..ผมเป็นเด็กผู้ชายคนนึ่งที่ชอบในการวาดภาพชอบออกแบบ ช่วงนั้นจะจบ มัธยมต้น ครูแนะนำให้ผมไปเรียนเกี่ยวกับอาชีพรุ้งกว่า
ครู : แม๊ก ครูว่าเราวาดรูปสวยนะไปเรียนเกี่ยวกับออกแบบดีกว่า เชื่อครู เพราะสมองเธอไม่เก่งด้านสามัญหรอก"ยิ้มหัวเราะ"
ผม : ผมก็ว่างั้นแหละครับครู ผมอยากเป็นนักออกแบบ อยากเรียนสถาปัตย์ ชอบบบบ "ดีใจ"
ครู : เอามือมาจับที่หัวผม ไงก็ตั้งใจไปตามฝันให้ได้นะลูก สู้ๆนะครับ ครูเชื่อว่าเราทำได้ "ยิ้มให้กำลังใจ"
หลังจากนั้น ก็มีการสอบเข้าเรียนตามทางของผม..ผมตรงไปอาชีวศึกษา ขอไม่พูดถึงชื่อวิลัยนะครับ แหะๆ ผมก็ได้ลงสอบ ในใบมีให้เลือก 2 สาขา ที่อยากเรียน ช่องแรกเลย..ผมเลือก เรียนกราฟฟิคคอมพิวเตอร์ และอันที่สอง ผมเลือก ออกแบบ
ช่วงเวลาผ่านไป ผลการสอบก็ออก โคตรตื่นเต้นกลัวได้กราฟฟิค ..ในที่สุดก็ติด ออกแบบ เย้ เย้ เย้ "ดีใจตีลังกา10ตลบ"
และแล้วก็ได้ดังใจหวัง ได้เรียนสาขาที่ชอบ..
วันแรกของการเปิดเทอม..เพื่อนๆใหม่ ไม่มีเพื่อนจาก รร.เดิมมาเลย ฉายเดี่ยว..
ในห้อง มีประมาณสามสิบโต๊ะ ผู้หญิงเยอะ 33 คน ผู้ชาย 11 ตัว
เราไม่รู้จะเข้าไปทักทายเพื่อนใหม่ยังไง ก็ไปนั่งข้างๆ ผู้หญิง ไอ้เราเขินมากกกก "ตัวผมเป็นคนชอบอยู่เงียบๆ โลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยพูดจา แต่ขี้อาย ถ้าได้รู้จักนะ จะรู้เลยว่า พูดมากกกก"
หลักๆเลยได้รู้จักเพื่อนผู้หญฺิง นางสิบสอง 12 คน หนึ่งในนั้นสนิทกันมาก ผมเหมือน เดือนถูกล้อมดาว พวกนางชอบเล่น เล่นเยอะ
ส่วนเพื่อนๆกลุ่มผู้ชาย พวกมันชอบเข้าห้องน้ำกัน "ไปสูบบุหรี่"ผมไม่ค่อยตามพวกมัน เดี๋ยวหนีมั้ง โดนเรียนมั้ง ออกไปกินเหล้ามั้ง ตามประสาผู้ชาย แมนแมนเตะบอลครับ (ผมไม่กินเหล้าเบียร์และบุหรี่ได้แจ้งบอกเพื่อนๆทุกคนในห้องแล้วห้ามชวน ตอนออกมาแนะนำหน้าห้อง"
ในวงเพื่อนผู้ชาย ผมสนิทกัน 5 คน ไอ้น้ำแข็ง,ไอ้เบียร์,ไอ้ฟัว,ไอ้ดรีม,และก็มิ๊ก เวลาพวกผมไปกินข้าวกันที่โรงอาหาร จะเดินพูดกันเสียงดัง จะมีร้านประจำของแต่ละคน ผมนี้'ร้านข้าวไข่เจียว'เลยครับ ผมมาตลอดทั้งเทอมรู้สึกเบื่อมากกกกก
ไอ้น้ำแข็งแซว : -ทั้งเทอมสมควรเบื่อละไอ้แม็ก "ทำหน้ากวนตีน"
ไอ้เบียร์ : กินเย็นตาโฟต้มยำ ดีกว่า
ผม :ไม่อ่ะเผ็ด กูกินทีไรท้องเสียว่ะ -เถอะ
มิ๊ก : เห้ย..ข้าวมันไก่ป่ะ กูเลี้ยง อร่อยนะเว้ยป้าน้อย
ผม : เลี้ยงกูจริงดิ กูมีเงินออกเองได้
มิ๊ก : ไม่ๆๆวันนี้กูขอเลี้ยงข้าว ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมากูยังไม่ได้เลี้ยงไรเลย "หน้าตาจริงจังมาก"
ผม : ไม่อยากกินว่ะ กลัวไม่อร่อย ดูสีแล้วจะไม่อร่อยจริงๆว่ะ
มิ๊ก : อ่ะไม่เคยจะเปิดใจรับรสใหม่ๆเลย -แต่ข้าวไข่เจียว "ป้าครับ ไก่ทอดต้ม พิเศษ 2 "
ผม : เอ้าเห้ย จริงดิว่ะ "งง"
มิ๊ก : เออกูสั่งไปแล้ว -ให้หมด "หัวเราะ"
" มิ๊ก ผู้กวนตีนและปากDog แต่มันเป็นคนดีมาก หน้าใสไร้สิว จมูกเป็นสัน คิวปลิง สูงเท่าผมเลย แต่ผมขาวกว่า มันเป็นนักบอลมีชิกแพคแต่ไม่ค่อยชัดแต่ก็มีแหละ ผมนี้ดิ เรียบเป็นกระดานหุ่นผู้ชายผอมเนิร์ดๆอ่ะ บ้านมันรวยเอารถมาแต่ขี้เหนียวแต่ไม่กับผม ถึงมันจะกินเหล้า กินเบียร์ แต่ไม่ชอบสูบบุหรี่ มันมีแฟนแล้ว เรียนต่างรร.กัน ผู้ชายคนนี้แหละ..ที่ทำให้ผมเปลี่ยนไป " ต่อต่อต่อ
หลังจากกินเสด... เห้ยเรียนภาษาไทยบ่ายนะ เหลสาวกันเพลินละ ไปกันเถอะ ครู
เช็คชื่อแล้วมั้ง
วิ่งกันแทบตาย อีน้ำ เห้ย เดินดีดีกันมาก็ได้ ครูไม่อยู่ติดธุระ
พวกผม โหวกเหวกดีใจ
ไอ้เบียร์ : ป่ะ ดูดหรี่กัน
ผม : อีกแล้วหรอว่ะ ปอดมะเร็ง-หมดแล้วมั้ง
ไอ้เบียร์ : ป่ะไปเถอะเพื่อน
ผมไม่ไปด้วย กลับมาอยู่กับเพื่อนผู้หญิง..
