เคยเป็นกันบ้างรึเปล่าครับ .... (ขอระบายหน่อยนะ)

บางทีก็สงสัยว่าเวลาที่มีคนผ่านเข้ามาในชีวิต เป็นคนที่เอาใจใส่เราดี แล้วรักเราด้วย แต่เนื่องจากวิถีชีวิต ความเข้าใจ และ Life Style มันไปกันไม่รอด

รู้สึกว่าเค้าเป็นคนดี แต่ในมุมของคู่รัก มันคงยังไม่ใช่ !!


แต่กับบางคนนี่ ไปแอบชอบตั้งแต่ยังไม่ทันรู้ตัว เพราะความสนิทและค่อยๆรู้จักกัน พอมาอีกทีก็มีใจให้ซะละ  ...

แต่ถามว่าอีกฝ่ายดีกะเราไหม ....  ไม่ครับ ไม่เคยทำตัวดีๆ รู้ว่าเราชอบ ก็ยิ่งแทงใจ ทำแสบๆไว้มาก เมินเฉยกันสุดๆ 55555

ถ้าถามว่าเสียใจไหม "มากครับ"  แต่ต้องทน แล้ว " แค้นไหม "เสียใจจนไม่รู้จะแค้นทำไม" กลับกลายเป็นว่า เราให้อภัยกับสิ่งที่เขาทำซะงั้น
คือถ้าเป็นคนอื่นนี่ คงฟัดกันตายกันไปข้างนึงเลยล่ะ !!

... มันไม่ใช่ความหลงผิดนะ แต่ผมคิดว่าในมุม "ร้ายๆ" ของคนๆนึง  มันก็ต้องมีมุมดีๆที่ทำให้เรารู้สึก "โดน" อยู่ในใจ
" เราแค่อยากมีชีวิตที่มีความสุขอยู่กับคนๆนี้ ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะอะไร แค่ได้ทำอะไรให้เค้ามันก็พอใจแล้ว "



คำพูดแบบนี้ เคยคิดว่ามัน "น้ำเน่า" มากๆ จนกระทั่งมาเจอกับตัวเอง ถึงขั้น "จุกหนัก"

แต่มันทรมานตรงที่ ผมไปตกหลุมรัก "เพื่อนผู้ชายแท้ๆ" ด้วยความสนิทสนมกันนี่ล่ะ
ไม่รู้ไปชอบมันเมื่อไหร่  แต่มีไรเรามักจะห่วง และ "หวงบ้าง"
จนบางทีมันก็สงสัยบ้าง  รำคาญหน่อย  ทำเราเสียใจมากๆก็มี

ที่สำคัญคือ ไม่มีคนรู้ว่าผมมีรสนิยมชอบเพศเดียวกัน เลยยิ่งวางตัวลำบากทีนี้ 55
กว่าจะเลิกชอบได้นี่ก็นานเหมือนกันครับ (แทบบ้าตาย เก็บความในใจไว้จนทุกวันนี้)

คนเรามักมี "สิ่งที่แพ้ทาง" คนที่เรารักอาจจะไม่ใช่คนที่ "ดีกับเราที่สุด"   แต่เป็น "คนที่โดนที่สุด"
เหมือนที่ซากุระ โดนซาสึเกะทำร้ายต่างๆนาๆ แต่ก็ยังรักอยู่


ขอบคุณที่รับฟังครับ   เรื่องแบบนต้องโดนครับ  ถึงรู้ว่าโคตรทรมาน 5555