ผมเป็นเด็ก ตจว.ที่เข้ามาเป็น นศ.ราม แต่ไม่เคยได้เข้าไปนั่งเรียนเลยสักครั้ง เพราะผมต้องทำงานอยู่ที่ตจว.นี่แหล่ะครับ อาศัยอ่านพวกเฉลยสรุปข้อสอบของเทอมที่ผ่านๆมาเอา เวลาสอบถึงจะขึ้นมา กทม. แต่แฟนผมทางบ้านเค้าส่งให้เรียนครับเลยได้ย้ายมาอยู่หอพักแถวๆตรงข้าม ม.รามกับเพื่อนของเค้า
          แฟนผมเป็นเด็กตจว.เหมือนกันแต่ผิวขาว ผมยาว ขาเรียวสวยเลยแบบที่ผมนี่เกือบเป็นหมาวัดไปเลยครับ ธรรมดาก็ต้องมีหนุ่มๆมาจีบใช่มั๊ย แต่นี่ไม่เลย !! แฟนผมระวังตัวมากพยายามไม่สุงสิงกับผู้ชายคนอื่น วันๆก็ไปเรียนกลับมาก็ติวหนังสือกับเพื่อนเสร็จก็เล่นเกมส์ คุยโทรศัพท์กับผมเป็นอย่างนี้ทุกวันจนผมไว้ใจเธอมาก เพราะผมสามารถโทรหาและเธอจะรับสายผมตลอดไม่ว่าผมจะโทรเวลาไหนบางทีวันนึงผมโทรไม่บ่อยเค้าก็จะรีบโทรมาทวงผมเองเลยซะงั้น
          แฟนผมเค้าจะติดเกมส์มากครับ เค้าบอกว่าเหงาๆไม่ได้ไปไหนก็เล่นเกมส์ เกมส์ออนไลน์ในคอมอ่ะครับ โทรคุยกันมีหลายครั้งมากๆที่แฟนผมจะเล่นเกมส์อยู่ ผมก็ไม่ว่าอะไรปล่อยให้เล่นของเค้าไป ดีกว่าปล่อยให้เค้าไปเที่ยวข้างนอกมันอันตราย 55
          ช่วงสอบมาถึงแล้วครับ ผมได้ขึ้นกทม.มาอยู่เป็นเดือนๆคราวนี้ก็มีเวลาได้อยู่กับแฟนตัวเองสักที บางครั้งก็ไปนอนหอพักเค้า บางครั้งก็มานอนหอพักผม ไปเที่ยวไปกินไปช๊อปเต็มที่ ก็คนมันคิดถึงนี่นา
          ระหว่างที่อยู่ด้วยกันผมนี่เปิดตัวเต็มที่เลยครับ พาแฟนไปกินข้าวก็เดินจับมือบางทีก็กอดคอเลย ทำให้พวกเสือหนุ่มๆในซอยมันเห็นจะได้รู้ว่านี่แฟนข้านะ อย่ามาแตะ !!
          เดือนนึงมันไวมาก หมดเวลาสนุกแล้วสิ ผ่านพ้นช่วงสอบผมก็ต้องกลับตจว.ไปทำงานต่อ ต้องจากแฟนผมอีกแล้ว ...