มิ๊ก : เดินมาตบไหล่ เห้ย แม็ก กูฝากหน่อยว่ะ
ผม : ฝากไรของ
มิ๊ก : ฝากทำการบ้านหน่อยดิว่ะ กูจะไปเตะบอลกับเพื่อนไปกับกูเปล่า
ผม : ทำเองดิว่ะ..กูการบ้านก็เยอะอยู่แล้ว ไปเตะบอลเถอะกูขอไปทำการบ้านดีกว่า
มิ๊ก : นะนะนะนะนะ ช่วยกูหน่อย เดี๋ยวเลิกเรียนกูพาไปเลี้ยงหนม
ผม : เออๆๆ ก็ได้ว่ะ มาๆๆๆๆ ไปเตะบอลเถอะ ไป!!
มิ๊ก : เออไม่ต้องไล่ ฝากด้วยนะจ่ะไปละ "ยิ้มหัวเราะกวนตีนแล้วก็วิ่งไป"
....ความรู้สึกและคำพูดเหล่านี้จดจำยิ่งกว่าข้อสอบ
เวลาเลิกเรียน..ผมกับมันเดินไปโรงรถ กำลังจะไปร้านนม โดนแฟนมิ๊กตัดหน้า
และแล้วนัดของเราก็ถูกยกเลิก.. มิ๊ก : เห้ยโทษทีแฟนกูให้ไปรับว่ะ
ผม : เออ เออ ไว้กาสหน้าแล้วกันว่ะ ยังอีก 2 ปี
มิ๊ก : เคร งั้นกูไปก่อนนะ ไว้กูจะพาไปเลี้ยง บายยย เจอกันพรุ่งนี้ อย่าลืมการบ้านกูด้วย
ผม : เออ
มิ๊ก นี้นะ ขับรถดีดีนะ บาย
ก็แยกกันตรงนั้นเลย ผมละรีบกลับบ้าน ฝนใกล้ตกแล้ว
วันรุ้งขึ้น รถเสีย โทรให้ มิ๊กมารับ มันก็มาเลยยยมาไวมาก อย่างกับจอดรอหน้าบ้าน ก็นั่งรถไปเรียน
ผม : ว่าปี 1 เราจะได้เกรดเยอะป่ะว่ะ การบ้านกูก็ส่ง งานกูก็ตั้งใจทำ
มิ๊ก : เอ่อว่ะ กูดิ แย่กว่า ให้ทำการบ้านให้ "หัวเราะ"
ผม : ก็อย่าขี้เกียจดิว่ะ ขยันเรียนมั้ง เตะ เตะอยู่นั้นแหละบอลอ่ะ เตะเข้าหลายลูก คะแนนคงจะเพิ่มมานะ
มิ๊ก : เออไม่ต้องมาซ้ำเติมกู..
กิจกรรมลูกเสือ ปีหนึ่งต้องเรียน ลูกเสืออีก ไม่ได้เป็น รด. แต่มิ๊กเป็น ไปเดินทางไกล ไกลสมชื่อจริง จริง ที่คณะครูได้จัดทางเดินให้ เริ่มออกเดินทางกัน 08.30 เดิน เดิน เดินไปเรื่อยๆ
มิ๊ก : กูลืมทากันแดดมาว่ะ มีป่ะว่ะ แดด
ไหม้
เบียร์ : ทาทำ
ไร ดูกู ดำอยู่แล้วไม่ต้องป้องกัน ยูวี ยูวีกระจอก
มิ๊ก : เออเรื่องของ เห้ย แม็ก ขอโลชั่นหน่อยดิว่ะ
ผม : เออกูทามาตั้งแต่บ้านละ..โทษทีว่ะ
มิ๊ก : อ้าววว เชี้ยแล้วเป็นงั้นไป เอ่อๆช่างเถอะ ทน ทน ไป
ผม : เออ ไหวนะอ่ะ
หลังจากเดินไปเกือบด่านสุดท้ายของการเดินลูกเสือ น้ำในขวด
หมด กลางป่า
ผม : เห้ย ใครมีน้ำบ้างป่ะ กูคอแห้งขอด่วนเลย
ไอ้เบียร์ ไอ้ตูมตาม ไอ้น้ำแข็ง : ไม่ๆๆ กูเหลือน้อยเดียวจะหมดแล้ว ไปขอไอ้มิ๊กไป !!
