เราเข้าใจและสงสารบูรพา...

จากฉากรับกระสุนแทนตะวันฉายแบบไม่ยั้งคิด แสดงออกชัดมากว่า ปากบอกว่าเกลียดแต่ใจโคตรรัก
ขณะที่ตะวันฉาย...ปากบอกว่ารู้สึกผิด การกระทำแสดงออกประหนึ่งรักมาก แต่ดูแล้วไม่ได้รักไม่ได้แคร์จริงจัง

ทุกสิ่งที่บูรพาเจอมาตั้งแต่ต้นเรื่อง ไม่แปลกที่จะโกรธตะวันฉายมากจนกลายเป็นเกลียด ตั้งแต่เตือนไม่ให้ไปยุ่งก็ยังไป ตอนคนร้ายบุกเข้ามายิง คนที่สู้ยิบตาจริงๆ ก็คือบูรพา (ยิ่งตอนบูรพาจะโดนมีดปัก ตะวันฉายเอาแต่ตะโกนเรียก "บูรพา!" แต่ไม่ยอมวางแม่ลง เข้าใจว่ารักแม่มาก แต่แม่ก็ดูไม่น่ารอดแล้วอะ ไม่คิดหน่อยเหรอว่าแม่ตายแล้ว ไม่น่าปล่อยให้น้องตายอีกคน และถ้าพ่อไม่ตะโกนบอกให้ตามน้องไปนี่คือจะไม่วิ่งใช่มั้ย?)
ในแง่ความเป็นคนดี ตะวันฉายคงจะผ่านที่เลือกจะโยนกุญแจทิ้งไม่ให้น้องหนีจนต้องติดคุก แต่ถ้าเราเป็นบูรพา ต่อให้เหตุผลหลักเพราะอำนาจมืดพลิกคดี เราก็คงทำใจให้อภัยไม่ได้เหมือนกัน

คนหนึ่ง...ที่เหมือนทำลายชีวิตอีกคน เดินทางสู่หนทางสว่างกลายเป็นตำรวจ อาชีพที่มีเกียรติ มีคนยอมรับ
คนหนึ่ง...ทำเพราะความรักครอบครัว ต้องการจะปกป้อง (ในร้านอาหาร) ต้องการจะแก้แค้น ถูกจับโยนสู่เส้นทางมืดกลายเป็น คนคุก ที่ไม่ว่าจะทำดีแค่ไหน ก็ต้องโดนดูถูก เหยียดหยามอยู่ร่ำไป (ตัวอย่างคือยัยเพื่อนของธิชา)

คนหนึ่ง...ทำอะไรก็ดู 'ถูก' ดู 'ควร'
ขณะที่อีกคน... ทำเพราะ ถูกทำร้ายก่อน (ตั้งแต่ในคุก ที่ต้องกลายเป็นนักเลง ยันล่าสุดที่อีเสือยกพวกมารุม) แต่ไม่มีใครฟังเขาอธิบาย ไม่มีใครฟังว่าเขารู้สึกยังไงแต่ตัดสินไปแล้วว่า 'เขาผิด'

คนหนึ่ง...มีคนมากมายอยู่รายล้อม ให้ความจริงใจ
ขณะที่อีกคน...อยู่ท่ามกลางคนมากมายแต่เหมือนไม่มีใคร มีคนๆ เดียวที่ดีด้วย ที่ยอมเปิดใจ แต่สุดท้ายคนๆ นั้นก็เลือกที่จะไม่ฟังเขา (เข้าใจว่าธิชาหวังดี แต่เหมือนนางก็คิดเหมือนคนอื่น ว่าบูรพาเลือกทำเอง ทำตัวเอง ผิดอยู่คนเดียว ลองธิชาเจอแบบบูรพาดิ จะไม่เกลียดเหรอ? และขนาดตะโกนปาวๆ ว่าเกลียด คนแบบบูรพานี่แหละก็ยังโดดบังปืนให้คนที่เกลียดแบบไม่ลังเล)

ไม่เข้าใจตะวันฉาย ถ้ารักน้องจริง ทำไมตอนเสือบอกว่าบูรพาไม่ได้เห็นตะวันฉายเป็นพี่ ทำไมไม่พูดออกไป ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น? ว่าคืนนั้นคนที่ไม่เห็นเป็นพี่น่ะ กระโดดบังกระสุนแทนแบบไม่ยั้งคิด ถ้าพูดออกไป...อย่างน้อยๆ อีเสือที่โคตรรักผู้หมวด จะได้มองบูรพาดีขึ้นจนอาจจะไม่ไปรุมจนเรื่องบานปลาย
ทำไมเวลาใครมองบูรพาไม่ดี มองว่าเลวโดยเลือกเองถึงไม่พูดถึงเหตุการณ์ดีๆ นั้นคะ? ทำไม?