แต่เราก็ยังคุยโทรศัพท์กันเหมือนเดิมครับ คุยทุกวันๆๆจนบางทีโทรคุยไปก็ไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกันแล้ว แต่ก็ยังโทรเพราะคิดถึงคนปลายสาย
          ผ่านไปหลายเดือนความเหงามันก็เริ่มเข้ามาจับหัวใจแล้วสิครับ ผมรู้สึกว่าแฟนผมคุยกับผมน้อยลง ผมก็เข้าใจนะว่าเค้าคงเบื่อ แต่มันมีเซอร์ไพรส์นี่สิ ผมโทรไปมันขึ้นสายซ้อนอ่ะ ผมก็คิดว่าเค้าคงคุยธุระอะไรอยู่มั๊งเลยเว้นระยะ 10-15 นาทีแล้วลองโทรไปใหม่ อ้าว !! ขึ้นสายซ้อนอยู่อีก ก็รอไปสักพักโทรอีกครั้งเค้ารับสายบอกคุยกับเพื่อนเรื่องเกมส์เลยเพลินยาวไปหน่อย
         มันเริ่มเป็นแบบนี้บ่อยมากครับ โทรไปติดสายซ้อน ผมพยายามรอแล้วโทรใหม่จนติดได้คุยกันเค้าก็บอกว่าคุยเรื่องเกมส์นี่ล่ะ และเค้าบอกว่าไม่ใช่ผู้ชายให้เราอย่าคิดมาก ผมก็เหมือนจะเชื่อแล้วนะ แต่ไม่เชื่อหรอก สืบไปสืบมาที่แท้คนที่เค้าคุยด้วยนั้นเป็นทอม
         ผมไม่สบายใจเลยบอกตรงๆนะ ก็เท่าที่ได้ยินกิตติศัพท์มาพวกทอมหน้าม่อเก่งใช่ย่อย เผลอแทบไม่ได้ ผมก็โทรหาแฟนผมปกติก็เจอสายซ้อนบ่อยๆ บางทีโทรไปไม่รับซะด้วย ลางสังหรณ์ผมเริ่มแม่นละคราวนี้
         ปฎิบัติการสายลับจับผิดแฟนตัวเองเลยเริ่มขึ้น ผมทำทีเป็นไม่เดือดร้อนทำตัวนิ่งๆแต่ลับหลังนี่ขุดคุ้ยกระจายเลยครับ เริ่มจากส่องเฟชบุ๊คก่อนก็เจอของดีเข้าให้แล้ว คุณทอมนั่นมากดไลค์ ตอบโพส์ตในเฟชบุ๊คแฟนผมประจำ มีอยู่โพส์ตนึงที่ทำให้ผมโคตะระจุกมากๆ มันประมาณนี้นะครับผมก็จำทั้งหมดไม่ได้
   แฟนผมโพสต์ "ถ้าอยู่คนเดียวจะอยู่ได้มะ"  
  คุณทอม : เด่วไปยุเปง ...
  แฟนผม : เปงอารายหรอ
  คุณทอม : คิดเองสิ
  แฟนผม : อย่าว่าแต่จะมาอยู่ด้วยเลย ขนาดชวนให้ออกมายังไม่มา
  คุณทอม : เด่ะเลียติ่งเลย 55
  แฟนผม : ติ่งรายย่ะ
  คุณทอม : ติ่ง หูไง 55
  แฟนผม : อย่านะ นั้นจุดอ่อนเค้า
  บลา บลา บลาๆๆๆๆ
   ตัวผมเอง T-T .......
          หน้าเฟชยังขนาดนี้ แล้วที่อินบ๊อคจะขนาดไหนล่ะ ยิ่งสืบไปก็ยิ่งรู้ พอยิ่งได้รู้ผมก็ยิ่งรู้สึกสมเพชกับความโง่ของตัวเองที่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น พอทุกอย่างชัดเจนผมเลยบอกเลิกเค้าด้วยความโกรธ ยอมรับนะครับว่ามันคุมอารมณ์ไม่ได้จริงๆผมกัดฟันคุยโทรศัพท์ กูออกมา คำหยาบออกมา ตอนนั้นผมเกลียดตัวเองมากที่พูดอะไรแบบนั้น ทุกอย่างมันพรั่งพรู มันหลั่งไหลออกมาหมด ความรู้สึก รักมากแค่ไหนที่ระเบิดออกไป สมเพชตัวเองสิ้นดี
          ความโง่ของผมมันไม่ได้มีเท่านี้หรอกครับ ผมดันโทรไปง้อเค้า เลยได้รู้อะไรช๊อคๆเพิ่มมาอีก เค้าบอกว่า ตัวผมไปว่าเค้าซะกระเจิงขนาดนั้นมันเหมือนเป็นการตัดโซ่ที่พันธนาการเราไว้ชัดๆ เธอไปหาคุณทอมนั้นกับเพื่อนอีกคน ที่ระบายที่เดียวในตอนนั้น คนที่คอยปลอบใจเธอ
          เธอก็เสียใจมากไม่แพ้ผมหรอกครับ วันนั้นเธอกระดกเบียร์ทีเดียวเกือบหมดขวดเลย สักพักก็เริ่มมึนๆหัวก็เลยนอนค้างที่นั้น บ้านมันมี 2 ชั้น เพื่อนอีกคนเหมือนรู้งานก็แยกไปนอนอีกชั้นนึง แฟนผมก็เลยได้นอนกับทอมนั้น
          ตามคาดล่ะครับ ไม่มีเหลือเรียบร้อยครับผม ไชโย !!!!