ผม : โหเชี้ยไม่ต้องไล่กูขนาดนั้นก็ได้ ไหนมิ๊กกูขอซดน้ำหน่อย ไม่ไหวแหละ
มันเขย่าขวดน้ำเบาๆ มิ๊ก : น้ำกูก็เหลือนิดนึงว่ะ มาๆๆกินของกูก่อน "หน้าตาเป็นห่วง"
เป็นน้ำที่อร่อยที่สุดเท่าที่กินมา เลยก็ว่าได้
มิ๊ก : พอ พอ พอจะหมดแล้ว " ตบไหล่ผม"
ผม : สดชื่นจริงๆเลย ขอบใจมาก "หน้าตาปลื้มปริ่ม มีแรงเดินต่อเยอะเลย"
ผมกับมันเดินกอดคอกันไป จนสุดทางออก คุยกับเพื่อนๆ สุดทาง สนุกมากฮ่าๆๆๆ ไกลสมชื่อจริงๆ ถึงวิลัยสักที ตีนผมนี้ระบมไปหมด ไปรวมตัวกันที่หอประชุม แล้วก็ร้องเพลงนู่นนั้นนี้ ปล่อยกลับบ้าน..
ผม : กูกลับก่อนนะไม่ไหวละเมื่อยยยย ก็กลับไปอาบน้ำอาบท่าพักผ่อนซะ ไม่ก็พาเมียไปดูหนัง ฮ่าๆๆๆๆ
มิ๊ก : ไม่เอา..ใส่ชุดลุยๆงี้แหละไป กินนมสดกับกู กูหิวมากไม่ไหวแล้ว "หน้าเร่งรีบ" จูงมือผมขึ้นรถ..
ผม : อาวว จะไปสภาพแบบนี้เนี่ยนะ คันว่ะ เหม็นเหงื่อด้วย
มิ๊ก : โหยเรื่องแค่นี้เอง ป่ะๆๆกูหิว
หลังจากไปกินนมเสดแล้ว อิ่ม..ท้องตึง..หนังตาหย่อน เหนื่อยจากการเดินทางไกล ไกลสมชื่อจริงๆ
มิ๊ก : กูรู้สึกปวดหัวว่ะ
ผม : อ่าวสัดตัวร้อน ไปเลย กลับบ้านไปอาบน้ำไปหาหมอ
รีบไปบ้านมันเลย บ้านมันสวยมากต้นไม้ดอกไม้เต็มไปหมด อย่างกับอยู่ในบ้าน แม่มันชอบปลูกต้นไม้ พ่อมันชอบทำอาหาร อร่อยมากขอบอก
แม่เจ้ามิ๊ก : เป็นไงบ้างลูกวันนี้ไปเดินทางไกลกันมาสนุกไมลูก "ยิ้มตอนรับ"
ผม : สนุกดีครับแม่ แต่ไกลมาก ไกลสมชื่อจริงๆ แต่ตอนนี้เจ้ามิ๊กไม่สบายอ่ะ ตัวมันร้อนอ่ะครับ "หน้าเป็นห่วง"
แม่เจ้ามิ๊ก : อ่าวจริงหรอลูก เจ้ามิ๊กกกกก ไหวป่ะลูก
มิ๊ก : ไหวครับแม่..ไอ้แม็กกลับบ้านยังอ่ะแม่ "ตะโกนดังมากจากในห้องน้ำ"
แม่เจ้ามิ๊ก : ยังลูก ..ว่าแต่เราอ่ะแม็ก ไม่คันเนื้อคันตัวหรอลูกขึ้นไปอาบน้ำห้องแม่ก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวแม่เอาเสื้อผ้าเจ้ามิ๊กไปให้ ว่าแต่เวลาไปเรียนเจ้ามิ๊ก มันเข้าเรียนมั้ย มันกินเหล้ามั้ย มันสูบบุหรี่มั้ย "คำถามแม่เต็มไปหมด"
ผมละไม่รู้จะตอบคำถามไหนดี ก็เลยแถๆไปให้ดีดี ฮ่าๆๆๆๆ
หลังจากนั้นเมื่ออาบน้ำกันเสด ก็พามิ๊กซ้อนมอไซไปหน้าหมอ ตัวมันร้อนมาก "สมน้ำนหน้าซ่าดีนัก" กลับมาถึงบ้านเจ้ามิ๊ก พ่อมันเตรียมอาหารเต็มโต๊ะเลยน่ากินทั้งนั้น ลืมเรื่องไปกินนมมาเลย หิวต่อรอบ2 ...อร่อยมากเจ้ามิ๊กก็กินนิดๆหน่อยๆ อาการของคนไม่สบายอะเนาะ...
แม่เจ้ามิ๊ก : ลูก นี้ก็ค่ำแล้ว สามทุ้มแล้วเนี่ยนอนบ้านแม่ก่อนก็ได้นะ เพราะพรุ่งนี้วันเสาร์ ตื่นสายได้ โทรไปบอกแม่ที่บ้านนะลูก แม่ไม่อยากให้กลับมันอันตราย"สีหน้าเป็นห่วง"
ผม : แม่ครับคืนนี้ผมนอนบ้านไอ้มิ๊กนะแม่ ..ผมกินข้าวเสดละครับพ่อมิ๊กทำอร่อยมาก ..ไม่ต้องเป็นห่วงครับแม่ผมอาบน้ำแล้ว ..ฝันดีครับแม่..
