ตอนเดิมค่ะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บทนำ - ตอนที่1        http://ppantip.com/topic/34088111
ตอนที่ 2 - ตอนที่ 3    http://ppantip.com/topic/34089767
ตอนที่ 4                 http://ppantip.com/topic/34090924
ตอนที่ 5                 http://ppantip.com/topic/34093894
ตอนที่ 6                 http://ppantip.com/topic/34104191
ตอนที่ 7                 http://ppantip.com/topic/34111042
ตอนที่ 8                 http://ppantip.com/topic/34116378
ตอนที่ 9                 http://ppantip.com/topic/34121218




ตอนที่ 10 (50%)

         นอกจากลมทำท่าจะหอบฝนมา สงสัยว่าสายลมจะยังแถมพายุลูกใหญ่ชื่อรสิกามาด้วย

    พอเห็นพี่สาวเดินเข้าบ้านด้วยท่าทางไม่พอใจอีกแล้ว รสนันท์ชะงักตัว อย่างรู้ดีว่าไม่ควรทักอะไร ไม่เช่นนั้นคงโดนพี่สาวเหวี่ยงใส่แน่ๆ

    “พี่ธิปคะ พี่รสิเป็นอะไรอีกหรือคะ" หม่อมหลวงรสนันท์ถามกับอธิป คนที่คอยขับรถรับส่ง รวมถึงช่วยงานรสิกามาตั้งแต่เด็ก อธิปเป็นอีกคนที่ยอมรสิกา ไม่เคยขัดใจเลยสักครั้ง แถมนอกจากเวลานอน หรือรสิกาเอ่ยปากให้ไปทำอย่างอื่นไกลตัว อธิปก็ตัวแทบจะติดกับรสิกาตลอด

    “วันนี้หม่อมหลวงพิชาภพมีธุระด่วน ไม่ได้เข้ากระทรวงน่ะครับ ผิดนัดทานมื้อเที่ยงกัน คุณรสิเลยอารมณ์ไม่ดี" อธิปตอบน้ำเสียงอ่อน

    “พี่รสิเนี่ย ทำไมต้องพาลใส่คนอื่นด้วยก็ไม่รู้" รสนันท์มองไปยังบันไดที่พี่สาวเพิ่งเดินหายขึ้นไป

    “คุณรสิคงหวังไว้มาก พักนี้ไม่ค่อยได้เจอคุณพีชเลย" อธิปบอกอย่างเข้าใจ

    “พี่ธิปกับคุณพ่อตามใจพี่รสิมากเลยนะคะ ขนาดแหวนเพชรสำคัญหาย คุณพ่อยังไม่ดุพี่รสิเท่าไหร่เลย" รสนันท์เอ่ยน้ำเสียงราบเรียบอย่างใจเย็นแบบที่เธอเป็นมาตลอด หากอธิปก็ยังฟังออกว่าธิดาของคุณชายรดาวัฒน์คงน้อยใจอีกตามเคย

    “ผมกับคุณชายรัดก็ตามใจคุณรสนะครับ วันนี้คุณรสทำขนมเค้กอะไรหรือครับ ผมอยากทานจัง" อธิปเปลี่ยนเรื่องที่ทำให้ใบหน้าหวานยิ้มออก รสนันท์มีแววตาสดใสทันทีที่ได้ยิน

    “วันนี้รสทำเอแคลร์ค่ะ มีออเดอร์เข้ามา พี่ธิปลองชิมดูนะคะ" รสนันท์บอกอย่างดีใจ กำลังจะเดินนำอธิปไปในห้องด้านใน หากเสียงฝีเท้าจากด้านหลังก็ทำให้รสนันท์หันมอง เห็นพี่สาวเดินตรงมาด้วยใบหน้านิ่งๆ

    “ธิป วันนี้ฉันจะไปงานวันเกิดเพื่อน ขับรถให้หน่อยสิ"

    “ได้สิครับ" อธิปตอบ แต่เขากลับไม่ขยับตัว มองรสนันท์อยู่นานจนรสิกาขมวดคิ้ว เรียกอีกครั้ง

    “ธิป"

    “ครับๆ คุณรสเก็บขนมไว้นะครับ เดี๋ยวผมกลับมาทาน" อธิปทิ้งท้ายด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะรีบเดินตามร่างบางของรสิกาไป รสนันท์ได้แต่มองตามตาละห้อย ด้วยความในใจบางเรื่องที่เธอกลัวว่ายิ่งปล่อยไปนานวัน เธอจะเก็บไว้ไม่มิด

    “หนูรส" เสียงทุ้มต่ำคุ้นหูเรียกให้รสนันท์ที่กำลังจะเดินกลับไปด้านในหันมอง

    “คุณชายอรรศณัย"  รสนันท์ระบายยิ้มอ่อนหวานให้เจ้าของเสียงหนุ่ม หม่อมราชวงศ์อรรศณัย ราชนิกูลหนุ่มวัยสี่สิบปลายๆ เพื่อนเล่นสมัยเด็กของบิดาเอง

    ห่างออกไปในสวน คุณหญิงกุหลาบมองธิดาคนเล็กของพี่ชายรัดของเธอกำลังพูดคุยกับคนมาใหม่ ดวงตาแดงก่ำเศร้าสร้อยจนบรรยากาศรอบๆอึมครึมไปด้วย ก่อนที่สายฝนจะโปรยปรายแทนน้ำตาที่ไหลจนกลายเป็นเลือดของวิญญาณที่ถูกขังมานานเป็นสามสิบปี

    นอกจากจะขังวิญญาณเธอไว้แล้ว ความรักเดียวของเธอ ... ก็ยังถูกพรากจากกันอีก


มีต่อ