    แทนที่ผมจะรีบตัดสินใจเลิกให้ขาดไปซะให้พ้นๆ ผมกลับทำไม่ได้เลยครับ นี่มันอะไรกันผมทำใจไม่ทัน ก็เมื่อก่อนที่รู้จักเธอไม่เคยจะมีวี่แววว่าจะเป็นแบบนี้ เป็นเพราะผมที่พูดว่าเธอแรงๆไป เป็นเพราะเธอที่แอบคุยแอบมีใจให้คนอื่น ไม่อยากจะถามหาต้นสายปลายเหตุ แค่ตอนนี้มันไม่ไหวเธอกลับมาก่อนได้หรือเปล่า อะไรไม่ดีที่ผ่านมาจะลืมๆไปซะ
          แห้วครับ มากด้วย เธอไม่กลับมา ผมง้อไปก็เท่านั้นแหล่ะครับ เพราะยังไงตอนนั้นเธอคงต้องการคนที่อยู่ใกล้ๆมากกว่า ผมมันมีแค่โทรศัพท์ ถ้าเค้าไม่ฟังก็ไร้ค่า
          ผ่านไปหลายวันผมตบหัวตัวเองบอกให้ทนทำใจ ทนรับกับวิถีชีวิตของตัวเอง แต่เธอกลับโทรมาหาผม มาเล่าว่าเข้ากับคุณทอมนั้นไม่ได้และเธอรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ใช่จริงๆ ก็ผมนี่ไง !! ตอนนั้นผมแทบบ้าเพราะทำใจปรับอะไรไม่ทัน มันกลับไปกลับมามากๆเลย
          ช่วงปีใหม่ก็มาถึงและแล้วเราก็ได้เจอกันอีกครั้ง คราวนี้เธอเป็นฝ่ายมาหาผมบ้าง ผมก็เหมือนเดิมครับ พาไปเที่ยวไปตระเวนกินของอร่อยๆทุกร้านที่ดังๆ พาไปซื้อเสื้อผ้า ฉลองปีใหม่กันในผับแต่ลึกๆผมไม่สนุกเลยครับ กินแต่เหล้ามันเต้นไม่ออกอ่ะ ในใจมันยังแอบคิดตอกย้ำตัวเองอยู่เสมอ เที่ยวเสร็จกลับมานอนที่ห้อง เธอนอนกอดผมแต่ผมน้ำตาไหล ทำไมกอดนี้มันไม่รู้สึกอุ่นเลย ....
          ตอนอยู่ด้วยเธอทำเหมือนกับว่าไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เธอดูปกติมาก ปกติซะจนผมกลัว ในใจผมมันมีแต่เรื่องให้คิดว่าเธอนอกใจผมตลอด ทำไมผมไม่ยอมเลิกกับเธอไปซะ เหตุผลเดียวก็คือผมทำใจไม่ได้ครับ ผมมโนไปเองว่าเธอเป็นดี ใสซื่อ
แต่ที่จริงปีศาจมันยังไม่ตื่นก็แค่นั้น
          หมดเวลาอีกแล้ว เธอกลับขึ้นมา กทม. ผมก็ตั้งใจทำงานเก็บเงินเพื่อผลัดกันไปหาเธอบ้างเพราะช่วงสอบกำลังจะมาถึงอีกแล้ว แต่เธอกลับโทรมาบอกว่าไม่ต้องมาหาแล้วนะ ผมนี่เข้าใจเลยครับแต่ก็อยากฟังจากปากเธอมากกว่า เธอกลับไปเลือกคุณทอมนั้นอีกแล้ว แบบว่าเธออยู่ใกล้ใครเธอก็เลือกคนนั้น แต่ผมไม่อยากให้มันจบแบบนี้ ผมก็ดึงดันขอร้องว่ายังจะขึ้นไปหา ไปเจอกันครั้งสุดท้าย และมันก็เป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ
         การขึ้นไปหาเธอครั้งนี้เป็นอะไรที่ ...... แบบว่ามีครบทุกอารมณ์เลยครับ รัก เกลียด คิดถึง โกรธ และให้อภัย มีหมดทุกอย่าง บอกตรงๆนะว่าผมก็เป็นคนนึงที่ผ่านการมีแฟนมาก็หลายคนหลายครั้ง แต่มีครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้นที่ผมรู้สึกว่าอยากจะหยุดกับคนๆนี้ แต่ก็ผิดหวังจนได้ คงเป็นเพราะผมยังมองธาตุแท้ของคนไม่ออก โง่นักไม่ต้องโทษใคร โทษตัวเองแล้วก็รับผลไปเอง
        สุดท้ายตอนจากกันเธอจูบผม เธอร้องไห้ฟูมฟาย แบบว่าร้องไห้หนักมากเหมือนรู้ว่าจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ถึงเวลาต้องจากกันแล้วสินะ ต้องจากกันตลอดไป ....
