ขึ้นปี 2 แล้วววว
หลังจากปิดเทอมเป็นเวลา 2เดือน ผมตื่นเต้นกับการที่จะเรียนยากขึ้นมั้ง ฮ่าๆๆๆ
ณ ในห้องเรียน ผมก็สายตาส่องหาเจ้ามิ๊กว่าเอ๊ะทำไมมันยังไม่มาว่ะ วันแรกจะมาสายแล้วหรอว่ะ
ผม:เห้ยเห็นไอ้มิ๊กป่ะว่ะ
ไอ้เบียร์:มันว่าเดี๋ยวมันเข้ามามันแวะไปเอาของไรไม่รู้มันเห็นมันบอกและไปส่งเมียมันไปเรียน
เอาของเอาเชี้ยไรของมันว่ะ?? เสียการเรียนเพราะแฟนจริงๆเล๊ยยย
ไอ้เบียร์:เห้ยแม๊ก
ผม:เอ่อว่า?
ไอ้เบียร์:ปิดเทอมเป็นไงบ้าง/แล้วไปเที่ยวไหนมาบางว่ะ
ผม:ปิดเทอมหรอก็ดีอ่ะอยู่แต่บ้านไม่ค่อยได้ไปไหนเลย
ไอ้เบียร์:แล้วไอ้มิ๊กไม่มารับไปเที่ยวหรอว่ะ กูเห็นสองคนชอบไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด
ผม:ไม่ว่ะ มันก็อยู่กับเมียมันดิว่ะ นิก็ถามได้เนอะ รู้ๆกันอยู่เมียมัน..
ไอ้เบียร์:เออว่ะเข้าใจ เข้าใจ
ผมกับไอ้เบียร์ก็คุยอะไรกันไปบาบาบราตามประสาเปิดเทอมไม่ได้เจอกันนานเรื่องเล่าเยอะฮ่าๆๆๆ
  ผมนั่งคุยไปสักพักมีมือเข้ามาโบกที่หัวอย่างแรง เพี๊ยยยย!! "เจ็บสัด"
ผม:ไอ้ ใครว่ะ ตบหัวกู (คือแบบจะหันไปต่อย)
มิ๊ก:ไงปิดเทอมหายหน้าหายตาเลยนะไม่มีทงไม่มีโทรหากูเลยนะสาสสส
ผม:เอ้าเชี้ยมิ๊กตบกูทำไมว่ะ!! ก็ใครจะรู้ล่ะกูก็นึกว่าอยู่กับเมียตลอด กูเลยไม่กวน
มิ๊ก:อ๊ะกูซื้อของมาให้ ตอนรับเปิดเทอมใหม่นะไอ้แม๊กกกก "ยิ้มดีใจ"
ผม:เชี้ยอะไรเนี่ย ให้ผิดคนรึเปล่าว่ะ "สงสัย"
  เพื่อนเพื่อนหันมามองด้วยความสงสัย??
