จากความเดิมตอนที่แล้ว หนูเล็กและพี่ใหญ่เดินทางกันมาถึงสนามบินทัลลามารีน (Tullamarine) ของเมลเบิร์นกันแล้ว
http://ppantip.com/topic/34121625
ใครยังไม่รู้จักเราสองคนไปทำความรู้จักกันก่อนได้ค่ะ
ในเมื่อมาถึงแล้ว ก็ได้เวลาแล้วละที่เราจะเริ่มการผจญภัยบนแผ่นดินอันกว้างใหญ่นี้กันเสียที

หลังจากหามุมสงบสำหรับการงีบเพื่อรอให้ฟ้าสว่างได้บริเวณสายการบินในประเทศเอาได้ตอนเกือบตีสอง เพราะไม่มีสายการบินเข้า-ออกแล้ว หนูเล็กก็ยังคงไม่อาจข่มตาให้หลับ ส่วนหนึ่งก็คงเพราะพื้นที่ของสนามบินเปิดไฟสว่างไปทั่วบริเวณ แต่สาเหตุหลักน่าจะมาจากเพราะความตื่นเต้นที่รออยู่ในอีกไม่กี่ชั่วโมงที่จะมาถึงนี้ ต่างจากพี่ใหญ่ ซึ่งหลับได้ง่ายทุกที่ทุกเวลา เธอจึงผลอยหลับไปด้วยความอ่อนเพลียกับการเดินทางอันยาวนานหลายชั่วโมงที่ผ่านมา

ประมาณตีห้ากว่าๆ ซึ่งเป็นเวลาที่เร็วกว่าบ้านเราราว 3 ชั่วโมง ผู้คนเริ่มมาสนามบินกันแล้ว สรุปว่าหนูเล็กได้แค่งีบนิดๆ หน่อยๆ แบบไม่ได้เนื้อไม่ได้หนังอะไร ในขณะที่พี่ใหญ่เก็บแต้มไปได้บ้าง พอจัดการกับตัวเองกันพอสังเขปก็ไปหาอาหารเช้ามื้อแรกรองท้องและรอเวลาไปติดต่อกับบริษัทรถเช่าซึ่งเรานัดไว้ราวแปดโมงครึ่ง

เปิดทำการแต่เช้าเลย

อาหารเช้ามื้อแรกของเรา

บริษัทรถเช่าที่จองไว้ คือ East Coast Car Rental ไม่ใช่บริษัทยอดนิยมอย่างที่เขาใช้กัน สำนักงานจึงไม่ได้อยู่ที่สนามบิน เขาจะเอารถมารับเราเพื่อไปยังบริษัทที่อยู่ห่างจากสนามบินไปเล็กน้อย ให้บังเอิญเจอสาวไทยทำงานเป็นพนักงานทำความสะอาดอยู่ ลองทักทายกันดู การสนทนาจบลงตรงที่เธอช่วยอำนวยความสะดวกให้เรายืมโทรศัพท์มือถือโทรหาบริษัทรถเช่าด้วยความเต็มใจ จากนั้นก็อำลากันพร้อมคำอำนวยอวยพรให้เราเที่ยวให้สนุก มานึกขึ้นได้ว่าไม่ได้ถามชื่อแซ่ของเธอก็เมื่อเราออกจากสนามบินมาเรียบร้อยแล้ว
หลังจากติดต่อกับบริษัทรถเช่า ได้ความว่าเราจะต้องเดินออกไปรอที่ด้านหน้าสนามบินบริเวณที่ให้พวกรถลิมูซีนและรถโค้ชเข้ามาจอด ทางบริษัทจะจัดรถมารับเพื่อไปยังสำนักงานที่อยู่ไกลออกไปจากบริเวณนี้