แม่เจ้ามิ๊ก : โอเครนะลูก..งั้นก็พากันไปนอนซะดึกแล้วพักผ่อนจะได้ตื่นมาสบายตัว
ผม , มิ๊ก : ครับแม่ ฝันดีครับ ฝันดีพ่อ
ผม : ไหวป่ะ จะเผากูแล้วเนี่ย ร้อน
ยย
มิ๊ก : ก็ดูแลกูดีดีสิจะได้หายไวไว "ยิ้มกวนตีน"
ผม : ไม่ให้เมียสุดที่รักมาดูแลให้ละว่ะ
มิ๊ก : ไม่เอากูอยากให้ดูแล
ผม : เชี้ย พูดไรของเนี่ย เดี๋ยวเถอะ กวนตีนละ
หลังจากนั้นก็ ล้มตัวลงเตียงทั้งคู่ ผมก็เดินไปเดินทีวี ดูเรื่องอันนั้นน่ะ เรื่องไรว่ะ อ๋อ..เรื่อง Hunger game 1 " สนุกมากชอบแคทนิส"
มิ๊ก : ไปปิดไฟ กูแสบตา ลดเสียงด้วย เดี๋ยวแม่กูด่า
ผม : ครับคุณชายมิ๊ก
มิ๊ก : ก็หนาวว่ะห่มผ้ากูหน่อยดิไม่ไหวไม่มีแรงห่มผ้าว่ะ "หน้าตาเจ้าเล่ห์มาก"
ผม : เอออ ๆ ๆๆ
แล้วก็นอนตัวลงไป ดูหนังไป เงียบอยู่พักนึง มันก็หันตัวเข้ามากอดเอว..เสียงเบาๆที่ไม่สบายว่า กูหนาวว่ะขอกอดหน่อยนะตัวอุ่นดี
ผม : โอ้ยยย กูร้อนนนนนน "ร้อนจริงๆ" เดี๋ยวกูมา
มิ๊ก : ไปไหนว่ะ "สงสัย" อย่าไปนานรีบๆมา
ผม : เออแปปนึงเดี๋ยวมา
ผมลงไปเอาผ้ามาชุบน้ำแล้วเช็ดตัวให้มัน "มันคือน่าที่ ที่ต้องประถมคนไข้" หือ หุ่นไอ้มิ๊ก
ดีว่ะ มันเป็นนักบอล ฟิต ฟิต หลังจากเช็ดตัวเสด
มิ๊ก : ขอบใจมาก กูดีใจนะที่มีเพื่อนดีดีอย่าง "ยิ้มภูมิใจ"
ผม : แหม กูก็เพื่อนก็เป็นห่วงเพื่อนเรื่องธรรมดา "ยิ้มมุมปาก"
มิ๊ก : หนาวๆๆกูขอกอดหน่อยนะ "มันกอดผมแน่นมาก"
ผม : ร้อนว่ะไอ้มิ๊ก ไปกอดหมอนข้างไป!! กูจะดูหนัง
มิ๊ก : ไม่เอากูจะกอดอุ่นกว่าหมอนข้าง อุ่นกว่าเมีย
ผม : เห้ย ๆ ๆๆ เชี้ยมิ๊ก พูดไรนะ อุ่นกว่าเมีย "ผมนี้รีบปัดแขนมันออกแล้วขยับไปริบที่นอน"
มิ๊ก : เห้ยจะไปไหนมานี้ กูหนาว ก็อุ่นจริงๆนิว่ะ มันก็ตึง "มันก็ดึงผมเข้าไปกอดแรงมาก"
ผม : เชี้ยมิ๊กกกก !! มืออ่ะอยู่เฉยๆหน่อย กูดูหนังไม่รู้เรื่องนะ "ตบหัวทีนึง แรงจริงๆ!!" มิน่าเอามือมารวดรามน้อยชาย
มิ๊ก : โอ้ยยย กูเจ็บบ งอลแล้ว "งอลจริง"
ผมก็ไม่ได้แบบว่าคิดอะไรมา ก็แค่เพื่อน เล่นกันเฉยๆ ผมเองก็มีแฟน ผู้หญิง อยู่ต่างจังหวัด
ผม : โอ๋ๆๆๆ อย่างอลนะคุณชาย "จั๊กกะจี้เอวมัน" ดิ้นใหญ่เหมือนโดนไฟช็อต!! "หัวเราะดังมาก"
มิ๊ก : พอพอพอ กูหายใจไม่ทัน ดูหนังไปกูจะนอนละ "แล้วมันก็หันกลับมากอดผมเหมือนเดิม แล้วฤทธิ์ยาก็ออกแล้วมันก็หลับไป..
ผม : อาวหลับซะล่ะ..
หนังก็จบพอดีผมก็ลุกขึ้นไปปิดหนัง แล้วก็เข้ามานอนห่มผ้า มันนอนดื้อมากกกก ตีน
ถีบผ้าห่มออกตลอด ผมนี้ละจะไม่อยากห่ม
เอ่ย!!..เราก็หลับกันไปทั้งคู่
วันเสาร์ อาการมันก็ดีขึ้นเยอะเลย วันอาทิตย์ ดีขึ้นแล้ว ปากหมากลับมาแล้ว...เช้าวันจันทร์ ใกล้ปิดเทอม2 ปี1 แล้ว อ่านติวสอบกันงานค้างไรก็ช่วยมันส่งให้ครบ..