มิ๊ก:ให้อ่ะถูกแล้วไม่ผิดหรอก ตั้งใจจะมาให้อยู่แล้ว เก็บไว้ดีดีล่ะ
ผมก็รับของจากมันมาแบบงง งง มึน มึน แปลก แปลก ฮ่าๆๆๆ "แอบเขิน(หน้าแดง)" ส่วนไอ้มิ๊กก็ยืนยิ้มอยู่นั้นแหละ
ผม:มายืนยิ้มทำไรครับ ไปนั่งที่ได้ละไป ครูมาสอนละน่ะ
มิ๊ก:เออๆเปิดเทอมมาก็เข้มเลยนะสัด เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนนะ
ผม:เออกูเหมือนเดิมเสมอไม่เคยจะคิดเปลี่ยน
มิ๊ก:ดีละอย่าเปลี่ยนเลยนะเป็นคนเดินของกูดีแล้ว รักนะแม๊ก "ยิ้มเขินแล้วมันก็เดินไปโต๊ะมัน"
ผม:เอออออออออออ!!! "มันพูดเชี้ยไรว่ะอึ้ยยยย สงสัยหูกูจะฟังไม่สัยเอง"
  ..โรงเรียนเลิก ผมก็กลับบ้านของผมหอบของขวัญกล่องใหญ่ๆกับถุงอีก3-4ถุง ผมนี้ละอายมาก คนมองตรึมมม
ผม:หนักยย ให้ไรกูมาเยอะแยะว่ะ ทำอย่างไม่ได้เจอกูมาก่อน "บ่นๆบาบาบรา" ฮ่าๆๆๆ
แม่:อ้าวลูกของอะไรเยอะแยะใครให้มาอ่ะ "สงสัยมากกก"
ผม:ไม่รู้ดิแม่เพื่อนให้มาอ่ะครับ"ยิ้มยิ้มยิ้ม"
   ผมก็วิ่งขึ้นไปบนห้อง ตื่นเต้นมากอยากรู้อะไรมันให้มา กลัวจะเป็นระเบิดป่ะว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
กล่องแรกกล่องโต ค่อยๆแกะดู เปิดออกมาปุ๊บเป็นชุดผ้าปูที่นอน บาเซโรน่า ทีมที่ผมชอบมากและตุ๊กตาอีกหนึ่งตัว ยัดกระดาษหนังสือพิมพ์มาซะแบบว่าจะให้กูดำมุดกล่องลงไปหารึไง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ผมดีใจมากเป็นทีมชอบของผมเลย..แล้วผมก็กลับมาดูตุ๊กตา แล้วตั้งคำถามเองว่า เอาตุ๊กตามาให้กูทำไมว่ะ ไ้บ้านิ้ แต่ก็เอาเถอะให้มาก็เก็บใส่ถุงไว้ให้ตู้เสื้อผ้า ต่อมาก็ถุงอีก4ถุง ขนมของโปรดทั้งนานเลย คือมันจะให้ผมอ้วนเลยมั้งงานนี้ฮ่าๆๆๆ หลังจากเปิดดูเสดก็เก็บของทำความสะอาด กำลังจะยกกล่องลงไป ดันมีกระดาษจดหมายน้อยๆหล่นลงพื้น ผมก็ชะงักหยิบขึ้นมาอ่านดู..."แม๊ก รู้มั้ย ปิดเทอมนี้ไม่โทรมาหากูเลยนะ กูน้อยใจว่ะ ไม่รู้หรอกว่ากูคิดถึงมากนะ..กูมาญี่ปุ่นกับครอบครัว อีกไม่นานก็กลับละ กูเลยหาชื้อของที่อยากได้มาให้..ไม่รู้ว่าจะถูกใจรึเปล่านะ แต่ทั้งหมดนี้กูให้ด้วยความจริงใจนะ..ดูแลที่ให้ไปดีดีด้วยนะ  ปล.คิดถึงสุดหัวตีนเลยนะไอ้แม๊ก" คือผมอ่านจบผมสตั้น 10 วิ ดีใจมาก เขินมาก หน้าแดง ยืนยิ้มในห้องคนเดียว เหมือนผีบ้าาาา ทำไรไม่ถูก ล้มตัวลงไปที่นอน นอนกอดตุ๊กตาที่มันให้มา แล้วผมก็พูดกับตุ๊กตาว่า "ไม่ต้องให้ขนาดนี้ก็ได้ แค่มีอยู่ข้างๆกูตลอดเวลาแค่นี้ มันก็เป็นของขวัญที่มีค่ามากแล้ว" ผมดีใจจนบอกไม่ถูก
     สักพัก เสียงโทรสับดัง!!! ตกใจวิ่งไปดู เจ้าของของขวัญโทรมา..
มิ๊ก:เชี้ยแม๊กคืนนี้ว่างมั้ยกูมีไรจะคุยด้วยว่ะกูเคลียด!!
ผม:เป็นไรว่ะ ทำไรมาเคลียด??
มิ๊ก:เออน๊าเดี๋ยวกูไปรับ แต่งตัวรอกูเลย"น้ำเสียงมีเรื่องในใจ"
ผม:เออๆขับรถมาดีดีหล่ะ
   หลังจากมันมารับ มันก็พาไปบนดาดฟ้า.. อยากบอกว่าอากาศดีมากวิวสวย แต่ตึกไม่สูงมาก แต่อากาศดี..บวกกับอารมเคลียดของมัน Fail!