หลังจากไปยืนคอยสักพักรถตู้ติดยี่ห้อบริษัทก็มาจอดรับ ทำให้พบว่าไม่ได้มีแต่เราเท่านั้นที่จะเดินทางไปยังสำนักงาน ยังมีนักท่องเที่ยวอีกห้าหกคนที่ไปพร้อมกันกับเราด้วย หลังจากคนขับพาเราวิ่งออกจากสนามบินไปได้ไม่นานนักก็ถึงสำนักงาน เจ้าหน้าที่ใช้เวลาจัดทำสัญญาเช่าไม่นานนักก็ส่งมอบรถพร้อมอุปกรณ์นำทาง GPS ให้เรา ทีนี้เราก็พร้อมที่จะโบยบินกันได้จริงๆ เสียที ซึ่งรถที่เราได้ใช้เป็นพาหนะในครั้งนี้ เป็นรถอีโคคาร์อย่างซูซูกิสวิฟท์ ซึ่งนับเป็นเรื่องดีทีเดียวเพราะค่อนข้างจะประหยัดน้ำมันและเหมาะกับเราซึ่งมากันแค่สองคน ไม่รู้จะเอารถขนาดใหญ่โตมาเพื่ออะไรกัน รถเล็กๆ ก็คล่องตัวดี ไปไหนมาไหนสะดวก

เราเริ่มออกเดินทางโดยใช้เส้นทาง M1 โดยมีเป้าหมายแรกคือเมือง Geelong ซึ่งเป็นประตูสู่เส้นทางขับรถเลียบทะเล โดยปลายทางวันนี้เราจะเข้าที่พักที่จองไว้ที่เมือง Anglesea เมืองเล็กๆ บนเส้นทาง เส้นทาง M1 ที่มุ่งสู่ Geelong เป็นถนน 8 เลนในแบบที่เรียกว่า Highway  ซึ่งถนนแบบนี้จะกำหนดความเร็วไว้ที่ 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

เริ่มออกเดินทางกันเสียที

อุปกรณ์นำทางพร้อม

การขับรถที่ออสเตรเลียจะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก ที่ว่าง่ายก็เพราะขับพวงมาลัยขวาเหมือนบ้านเรา ป้ายจราจรต่างๆ ก็เป็นภาษาอังกฤษที่เข้าใจได้ง่ายๆ แต่ด้วยความคุ้นเคยกับการขับรถในบ้านเรากันมานาน พอมาต่างบ้านต่างเมืองที่มีความเร็วกำหนดชัดเจน มีกล้องติดตั้งไว้ตามรายทางแบบ Fix Camera ที่มักจะติดไว้ตามใต้สะพานหรือแม้แต่กล้องเคลื่อนที่ที่เราไม่อาจรู้ได้ว่าติดตั้งไว้จุดไหน ก็ทำให้เราต้องคอยดูหน้าปัทม์รถเพื่อไม่ให้ความเร็วเกินจากที่ป้ายกำหนด เพราะไม่เช่นนั้นอาจเจอดีจนหมดสนุก ว่ากันว่าค่าปรับกรณีทำผิดต่างๆ แพงมาก เคยมีคนจอดรถริมทางเพื่อถ่ายรูป พอกลับมาที่รถเจอใบสั่งแปะไว้หน้ารถเป็นที่ระลึกเสียแล้ว ดังนั้น ใครก็ตามที่คิดจะมาขับรถเที่ยวจะต้องตระหนักในเรื่องนี้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว

ข้างทางที่เราผ่านล้วนเต็มไปด้วยทุ่งดอกเรฟซีดส์ (Rapeseeds) ซึ่งเอาไปใช้ทำน้ำมัน เป็นสีเหลืองสดไปทั่วทั้งบริเวณ เสียแต่ว่าเราไม่กล้าจอดรถสุ่มสี่สุ่มห้าลงไปยืนถ่ายรูป เดี๋ยวเกิดผิดที่ผิดทางมาจะเจอพี่ตำรวจมาจัดการจนหมดสนุกแบบที่เคยอ่านๆ มา


ทุ่งดอกเรฟซีดส์


จุดพักรถริมทาง


เจอป้ายบอกทางแล้ว

ไม่นานนักเราก็เข้าสู่เมือง Geelong

ชายหาดเมือง Geelong


กิจกรรมริมหาด

Geelong เป็นเมืองชนบทที่ใหญ่ที่สุดในรัฐวิคตอเรีย อยู่ห่างจากเมลเบิร์นราวๆ 70 กว่า กิโลเมตร ใช้เวลาราว 1 ชั่วโมงในการเดินทาง เคยเป็นเมืองที่ใช้เป็นท่าเรือขนส่งสัตว์จากเมืองทางทิศตะวันตกในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 18 และในยุคตื่นทอง ทำให้มีผู้คนอพยพเข้ามาอาศัยอยูมากมาย

