอ่ะ แบบว่าบางทีก็อัดอั้นมาก จริงๆ