ผม:ไหนเล่ามาสิ เคลียดไรมา??
มิ๊ก:คือกูจับได้ว่าแฟนกูมีชายอื่นว่ะ"มันเส้ามาก"
ผม:อ้าวเป็นงั้นไป เพื่อนมันรึเปล่า
มันเอามือถือมันให้ดู มันแคปหน้าจอแฟนมันแล้วส่งรูปมาในไลน์มัน แล้วมาให้ผมดู
มิ๊ก:ดูเอง
ผม:ตกใจมาก อึ้งสุดขีดดดดดด!!! คือ ในข้อความแฟน เป็นคำพูดที่นอกใจ ที่ไม่ได้รักเจ้ามิ๊กเอาสะเลย ที่เจ็บสุดคือ มีรูปแลกถ่ายกันให้กับผู้ชายในแชท
มิ๊ก:โอ้ยยยยยยยย กูอยากตายยยยยยย!!"ตะโกนเสียงดังลั่นเลย"
ผม:แหกปากทำไมว่ะ
มิ๊ก:กูไม่ไหวแล้วว่ะ กูรักมันขนาดนี้ทำไมมันทำกับกูแบบนี้ว่ะ"น้ำตามันปริ่มขอบตา"
ผม:เห้ย ไอ้มิ๊กอย่าตายดิว่ะ ตายแล้วกูจะอยู่กับใคร แล้วใครจะพากูไปนู่นนั้นนี้ แล้วใครจะปกป้องกู
  ..เจ้ามิ๊กก็โพลตัวเข้ามากอดข้างหลังผมแล้วร้องไห้หนักมาก คือเสื้อเปียกน้ำมูกมันอ่ะ..มันกอดจนผมหายใจไม่ออกเลย ผมก็หัวหน้าเข้ามาหามัน
ผม:  มิ๊ก มองหน้ากู!!
มิ๊ก:ว่าาาาา"น้ำเสียงสั่นๆสะอื้น"
ผม:ยังมีกูนะ คนมันไม่ดีก็อย่าไปเอาเลย มันก็ยิ่งทำให้เสียใจนะ ก็ทะเลาะเลิกมันหายครั้งแล้วนิ้ ก็เจ็บไม่จำนะ
มิ๊ก:ก็กูรักมันอ่ะ แต่ครั้งนี้กูรู้สึกทุกอย่างสลายหายไป.."ร้องไห้ไปพูดไป"
ผม:"ผมจับมันเข้ามากอด"ร้องไห้ออกมาให้หมดเลยอย่าให้ความเจ็บปวดลงเหลืออีกร้องมาให้หมด!!"ปลอบหนักมาก"
  มันก็ร้องไห้ไปของมัน ผมก็ปลอบไป จนมันเริ่มหยุดร้องแล้ว แล้วมันก็หันมามองผมด้วยความเสียใจในครั้งนี้
มิ๊ก:ไอ้แม๊ก กูไม่รู้จะทำไงแล้ว อย่าทิ้งกูไปไหนนะ อยู่ข้างๆกูนะ กูไม่อยากอยู่คนเดียว กูกลัวกูจะฟุ่งซาน
ผม:เออๆกูไม่ทิ้งไปไหนหรอกกู อยู่ข้างๆนี้แหละ"ยิ้มให้กำลังใจเบาเบา"
  เจ้ามิ๊กก็จับมือผมแน่นมาก แล้วมันก็เอามือมาประสานมือผม มือมันอุ่นมากเปื่อนน้ำตา เปื่อนขี้มูก "แอบหยะแหยง" ฮ่าๆๆ
ผมก็มองมัน มันก็มองผม ต่างคนต่างมองหน้ากัน..มันก็เอาหน้าเข้ามาจะจูบผม ผมเกือบเคลิ้มไปตามมัน ผมเลยผลักมันออกแรงมาก !!
