เรื่องมีอยู่ว่าเรากับเพื่อนได้เรียนมหาลัยเดียวกัน เลยกลายมาเป็นรูมเมทกัน ซึ่งเราก็เป็นคนยังไงก็ได้สบายๆ หอในมหาลัยต้องพักรวมกันสามคน จึงมีเพื่อนที่อยู่คณะเดียวกับเรามาอยู่ด้วยเป็นสามคนพอดี ตอนนี้เราย้ายออกมาอยู่กับเมทเพื่อนเราแค่สองคนเพราะนางมีปัญหากันกับเพื่อนคณะเรา เราเลยออกมาอยู่กับเพื่อนแค่สองคน

เพื่อนเราเป็นคนที่ไม่ได้รับน้องเอารุ่นอะไรทั้งสิ้นเลยไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนในคณะ และมีเราเป็นเพื่อนที่คอยปรึกษา กินข้าว ไปเที่ยว ไปด้วยกันตลอด เรียกว่าตัวติดกันเลยก็ว่าได้ ในตอนแรกเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก ก็อย่างที่บอกว่าเป็นคนยังไงก็ได้ตามใจเพื่อนซะส่วนใหญ่

แต่หลังๆก็เริ่มหนักขึ้น นางทำตัวติดเรามาก เราไปไหนไม่ได้เลย ไปกินข้าวกับเพื่อนคณะก็ไม่ได้ นางโกรธเพราะนางบอกว่าเราทิ้งนาง หลังจากนั้นเราเลยไปกินข้าวกับนางตลอด เพราะสงสารนางที่นางไม่มีใครมีเราที่จะบอกว่าสนิทก็ได้ พอทำๆไปก็กลายเป็นว่าเราเองเลยไม่มีเพื่อนสนิทในคณะ( แต่ก็มีเพื่อนที่ไปกินไปเที่ยวก็พอมี) เพื่อนไม่ค่อยมีใครชวนเราไปกินหรือเที่ยวด้วยเพราะรู้ว่าเราปฏิเสธ ทำให้เรารู้สึกอึดอัดบ่อยๆเวลาอยู่กับนาง อยากไปกินข้าวกับเพื่อนคนอื่นบ้าง

เราเคยชวนนางไปกินข้าวกันเพื่อนเรา ตามปกตินางก็ไม่ค่อยอยากไป แต่นางคงไม่มีใครนางเลยไปด้วย วันนั้นเราเดินเที่ยวกันต่อ เราก็คุยเฮฮากับเพื่อนไปเรื่อยๆ คุยกับนางด้วยบ้าง มันหลายเรื่อง สักพักนางหายไป เราโทรไปนางก็ไม่รับ เราก็เป็นห่วงเพราะเราชวนนางมา รู้สึกผิดทันทีทั้งๆที่ก็ไม่ได้ทำอะไร เพื่อนเราบอกให้ใจเย็นๆ แล้วทุกคนก็ช่วยโทรหานางให้ นางก็รับเบอร์เพื่อนเรา(แล้วทำไมไม่รับเบอร์เรา) นางบอกนางรออยู่ที่รถ เราจะเดินก็เดินต่อเดี้ยวนางรออยู่นี่ เอ่อตอนนั้นคิดใครจะมีอารมณ์เดินต่อ เพื่อนเราก็นอยด์ตามเราไปเรียบร้อย สรุปคือกลับทันที

ก็เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เราไม่อยากชวนนางไปกลับเพื่อนเราอีกเลย

บางครั้งเราพาน้องสายรหัสเราไปกินเลี้ยง เราก็ชวนนางไปตามมารยาท นางก็ไม่ไป(โอเคถือว่าเข้าใจ) แต่นางดันมากเหน็บเราอีกว่าเราทิ้งนาง บอกตรงๆเบื่อคำนี้มาก หลังจากนั้นพอเรากลับมานางก็ปิดไฟห้องหมด เหมือนนางนอนไปละเวลาประมาณสามทุ่ม บางครั้งเราก็ซื้อข้าวเข้ามาให้ แต่นางก็นอยด์เราอยู่ดี พอเช้ามาบรรยากาศมาคุแล้วก็ไม่คุยกันเป็นวันๆ เป็นแบบนี้ตลอดถ้านางคิดว่าเราทิ้งนาง(แบบนี้เรียกว่าทิ้งรึป่าว)