อีก 2วันจะสอบปิดเทอมใหญ่แล้วเย้ กผมจะได้ขึ้นปี 2แล้ว "ดีใจ ดีใจ"
ไอ้มิ๊กก็มารับที่บ้านไปติวหนังสือกัน...ติวร้านกาแฟ..มุมเงียบๆ ไปติวที่วัดก็ติวมาแล้ว โคตรง่วงนอนอ่ะ บรรยากาศเย็นเงียบสงบ ไอ้มิ๊กนี้ติวไหนหลับนั้น
วันแรกของการสอบ
มิ๊ก : ว่ากูจะสอบได้ป่ะว่ะ "วิตกกังวล"
ผม : ได้ดิ กูติวเข้มให้ซะขนาดนี้ สู้ๆ "ยิ้มให้กำลังใจ ตบไหล่"
ปิดเทอมแล้ว..ต่างคนกลับไปอยู่บ้านใครบ้านมัน
จบปี1 รอขึ้นปี2
(รอเล่าต่อ ปี2 นะครับ) ขอบคุณที่อ่านความรู้สึกของผม
ช่วงเวลาที่ดีที่สุดกับเพื่อน "ผม..กับนาย"
ผมมีอะไรจะเล่าให้ฟังจากชีวิตจริง
ผมจะพูดตามที่เป็นจริงและที่จำจดในใจมาตลอดไม่ว่าจะคำพูดหรือภาษากายในเรื่องผมอาจจะเน้นผมกับเขาคนนั้นตลอดทั้งที่ผมเล่านะครับจะมีเพื่อนเข้ามาแซมๆนิดหน่อย
ครู : แม๊ก ครูว่าเราวาดรูปสวยนะไปเรียนเกี่ยวกับออกแบบดีกว่า เชื่อครู เพราะสมองเธอไม่เก่งด้านสามัญหรอก"ยิ้มหัวเราะ"
ผม : ผมก็ว่างั้นแหละครับครู ผมอยากเป็นนักออกแบบ อยากเรียนสถาปัตย์ ชอบบบบ "ดีใจ"
ครู : เอามือมาจับที่หัวผม ไงก็ตั้งใจไปตามฝันให้ได้นะลูก สู้ๆนะครับ ครูเชื่อว่าเราทำได้ "ยิ้มให้กำลังใจ"
หลังจากนั้น ก็มีการสอบเข้าเรียนตามทางของผม..ผมตรงไปอาชีวศึกษา ขอไม่พูดถึงชื่อวิลัยนะครับ แหะๆ ผมก็ได้ลงสอบ ในใบมีให้เลือก 2 สาขา ที่อยากเรียน ช่องแรกเลย..ผมเลือก เรียนกราฟฟิคคอมพิวเตอร์ และอันที่สอง ผมเลือก ออกแบบ
ช่วงเวลาผ่านไป ผลการสอบก็ออก โคตรตื่นเต้นกลัวได้กราฟฟิค ..ในที่สุดก็ติด ออกแบบ เย้ เย้ เย้ "ดีใจตีลังกา10ตลบ"
และแล้วก็ได้ดังใจหวัง ได้เรียนสาขาที่ชอบ..
วันแรกของการเปิดเทอม..เพื่อนๆใหม่ ไม่มีเพื่อนจาก รร.เดิมมาเลย ฉายเดี่ยว..
ในห้อง มีประมาณสามสิบโต๊ะ ผู้หญิงเยอะ 33 คน ผู้ชาย 11 ตัว
เราไม่รู้จะเข้าไปทักทายเพื่อนใหม่ยังไง ก็ไปนั่งข้างๆ ผู้หญิง ไอ้เราเขินมากกกก "ตัวผมเป็นคนชอบอยู่เงียบๆ โลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยพูดจา แต่ขี้อาย ถ้าได้รู้จักนะ จะรู้เลยว่า พูดมากกกก"
หลักๆเลยได้รู้จักเพื่อนผู้หญฺิง นางสิบสอง 12 คน หนึ่งในนั้นสนิทกันมาก ผมเหมือน เดือนถูกล้อมดาว พวกนางชอบเล่น เล่นเยอะ
ส่วนเพื่อนๆกลุ่มผู้ชาย พวกมันชอบเข้าห้องน้ำกัน "ไปสูบบุหรี่"ผมไม่ค่อยตามพวกมัน เดี๋ยวหนีมั้ง โดนเรียนมั้ง ออกไปกินเหล้ามั้ง ตามประสาผู้ชาย แมนแมนเตะบอลครับ (ผมไม่กินเหล้าเบียร์และบุหรี่ได้แจ้งบอกเพื่อนๆทุกคนในห้องแล้วห้ามชวน ตอนออกมาแนะนำหน้าห้อง"
ในวงเพื่อนผู้ชาย ผมสนิทกัน 5 คน ไอ้น้ำแข็ง,ไอ้เบียร์,ไอ้ฟัว,ไอ้ดรีม,และก็มิ๊ก เวลาพวกผมไปกินข้าวกันที่โรงอาหาร จะเดินพูดกันเสียงดัง จะมีร้านประจำของแต่ละคน ผมนี้'ร้านข้าวไข่เจียว'เลยครับ ผมมาตลอดทั้งเทอมรู้สึกเบื่อมากกกกก
ไอ้น้ำแข็งแซว : -ทั้งเทอมสมควรเบื่อละไอ้แม็ก "ทำหน้ากวนตีน"
ไอ้เบียร์ : กินเย็นตาโฟต้มยำ ดีกว่า
ผม :ไม่อ่ะเผ็ด กูกินทีไรท้องเสียว่ะ -เถอะ
มิ๊ก : เห้ย..ข้าวมันไก่ป่ะ กูเลี้ยง อร่อยนะเว้ยป้าน้อย
ผม : เลี้ยงกูจริงดิ กูมีเงินออกเองได้
มิ๊ก : ไม่ๆๆวันนี้กูขอเลี้ยงข้าว ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมากูยังไม่ได้เลี้ยงไรเลย "หน้าตาจริงจังมาก"
ผม : ไม่อยากกินว่ะ กลัวไม่อร่อย ดูสีแล้วจะไม่อร่อยจริงๆว่ะ
มิ๊ก : อ่ะไม่เคยจะเปิดใจรับรสใหม่ๆเลย -แต่ข้าวไข่เจียว "ป้าครับ ไก่ทอดต้ม พิเศษ 2 "
ผม : เอ้าเห้ย จริงดิว่ะ "งง"
มิ๊ก : เออกูสั่งไปแล้ว -ให้หมด "หัวเราะ"
" มิ๊ก ผู้กวนตีนและปากDog แต่มันเป็นคนดีมาก หน้าใสไร้สิว จมูกเป็นสัน คิวปลิง สูงเท่าผมเลย แต่ผมขาวกว่า มันเป็นนักบอลมีชิกแพคแต่ไม่ค่อยชัดแต่ก็มีแหละ ผมนี้ดิ เรียบเป็นกระดานหุ่นผู้ชายผอมเนิร์ดๆอ่ะ บ้านมันรวยเอารถมาแต่ขี้เหนียวแต่ไม่กับผม ถึงมันจะกินเหล้า กินเบียร์ แต่ไม่ชอบสูบบุหรี่ มันมีแฟนแล้ว เรียนต่างรร.กัน ผู้ชายคนนี้แหละ..ที่ทำให้ผมเปลี่ยนไป " ต่อต่อต่อ
หลังจากกินเสด... เห้ยเรียนภาษาไทยบ่ายนะ เหลสาวกันเพลินละ ไปกันเถอะ ครู
วิ่งกันแทบตาย อีน้ำ เห้ย เดินดีดีกันมาก็ได้ ครูไม่อยู่ติดธุระ
พวกผม โหวกเหวกดีใจ
ไอ้เบียร์ : ป่ะ ดูดหรี่กัน
ผม : อีกแล้วหรอว่ะ ปอดมะเร็ง-หมดแล้วมั้ง
ไอ้เบียร์ : ป่ะไปเถอะเพื่อน
ผมไม่ไปด้วย กลับมาอยู่กับเพื่อนผู้หญิง..