ผม:ทำไรของเนี่ย "ผมก็ลุกขึ้นยืนเดินออกมาห่างๆมันเล็กน้อย"
มิ๊ก:แม๊กกกกก มานี้ก่อน "น้ำเสียงอ้อนวอน" มาก
ผม:มีไรพูดมา กูได้ยิน
มิ๊ก:มาไกลไกลกูก่อน
ผม:เออว่ามามีไร??"หน้าหงุดหงิด"
มิ๊ก:ขอบคุณนะที่มาฟังกูมาดูความหน้าสมเพสกู ก็รักนะไอ้แม๊ก"ยิ้มเบาๆ"
ผม:เออๆกูก็รัก..กูหิวแล้ว ไปหาไร-กัน
มิ๊ก:ไรว่ะกูพึ่งอกหักมานะจะชวนกูไป-อีกละเนี่ย
ผม:ก็กูหิวอ่ะข้าวเย็นก็ยังไม่ได้-เลย
มิ๊ก:ครับคุณชายยยยยย จะไปดินเนอร์ร้านไหนดีครับบ"ยิ้มกรุ่มกริ่ม"
ผม:แหม แหม แหม นี้อกหักจริงป่ะเนี่ยมิ๊ก
มิ๊ก:เอ้า พอกูอกหักก็ว่ากูดราม่า พอกูยิ้ม ก็ว่ากู เอาไง
ผม:โห พูดแค่นี้ทำไมขึ้นเสียงด้วยว่ะ งอลล่ะ"แกล้งมัน"
มิ๊ก:โอ๋ๆๆอย่างอลน๊า ป่ะๆไปกินข้าวกันดีกว่าเนอะ
มันก็จับมือผมไปขึ้นรถ แล้วก็ไปหาข้าวกินกัน.."เป็นร้านสเต๊ก..ไม่แพงมาก อร่อยด้วย พูดแล้วหิวอ่ะ!! ผมกับมันก็หม่ำๆ จนอิ่ม " มันก็มาส่งผมกลับบ้าน
มิ๊ก:เป็นไงครับคุณชาย มื้อนี้อิ่มมั้ยจ๊ะ
ผม:เอออิ่ม ขอบใจนะที่เลี้ยงข้าวกู
มิ๊ก:ไม่ต้องหรอก กูเลี้ยงอยู่แล้ว..จริงมั้ยที่รัก..
ผม:ที่รงที่รักเชี้ยไร เดี๋ยวเถอะกวนตีน
มิ๊ก:ไรว่ะหยอกเล่นแค่นี้ดุกูด้วย "งอลอีก"
ผม:โอ้ยย ไอ้มิ๊ก งอลกูตะมั้ยยยย กูขอโทษ นะนะนะๆ
มิ๊ก:มาไกลๆกูเดี๋ยวนี้
ผม:เออว่า
มันกระโจมหน้าเข้ามาหอมแก้มผมม้วฟฟฟหนึ่ง
ผม:มิ๊กกกก หอมแก้มกูทำไม (ต่อยแขนมัน)
มิ๊ก:ฮ่าาๆๆๆๆ ขอบใจนะที่ไปกับกูวันนี้ พรุ่งนี้เจอกันนะที่รัก จุ๊ฟๆ "หัวเราะด้วยความสะใจ"
ผม:เชี้ย กวนตีนนะ เออขับรถกลับบ้านดีดีละ ถึงบ้านแล้วโทรมาหากูด้วย
มิ๊ก:ครับคุณชายยยย

  เวลาผ่านไป เราจะจบ ปวช.2 กันแล้ว

วันนั้นถ้าผมจำไม่ผิดนะ..ผมไปร้านหนังสือ จะไปหาชื้อ คนอะไรเป็นแฟนหมี สักพักผมเดินหาดู บังเอิญแฟนเก่าเจ้ามิ๊กเข้ามาทักผม (ฟกม)แฟนเก่ามิ๊ก
ฟกม:แม๊ก มิ๊กเป็นไงบ้าง มันสบายดีมั้ย
ผม: อ๋อมันก็สบายดี มีไรหรือเปล่า?