เรือจอดเต็มอ่าว

เขาว่ากันว่าถ้ามา Geelong ต้องไม่พลาดการไปเที่ยวบริเวณริมน้ำหรือ The Waterfront ซึ่งมีกิจกรรมและงานศิลปะให้ได้เดินชม รวมทั้งยังมีร้านอาหารน่านั่งอีกด้วย เอกลักษณ์ที่สำคัญที่ใครๆ ที่มาเยือนจีลองอยากเห็นก็คือตุ๊กตาไม้ ที่เรียกว่า Bollards จะมีให้เห็นเกลื่อนชายหาด ถือเป็นศิลปะริมทะเลที่น่ารักไม่หยอก ต้นกำเนิดมาจากเสาไม้ผูกเรือแถวท่าเรือ ซึ่งริเริ่มโดยศิลปินชื่อ Jan Mitchell ตุ๊กตานี้จะระบายสีให้เจ้าเสาไม้เหล่านี้เป็นตัวแทนของอาชีพต่างๆ วางไว้เพื่อแนะนำกิจกรรมและสิ่งน่าสนใจใน Geelong



ฺBollards แต่งตัวแบบต่างๆ


นกที่ต้องเห็นคุ่กับริมทะเลเสมอ




รถไฟนั่งชมรอบๆ บริเวณ


บริเวณท่าเรือก็มี Bollards อีก เยอะจริงๆ


เฮลิคอปเตอร์ชมวิวมีไว้บริการ


สีสันบนเส้นทาง



บริเวณ Cunningham Pier ซึ่งเป็นร้านอาหารบรรยากาศน่านั่งที่นักท่องเที่ยวนิยมมาใช้บริการกัน



ริมทะเล Geelong วันฟ้าขมุกขมัว


บริเวณ The Waterfront

เราเดินเที่ยวกันอยู่สักพัก เห็นฟ้าตั้งเค้ามาแบบนี้ เลยออกเดินทางกันต่อ


และแล้วก็ไปแวะริมทางหาอะไรรองท้องกันเสียหน่อย เแถวๆ เมือง Belmont


เดินสำรวจตรวจตรา ที่จะเสียเวลาและสะดวกที่สุดสำหรับเรา จบลงที่ร้านนี้ค่ะ



หลังจากเลือกตามเมนู สิ่งที่ได้มาตรงหน้า หน้าตาเป็นแบบนี้

พิซซ่า เป็นมื้อง่ายๆ บนเส้นทางที่ราคาไม่แพงและที่สำคัญอร่อยถูกปากเลยทีเดียว เมื่ออิ่มกันแล้ว ได้เวลาออกเดินทางกันต่อเสียที



บนเส้นทาง



จุดชมวิวริมทาง





กิจกรรมริมทะเลมีมากมายหลายประเภท



ดอกไม้เล็กๆ ข้างทางก็ยังมีอวดสีสันให้ชม

หลังจากยืนโต้ลมหนาวกันไม่ไหว ก็พากันออกเดินทางกันต่อ


ขับรถเลาะเลียบทะเลมาเรื่อยๆ จะพาเราเข้าเขตเมือง Torquay ช่วงที่เราเดินทางมาน่าจะไม่ใช่ฤดูกาลท่องเที่ยว ทำให้ชายหาดไม่คึกคักมากนัก แต่ก็เป็นเรื่องดีเหมือนกัน ลมทะเลแรงๆ น้ำทะเลกับท้องฟ้าสีฟ้าสด และอากาศเย็นกำลังสบาย เมื่อสี่สิ่งนี้มารวมกัน มันเป็นเรื่องน่าวิเศษจริงๆ







ยานพาหนะเราสำหรับทริปนี้




จาก Torquay เป้าหมายของเราคือ  Anglesea เมืองเล็กๆ บนเส้นทางกับที่พักแนวประหยัดอย่าง Anglesea Backpackers


แล้วเราก็ออกเดินทางกันต่อไป


ถึงแล้ว Anglesea Backpackers