        ผมกลับมาทำงานเหมือนเดิม ใช้ชีวิตแบบเดิม กิน นอน อาบน้ำที่เดิม ภาพหลอนมาเต็มเลยครับ ที่เดิมๆที่เมื่อก่อนเราเคยอยู่ด้วยกัน
    ผมเริ่มทนไม่ไหวครับ ผมไม่ไหวถ้าจะให้อยู่แบบนี้ ผมไปหากัญชามาดูด  ดูดให้สบายใจให้ลืมช่วงเวลาร้ายๆไปซะ แต่ที่ไหนได้พอเริ่มเมาผมกลับเห็นภาพเธอมานั่งอยู่ข้างๆผม ผมรู้ตัวนะว่าเมากัญชาอยู่ แต่สิ่งที่เห็นมันเหมือนจริงมากครับ มันทำให้ผมยิ่งเศร้าใจ หนีไปก็ไม่พ้นสักที
        เวลาก็ผ่านไปหลายเดือน ผมก็พยายามอดทนต่อไป แต่ความอ่อนแอก็เล่นงานผมอีกแล้วครับ ตอนนั้นทำงานอยู่ดีๆก็ดันคิดเรื่องเธอขึ้นมาอีก ผมถึงกับขอลางานไปนอนพักเลย อยากจะระบายกับใครสักคนเลยโทรไปหาแม่
  ผม : ตู๊ด ตู๊ดๆ (ถือสายรอให้แม่รับ)
  แม่ : ว่าไงลูก
  ผม : .....
  แม่ : เป็นอะไรหรือป่าวลูก
  ผม :แมมมมมมมมมมมม่ ฮือๆๆ T-T
        ผมปล่อยโฮเต็มที่เลยครับที่มันอึดอัดในใจก็ปล่อยมาหมด ไม่มีคำว่าอายเลย น้ำเสียงที่แม่พูดเต็มไปด้วยความรักและความเป็นห่วง มันคือสิ่งที่ผมอยากจะได้จากเธอคนนั้น แต่ก็ไม่ได้ มันทำให้ผมรู้ว่าเวลานั้นผู้หญิงที่ผมควรจะแคร์คือแม่ของผมเอง รักที่บริสุทธิ์  รักแท้จากแม่ผม ผมรักแม่มากๆครับ
       จากตอนนั้นถึงวันนี้ก็ผ่านมา 5 ปีแล้ว เวลาไม่เคยช่วยเยียวยาอะไรได้เลย มีแต่เจ็บและชินไปเองก็เท่านั้น บางวันก็ยังฝันเห็นเธอขึ้นมาดื้อๆ แบบนี้สินะ รักหมดใจมันยากที่จะลบเลือน
       ขอบคุณเพื่อนๆชาว pantip  ที่สละเวลามาอ่านเรื่องราวชีวิตของผมนะครับ ชอบหรือไม่ชอบก็คอมเม้นท์ตามสบายเลยครับ ผมยินดีรับฟังครับผม ลาก่อนครับพี่น้อง