ฟกม:เปล่าไม่มีไรหรอก..คือเรายังลืมมันไม่ได้อ่ะแม๊กช่วยบอกมิ๊กให้หน่อยได้มั้ยเรายังคิดถึงมันอยู่
ผม:อ้าวทำไมไม่ไปบอกมันเองล่ะครับ
ฟกม:เราไม่กล้าเราทำผิดอ่ะเราอยากกลับไปขอโทษอยากได้มิ๊กคืนมา(เสียงเธอเหมือนจะร้องไห้)
ผม:เห้ยอย่าร้องดิคนเยอะนะ แต่เราว่าเธออย่ายุ่งกับมันเลยดีกว่านะ
ฟกม:....คือเราฝากแหวนคืนมิ๊กหน่อยได้มั้ยแม๊ก
ผม:อ๋อก็ได้ๆเดี๋ยวเราเอาไปให้มันละกัน
ฟกม:ขอบคุณนะแม๊ก(ยิ้มทั้งน้ำตา)
  แล้วเธอก็เดินออกไปจากร้านอย่างรวดเร็ว
     วันรุ้งขึ้น..
มิ๊ก:ฮัลโลลลล~ที่รัก
ผม:โลพ่องงงงดิ!!
มิ๊ก:ไรว่ะทำไมต้องดุกูด้วย
ผม:เออมีไรว่ามา??
มิ๊ก:ไปกับกูหน่อยกูเหงาอยู่บ้านคนเดียว คิดถึง คิดถึงงงงง นะนะนะนะ(เสียงขี้อ้อน)
ผม:เออๆกูอาบน้ำแต่งตัวแปป
มิ๊ก:รีบๆนะครับเดี๋ยวไปรอรับถึงหน้าบ้านเลยยยย
  เวลาผ่านไป1ขั่วโมงกว่า มันมาละกดแตรดังมาก!!
แม่:แม๊ก ลูกกก เพื่อนมาหานะ
ผม:อ๋อครับรู้ละครับแม่บอกมัน รอแปปนึง
มิ๊ก:ช้าตลอดเลยนะคุณชาย
แม่:วันนี้ไปเที่ยวไหนกันจ่ะลูก
ผม:ไม่รู้มันอ่ะแม่
มิ๊ก:ว่าจะไปดูหนังกันอ่ะครับ แม่เอาไรมั้ยครับเดี๋ยวผมซื้อมาฝาก
แม่:ไม่เป็นไรจ่ะลูก แม่ยังไม่อยากได้อะไร ไงไปเที่ยวก็ดูแลกันดีดีนะลูก แม่เป็นห่วง ขับรถกันช้าช้านะไม่ต้องรีบเดี๋ยวก็ถึง
ผม/มิ๊ก:ครับแม่ ไปละครับ
ผม:ไปดูเรื่องไรว่ะ?
มิ๊ก:ไม่รู้ว่ะเรื่องไรก็เรื่องนั้นแหละ
ผม:เออแล้วแต่
มิ๊ก:เดี๋ยวกูพาไปชื้อเสื้อนะ
ผม:ทำไมว่ะ??