มิ๊ก : เดินมาตบไหล่ เห้ย แม็ก กูฝากหน่อยว่ะ
ผม : ฝากไรของ
มิ๊ก : ฝากทำการบ้านหน่อยดิว่ะ กูจะไปเตะบอลกับเพื่อนไปกับกูเปล่า
ผม : ทำเองดิว่ะ..กูการบ้านก็เยอะอยู่แล้ว ไปเตะบอลเถอะกูขอไปทำการบ้านดีกว่า
มิ๊ก : นะนะนะนะนะ ช่วยกูหน่อย เดี๋ยวเลิกเรียนกูพาไปเลี้ยงหนม
ผม : เออๆๆ ก็ได้ว่ะ มาๆๆๆๆ ไปเตะบอลเถอะ ไป!!
มิ๊ก : เออไม่ต้องไล่ ฝากด้วยนะจ่ะไปละ "ยิ้มหัวเราะกวนตีนแล้วก็วิ่งไป"
....ความรู้สึกและคำพูดเหล่านี้จดจำยิ่งกว่าข้อสอบ
เวลาเลิกเรียน..ผมกับมันเดินไปโรงรถ กำลังจะไปร้านนม โดนแฟนมิ๊กตัดหน้า
และแล้วนัดของเราก็ถูกยกเลิก.. มิ๊ก : เห้ยโทษทีแฟนกูให้ไปรับว่ะ
ผม : เออ เออ ไว้กาสหน้าแล้วกันว่ะ ยังอีก 2 ปี
มิ๊ก : เคร งั้นกูไปก่อนนะ ไว้กูจะพาไปเลี้ยง บายยย เจอกันพรุ่งนี้ อย่าลืมการบ้านกูด้วย
ผม : เออ
ก็แยกกันตรงนั้นเลย ผมละรีบกลับบ้าน ฝนใกล้ตกแล้ว
วันรุ้งขึ้น รถเสีย โทรให้ มิ๊กมารับ มันก็มาเลยยยมาไวมาก อย่างกับจอดรอหน้าบ้าน ก็นั่งรถไปเรียน
ผม : ว่าปี 1 เราจะได้เกรดเยอะป่ะว่ะ การบ้านกูก็ส่ง งานกูก็ตั้งใจทำ
มิ๊ก : เอ่อว่ะ กูดิ แย่กว่า ให้ทำการบ้านให้ "หัวเราะ"
ผม : ก็อย่าขี้เกียจดิว่ะ ขยันเรียนมั้ง เตะ เตะอยู่นั้นแหละบอลอ่ะ เตะเข้าหลายลูก คะแนนคงจะเพิ่มมานะ
มิ๊ก : เออไม่ต้องมาซ้ำเติมกู..
กิจกรรมลูกเสือ ปีหนึ่งต้องเรียน ลูกเสืออีก ไม่ได้เป็น รด. แต่มิ๊กเป็น ไปเดินทางไกล ไกลสมชื่อจริง จริง ที่คณะครูได้จัดทางเดินให้ เริ่มออกเดินทางกัน 08.30 เดิน เดิน เดินไปเรื่อยๆ
มิ๊ก : กูลืมทากันแดดมาว่ะ มีป่ะว่ะ แดด
เบียร์ : ทาทำ
มิ๊ก : เออเรื่องของ เห้ย แม็ก ขอโลชั่นหน่อยดิว่ะ
ผม : เออกูทามาตั้งแต่บ้านละ..โทษทีว่ะ
มิ๊ก : อ้าววว เชี้ยแล้วเป็นงั้นไป เอ่อๆช่างเถอะ ทน ทน ไป
ผม : เออ ไหวนะอ่ะ
หลังจากเดินไปเกือบด่านสุดท้ายของการเดินลูกเสือ น้ำในขวด
ผม : เห้ย ใครมีน้ำบ้างป่ะ กูคอแห้งขอด่วนเลย
ไอ้เบียร์ ไอ้ตูมตาม ไอ้น้ำแข็ง : ไม่ๆๆ กูเหลือน้อยเดียวจะหมดแล้ว ไปขอไอ้มิ๊กไป !!