เรื่องธิชา...เข้าใจว่าความรักมันบังคับกันไม่ได้ แต่ดูก็น่าจะรู้ป้ะว่าน้องชอบ อย่างน้อยที่สุดคือ  'นั่นคือคนสำคัญเดียวในชีวิตตอนนี้ที่บูรพาเหลืออยู่' คือก็ไม่ได้จะบอกว่าต้องเสียสละให้น้อง แต่ถ้ามีตาพอจะมองเห็นว่าสองคนนั้นรู้สึกดีต่อกันแบบที่พี่ชายดีๆ ที่รู้สึกผิดกับน้องชายมากๆ... จะไม่พยายามเข้าไปแทรก (ตอนแรกคิดว่าไม่ตั้งใจ แต่พอที่ไล่เสือกะอีกคนออก มันชัดมากว่าตั้งใจจีบ)

ถ้าเราเป็นบูรพา เราก็คงรู้สึกเหมือนกัน ว่าตะวันฉายคอยจองล้างจองผลาญ
อนาคต...ก็หมดไป ถึงจะไม่ใช่ทั้งหมด แต่ตะวันฉายก็มีส่วน
ผู้หญิงที่รัก...เหตุการณ์ก็ชวนให้คิดอีกว่าจะมาแย่งไป

ทุกคนบอกว่าบูรพาเอาแต่โทษตะวันฉาย ทั้งๆ ที่เลือกทางเดินด้วยตัวเอง ทุกคนมองว่าบูรพาเลือกที่จะเลวเองแต่ที่บูรพาเลือกมีเหตุผลมาจากตะวันฉายทั้งนั้น

เมื่อติดคุกจนต้องไปพัวพันกับมาเฟีย ก็อย่างที่เฮียเคี้ยงบอก 'ไม่ควรพาโคลนกลับไปเลอะบ้าน' ซึ่งก็คือตะวันฉายกับพ่อ (เรายังจำซีนที่สั่งรังนกได้ คือเงินก็ไม่ค่อยจะมีแต่บูรพาเลือกจะซื้อ 2 ถุง ซึ่งถ้าเราไม่มโนเข้าข้างบูรพาไปเองก็คือ ซื้อฝากพ่อกับพี่ที่บอกว่าเกลียด)
ตอนเสี่ยจิลล์ถามว่าทำไมต้องการอำนาจ บูรพาก็บอก 'ต้องการพิสูจน์ให้คนๆ นึงเห็นว่ากฎหมายไม่ได้ศักดิ์สิทธิ์ขนาดนั้นและที่เขาคิดมันผิด' และคนๆ นั้นก็คือ 'ตะวันฉาย'

บูรพาเลือกทุกอย่างเองแต่มีแรงผลักดันมาจากตะวันฉาย

มาตอนนี้...ตอนที่คาดว่าบูรพากำลังจะอัพเกรดความดาร์กของตัวเองสู่ความเลวเต็มรูปแบบ ก็เพราะตะวันฉายทำให้บูรพารู้สึกไม่เหลือใคร  รู้สึกเหมือนถูกแย่งธิชาแสงสว่างเดียวในชีวิตอันดำมืดไป

ทุกคน...โดยเฉพาะนังเพื่อนปากมอมของธิชา ทำให้บูรพารู้สึกเหมือน 'ทำดีแค่ไหนก็ยังกลายเป็นไอ้ขี้คุก ไอ้ชั่วอยู่ดี'

ไม่แปลก...ที่บูรพาจะมุ่งสายดาร์ก เราว่าคนแบบบูรพามีเยอะนะ ที่เขาอาจจะพลาด อาจจะทำผิด แต่ไม่ได้อยากจะเลวสุด ชั่วสุด แต่เพราะปาก+ความคิดของคนอื่น  นี่แหละที่พาไป

จะบอกให้ยึดมั่นในตัวเอง ไม่ฟังเสียงคนอื่น รู้ดีแก่ใจ แต่ตราบใดที่มนุษย์ยังเป็นสัตว์สังคม มันก็ทำไม่ได้หรอก  หรืออาจจะได้แต่คงยากมาก และคนที่ทำได้คงต้องมีใจใฝ่ดีที่โคตรจะเข้มแข็งสุดๆ

บูรพาอาจจะกลายเป็นคนเลว แต่ไม่ได้เลวโดยสันดาน
บูรพาอาจจะเลือกเอง แต่ส่วนหนึ่งเพราะโดนกดดันจากคนรอบข้าง โดยเฉพาะคนที่เขามองว่า 'สำคัญ' ถ้าคนสำคัญมองว่าเราเลวไปแล้ว เขาก็คงจะหมดหวังในคนอื่นชัวร์และอาจจะชั่วตามนั้นไปเลย

ถ้าพูดแบบโลกสวย ก็คือถ้าคิดเป็น ถ้าเลือกได้ จะไม่เลือก ไม่เป็นอย่างบูรพา
แต่สำหรับเราถ้าจะมองตามโลกแห่งความจริง คนส่วนใหญ่ก็คงเป็นอย่างบูรพา

ในจุดที่เราอินกับตัวละคร 'บูรพา' และคิดแบบเรียลๆ เลวๆ เราอยากจะบอกบูรพาว่า..

"ดีไม่ได้ ก็ร้ายให้มันสุดทางไปเลย!!"

#ทีมบูรพา

Ps1.นี่คือความคิดในฐานะ #ทีมบูรพา ค่ะ อาจจะขัดกับความคิดของใครหลายๆ คน เราอาจจะมองในมุมที่เข้าข้างบูรพาแบบสุดติ่ง
Ps2.ยอมรับตรงๆ ว่าเราอคติกับตะวันฉายตั้งแต่ตอนโดนถล่มในร้านอาหาร เลยอาจจะมองติดลบไปเอง
Ps3.ทราบค่ะว่าความคิดเราแย่มาก ที่สนับสนุนแบบ 'ดีไม่ได้ก็ร้ายแม่ม' คือมีแต่คนที่คิดแบบเราโลกคงวิบัติหมด แต่แหม! ก็เราอินอะ! ลองมโนว่าถ้าเราเป็นบูรพานะ...เจอขนาดนี้เผลอๆ จะเลวกว่านี้อีก 555 #อินี่นางมารขนานแท้
Ps4.ปกติกรี๊ดเสือนะ แต่วันนี้เกลียดมาก! พูดเลย!!!