มิ๊ก:เถอะน๊าาา วันนั้นกูแวะไปดูสวยดีอยากให้ใส่
  ถึงร้านเสื้อผ้าละ มันก็รีบพาผมลงจากรถไปชื้อเสื้อที่มันอยากพาไปดู รู้มั้ยเสื้อคู่ "ฮ่าสาดดดดดด"
ผม:เห้ยนี้มันเสื้อคู่นิ
มิ๊ก:ก็ใช่ไง กูอยากใส่คู่
ผม:เห้ยไม่เอากูไม่ใส่
มิ๊ก:ไม่เอากูพามาถึงร้านแล้วอย่าทำร้ายน้ำใจของคนที่อยากให้สิว่ะ
ผม:เออๆๆๆก็ได้ๆ
มิ๊ก:เยสสสส พี่ครับเอา2 ตัวนี้ครับ
ผม:เอิ่มมมมมมม ดูคำที่เสื้อกูไม่กล้าใส่ว่ะ
มิ๊ก:เอ้ยไปเปลี่ยนเลย เดี๋ยวเราใส่ไปเที่ยวกัน
ผม:ห่ะจริงดิ
มิ๊ก:จริงงงงงไปเปลี่ยนนนน
  ผมก็ยอมๆมันแล้วไปเปลี่ยน เอ่ยลืมบอก เสื้อผมอ่ะ เขียนว่า MIXMAX แล้วเอามารวมกันเป็น ส่วนของมันเป็น MAXMIX ซึ่งแปลว่า เข้ากันที่สุด (น่าแดงแปป) โคตรอายอ่ะ คือมันสั่งพี่ที่ร้านทำ
เจ้าของร้าน:น้องพี่ขอถ่าย เธอทั้งคู่หน่อย น่ารักจิ๊งงง (หน้ามุ้งมิ้ง)
  เขินมากไอ้มิ๊กนี้โอบเอวผมอ่ะ
ผม:เชี้ยมิ๊กอย่าจับกูกูอาย
มิ๊ก:อายทำไมว่ะน่ารักออก (สีหน้าดีอกดีใจ)
ผม:เออๆๆๆก็ได้(เขินข้างใน)
เจ้าของร้าน:น้องแม๊กน่าแดงทำไมจ่ะ(หัวเราะ)
มิ๊ก:เอ่ยอมชมพูงี้ดิน่ารักอ่ะ!!
   หลังจากเราไปชื้อเสื้อกันเสร็จเวลาก็เที่ยงจะบ่ายโมงละหิวมากกกกก เราก็ไม่ไปดูหนังกันแล้วเปลี่ยนไปหาไรกินกัน
มิ๊ก:แม๊กกกกกูอยากกินKFCอ่าาาาห์
ผม:ก็ไปกินดิรอไร กูหิวไส้แห้งแล้ว
เราก็ไปกินที่บิ๊กซี แต่ ดันไปเจอแฟนเก่าเจ้ามิ๊กกับแฟนมันมานั่งกินที่นี้ผมรีบสกิดและบอกมันเลยว่าเปลี่ยนไปกินที่อื่นดีกว่า
ผม:แฟนเก่าอะ
มิ๊ก:ไหนว่ะ ไหนๆๆๆ
ผม:นู่นไงโต๊ะข้างในอ่ะ
มิ๊ก:อ๋อ(มันมองหน้าผม) แล้วไงว่ะ กูมากับ ป่ะไปสั่งไก่กันดีกว่า
มันจูงมือผมไปสั่งไก่ ผมงงมาก อะไรว่ะ นี้เจอแฟนเก่านะทำไมไม่รู้สึกอะไร ผมนี้งงมากเลยครับ ไอ้นี้นิ เราได้ไก่แล้วเราก็มานั่งกันที่โต๊ะผมก็สังเกตุหน้าแฟนมันดูเหมือนแฟนมันไม่พอใจมาก ผมไม่รู้นะว่าเธอจะคิดยังไงกับผม ไม่ได้สนใจเท่าไร เพราะหิ้วหิววว เจ้ามิ๊กมันก็ไม่ได้หันไปมองแฟนมันแม้แต่น้อยเลย ผม:ไม่รู้สึกอะไรหรอ
มิ๊ก:รู้สึกอะไรว่ะ
ผม:ก็นั้นไง
มิ๊ก:ไม่อ่ะ อย่าไปสนใจดิมากับกูนะแม๊ก มองมานี้เราอยู่กันแค่สองคน(พูดน้ำเสียงจริงจังมาก)
ผม:เออกูมีไรจะให้ คือแฟนฝากแหวนมาคืนให้อ่ะ
มิ๊ก:อ๋อ..(ไม่สนใจใย้ดีแหวนวงนั้นเลย)
  หลังจากเรากินเสร็จกำลังจะกลับแหวนวงนั้นมันก็ไม่ได้ถือมาด้วย
ผม:ขอบใจมากนะที่พาไปกินและมาส่งและเสื้อใหม่
มิ๊ก:เออไม่เป็นไรหรอก..แม๊กกู.....