ผม : โหเชี้ยไม่ต้องไล่กูขนาดนั้นก็ได้ ไหนมิ๊กกูขอซดน้ำหน่อย ไม่ไหวแหละ
มันเขย่าขวดน้ำเบาๆ มิ๊ก : น้ำกูก็เหลือนิดนึงว่ะ มาๆๆกินของกูก่อน "หน้าตาเป็นห่วง"
เป็นน้ำที่อร่อยที่สุดเท่าที่กินมา เลยก็ว่าได้
มิ๊ก : พอ พอ พอจะหมดแล้ว " ตบไหล่ผม"
ผม : สดชื่นจริงๆเลย ขอบใจมาก "หน้าตาปลื้มปริ่ม มีแรงเดินต่อเยอะเลย"
ผมกับมันเดินกอดคอกันไป จนสุดทางออก คุยกับเพื่อนๆ สุดทาง สนุกมากฮ่าๆๆๆ ไกลสมชื่อจริงๆ ถึงวิลัยสักที ตีนผมนี้ระบมไปหมด ไปรวมตัวกันที่หอประชุม แล้วก็ร้องเพลงนู่นนั้นนี้ ปล่อยกลับบ้าน..
ผม : กูกลับก่อนนะไม่ไหวละเมื่อยยยย ก็กลับไปอาบน้ำอาบท่าพักผ่อนซะ ไม่ก็พาเมียไปดูหนัง ฮ่าๆๆๆๆ
มิ๊ก : ไม่เอา..ใส่ชุดลุยๆงี้แหละไป กินนมสดกับกู กูหิวมากไม่ไหวแล้ว "หน้าเร่งรีบ" จูงมือผมขึ้นรถ..
ผม : อาวว จะไปสภาพแบบนี้เนี่ยนะ คันว่ะ เหม็นเหงื่อด้วย
มิ๊ก : โหยเรื่องแค่นี้เอง ป่ะๆๆกูหิว
หลังจากไปกินนมเสดแล้ว อิ่ม..ท้องตึง..หนังตาหย่อน เหนื่อยจากการเดินทางไกล ไกลสมชื่อจริงๆ
มิ๊ก : กูรู้สึกปวดหัวว่ะ
ผม : อ่าวสัดตัวร้อน ไปเลย กลับบ้านไปอาบน้ำไปหาหมอ
รีบไปบ้านมันเลย บ้านมันสวยมากต้นไม้ดอกไม้เต็มไปหมด อย่างกับอยู่ในบ้าน แม่มันชอบปลูกต้นไม้ พ่อมันชอบทำอาหาร อร่อยมากขอบอก
แม่เจ้ามิ๊ก : เป็นไงบ้างลูกวันนี้ไปเดินทางไกลกันมาสนุกไมลูก "ยิ้มตอนรับ"
ผม : สนุกดีครับแม่ แต่ไกลมาก ไกลสมชื่อจริงๆ แต่ตอนนี้เจ้ามิ๊กไม่สบายอ่ะ ตัวมันร้อนอ่ะครับ "หน้าเป็นห่วง"
แม่เจ้ามิ๊ก : อ่าวจริงหรอลูก เจ้ามิ๊กกกกก ไหวป่ะลูก
มิ๊ก : ไหวครับแม่..ไอ้แม็กกลับบ้านยังอ่ะแม่ "ตะโกนดังมากจากในห้องน้ำ"
แม่เจ้ามิ๊ก : ยังลูก ..ว่าแต่เราอ่ะแม็ก ไม่คันเนื้อคันตัวหรอลูกขึ้นไปอาบน้ำห้องแม่ก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวแม่เอาเสื้อผ้าเจ้ามิ๊กไปให้ ว่าแต่เวลาไปเรียนเจ้ามิ๊ก มันเข้าเรียนมั้ย มันกินเหล้ามั้ย มันสูบบุหรี่มั้ย "คำถามแม่เต็มไปหมด"
ผมละไม่รู้จะตอบคำถามไหนดี ก็เลยแถๆไปให้ดีดี ฮ่าๆๆๆๆ
หลังจากนั้นเมื่ออาบน้ำกันเสด ก็พามิ๊กซ้อนมอไซไปหน้าหมอ ตัวมันร้อนมาก "สมน้ำนหน้าซ่าดีนัก" กลับมาถึงบ้านเจ้ามิ๊ก พ่อมันเตรียมอาหารเต็มโต๊ะเลยน่ากินทั้งนั้น ลืมเรื่องไปกินนมมาเลย หิวต่อรอบ2 ...อร่อยมากเจ้ามิ๊กก็กินนิดๆหน่อยๆ อาการของคนไม่สบายอะเนาะ...
แม่เจ้ามิ๊ก : ลูก นี้ก็ค่ำแล้ว สามทุ้มแล้วเนี่ยนอนบ้านแม่ก่อนก็ได้นะ เพราะพรุ่งนี้วันเสาร์ ตื่นสายได้ โทรไปบอกแม่ที่บ้านนะลูก แม่ไม่อยากให้กลับมันอันตราย"สีหน้าเป็นห่วง"
ผม : แม่ครับคืนนี้ผมนอนบ้านไอ้มิ๊กนะแม่ ..ผมกินข้าวเสดละครับพ่อมิ๊กทำอร่อยมาก ..ไม่ต้องเป็นห่วงครับแม่ผมอาบน้ำแล้ว ..ฝันดีครับแม่..