ล่าสุดวันนี้คือ เรากลับจากเรียน เราง่วงมาก แต่ไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลยว่าจะกินก่อน ตอนนั้นเวลาบ่ายสามกว่าๆ เรากลับห้องมา เอาของเก็บแล้วเตรียมไปกินข้าวบอกนางว่าอยากกินข้าวเลยเพราะจะได้กลับมานอนยาวเลย นางยังไม่ค่อยหิว ตอนแรกนางบอกถ้าเราจะนอนเดี้ยวดึกๆนางจะหาข้าวกินเอง พอเราบอกว่าเราจะไปกินตอนนี้นางจะกินมั้ยนางก็ไปกินด้วยกัน เสร็จประมาณหกโมงกว่าๆเรานอนดูหนัง เพราะนอนไม่หลับสักทีกะจะหลับคาไปเลย แต่เพื่อนเราโทรมาชวนไปกินข้าวเราเลยบอกให้เพื่อนชวนเพื่อนคนอื่นดู เพราะเรานอนอยู่แล้วเรากินข้าวไปแล้วด้วย สักพักเพื่อนเราโทรมาอีกบอกว่ามากินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยเถอะหาคนอื่นไม่ได้จริงๆ เราก็คิดว่ามันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ เพราะปกติเพื่อนเรานางก็ไปกินข้าวเองได้ เราเลยตอบตกลงแล้วไปกับเพื่อน

เราบอกเมทเราว่าจะไปส่งเพื่อนกินข้าวนะไม่รู้ว่าเพื่อนมีเรื่องไรป่าวเลยมาชวน นางจะไปด้วยกันรึป่าวหาไรกินเพิ่มมั้ย นางสวนมาทันทีบอกว่านางโกรธเราได้มั้ย อุตส่าห์ออกไปกินข้าวเร็ว เราก็แบบจะให้ทำไงก็เพื่อนเราขอมา ซึ่งก็เหมือนที่บอกว่าเราเป็นคนยังไงก็ได้ ตามใจเพื่อนไปหมด นางก็บอกทำไมต้องไป เอ่อ ยิ่งพูดยิ่งทะเลาะ เราเลยถามนางอีกครั้งว่าสรุปจะไปด้วยกันมั้ย นางบอกว่าจะไปไหนก็ไป

เราเลยออกห้องมากทันที แล้วก็ส่งเพื่อนกินข้าว เพื่อนมีปัญหากลับแฟน (มีเรื่องอย่างที่คิดไว้) เราก็เลยคุยกันยาวๆ จนเรากลับหอมาสามทุ่มกว่า เมทเราก็อารมณ์เดิม หาเรื่อง ถามเราว่าทำไมเราก็ไป ทำไมถึงยอม เราก็ไปหมดแหละแค่คนๆนั้นเป็นเพื่อน หลังจากนั้นเราเงียบและไม่คุยกันอีก เพราะเราบอกว่าเราจะทำงานต่อ ไม่นอนมันละ

ปัญหาคือ เราคิดว่าเพื่อนเราติดเรามากเกินไปเราอึดอัดและไม่รู้จะทำยังไง จะบอกก็กลัวเสียเพื่อน และสองคือเราคิดว่าจริงๆแล้วเราก็ติดเมทเราเหมือนกัน ถ้าเกิดวันหนึ่งเราไม่มีเมทแล้วเราจะเหงามั้ย เฮ้อ เพราะเพื่อนเราก็ไม่เยอะเลย อีกอย่างคnอเราขี้เกรงใจด้วยเลยยอมไปหมด

ปล.สิ่งที่เราไม่คิดจะทำคือ พูดตรงๆกับรูมเมทเพราะกลัวเสียเพื่อน