แม่เจ้ามิ๊ก : โอเครนะลูก..งั้นก็พากันไปนอนซะดึกแล้วพักผ่อนจะได้ตื่นมาสบายตัว
ผม , มิ๊ก : ครับแม่ ฝันดีครับ ฝันดีพ่อ
ผม : ไหวป่ะ จะเผากูแล้วเนี่ย ร้อน
มิ๊ก : ก็ดูแลกูดีดีสิจะได้หายไวไว "ยิ้มกวนตีน"
ผม : ไม่ให้เมียสุดที่รักมาดูแลให้ละว่ะ
มิ๊ก : ไม่เอากูอยากให้ดูแล
ผม : เชี้ย พูดไรของเนี่ย เดี๋ยวเถอะ กวนตีนละ
หลังจากนั้นก็ ล้มตัวลงเตียงทั้งคู่ ผมก็เดินไปเดินทีวี ดูเรื่องอันนั้นน่ะ เรื่องไรว่ะ อ๋อ..เรื่อง Hunger game 1 " สนุกมากชอบแคทนิส"
มิ๊ก : ไปปิดไฟ กูแสบตา ลดเสียงด้วย เดี๋ยวแม่กูด่า
ผม : ครับคุณชายมิ๊ก
มิ๊ก : ก็หนาวว่ะห่มผ้ากูหน่อยดิไม่ไหวไม่มีแรงห่มผ้าว่ะ "หน้าตาเจ้าเล่ห์มาก"
ผม : เอออ ๆ ๆๆ
แล้วก็นอนตัวลงไป ดูหนังไป เงียบอยู่พักนึง มันก็หันตัวเข้ามากอดเอว..เสียงเบาๆที่ไม่สบายว่า กูหนาวว่ะขอกอดหน่อยนะตัวอุ่นดี
ผม : โอ้ยยย กูร้อนนนนนน "ร้อนจริงๆ" เดี๋ยวกูมา
มิ๊ก : ไปไหนว่ะ "สงสัย" อย่าไปนานรีบๆมา
ผม : เออแปปนึงเดี๋ยวมา
ผมลงไปเอาผ้ามาชุบน้ำแล้วเช็ดตัวให้มัน "มันคือน่าที่ ที่ต้องประถมคนไข้" หือ หุ่นไอ้มิ๊ก
มิ๊ก : ขอบใจมาก กูดีใจนะที่มีเพื่อนดีดีอย่าง "ยิ้มภูมิใจ"
ผม : แหม กูก็เพื่อนก็เป็นห่วงเพื่อนเรื่องธรรมดา "ยิ้มมุมปาก"
มิ๊ก : หนาวๆๆกูขอกอดหน่อยนะ "มันกอดผมแน่นมาก"
ผม : ร้อนว่ะไอ้มิ๊ก ไปกอดหมอนข้างไป!! กูจะดูหนัง
มิ๊ก : ไม่เอากูจะกอดอุ่นกว่าหมอนข้าง อุ่นกว่าเมีย
ผม : เห้ย ๆ ๆๆ เชี้ยมิ๊ก พูดไรนะ อุ่นกว่าเมีย "ผมนี้รีบปัดแขนมันออกแล้วขยับไปริบที่นอน"
มิ๊ก : เห้ยจะไปไหนมานี้ กูหนาว ก็อุ่นจริงๆนิว่ะ มันก็ตึง "มันก็ดึงผมเข้าไปกอดแรงมาก"
ผม : เชี้ยมิ๊กกกก !! มืออ่ะอยู่เฉยๆหน่อย กูดูหนังไม่รู้เรื่องนะ "ตบหัวทีนึง แรงจริงๆ!!" มิน่าเอามือมารวดรามน้อยชาย
มิ๊ก : โอ้ยยย กูเจ็บบ งอลแล้ว "งอลจริง"
ผมก็ไม่ได้แบบว่าคิดอะไรมา ก็แค่เพื่อน เล่นกันเฉยๆ ผมเองก็มีแฟน ผู้หญิง อยู่ต่างจังหวัด
ผม : โอ๋ๆๆๆ อย่างอลนะคุณชาย "จั๊กกะจี้เอวมัน" ดิ้นใหญ่เหมือนโดนไฟช็อต!! "หัวเราะดังมาก"
มิ๊ก : พอพอพอ กูหายใจไม่ทัน ดูหนังไปกูจะนอนละ "แล้วมันก็หันกลับมากอดผมเหมือนเดิม แล้วฤทธิ์ยาก็ออกแล้วมันก็หลับไป..
ผม : อาวหลับซะล่ะ..
หนังก็จบพอดีผมก็ลุกขึ้นไปปิดหนัง แล้วก็เข้ามานอนห่มผ้า มันนอนดื้อมากกกก ตีน
วันเสาร์ อาการมันก็ดีขึ้นเยอะเลย วันอาทิตย์ ดีขึ้นแล้ว ปากหมากลับมาแล้ว...เช้าวันจันทร์ ใกล้ปิดเทอม2 ปี1 แล้ว อ่านติวสอบกันงานค้างไรก็ช่วยมันส่งให้ครบ..
อีก 2วันจะสอบปิดเทอมใหญ่แล้วเย้ กผมจะได้ขึ้นปี 2แล้ว "ดีใจ ดีใจ"
ไอ้มิ๊กก็มารับที่บ้านไปติวหนังสือกัน...ติวร้านกาแฟ..มุมเงียบๆ ไปติวที่วัดก็ติวมาแล้ว โคตรง่วงนอนอ่ะ บรรยากาศเย็นเงียบสงบ ไอ้มิ๊กนี้ติวไหนหลับนั้น
วันแรกของการสอบ
มิ๊ก : ว่ากูจะสอบได้ป่ะว่ะ "วิตกกังวล"
ผม : ได้ดิ กูติวเข้มให้ซะขนาดนี้ สู้ๆ "ยิ้มให้กำลังใจ ตบไหล่"
ปิดเทอมแล้ว..ต่างคนกลับไปอยู่บ้านใครบ้านมัน
จบปี1 รอขึ้นปี2
(รอเล่าต่อ ปี2 นะครับ) ขอบคุณที่อ่านความรู้สึกของผม