ผมอยากรู้จริงๆ...เงินมันซื้อความรักได้จริงๆหรอ? เงินมันสำคัญมากกว่าความรักที่ให้จากใจหรอ?
เรื่องของเรื่องคือ....
ผมคบกับแฟนมาเกือบปีนึงแล้วครับ...แรกๆที่คบกันก็หวานใสไร้ปัญหานะครับ...แต่พอเวลาผ่านไปเราได้รู้จักนิสัยใจคอกันมากขึ้น...จึงทำให้ยิ่งรู้ว่าความคิดการกระทำของเราช่างต่างกันเหลือเกิน...ผมเป็นผู้ชาย...งานบ้านผมทำทุกอย่าง...แต่เธอกลับมองว่าในอนาคตถ้าได้อยู่ด้วยกันจริงๆ เดี๋ยวก็ช่วยกันทำเองแหล่ะ...เวลาไปไหนมาผมต้องไปเฝ้าไปด้วยตลอด...แต่เวลาผมไปไม่เคยเลย...หลังๆมานี้แทบไม่ให้ออกจากบ้าน...เข้าประเด็นเลยนะครับ...ผมเป็นคนรักใครแล้ว..ผมให้ทั้งใจเลยครับ แทบที่จะไม่เผื่อใจเลย...เพราะผมเป็นพวกชอบเพ้อฝันถึงตอนอนาคตที่มีความสุขด้วยกันแต่ส่วนหญ่ก็ไม่รอดเพราะคำว่า ...เงิน... และผมพยายามเสมอที่จะทำให้แฟนรู้ว่ารักที่ผมให้มันมีค่ามากกว่าเงินมาโดยตลอด...แต่เธอก็บอกว่าไม่เป็นไรไม่ได้หน้าเงินขนาดนั้น...แต่ทุกครั้งที่เธอขอเธออยากได้อะไรซึ่งผมอยากจะให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอต้องการเลย...แต่ปัญหามันก็ติดตรงคำว่า เงิน... และเธอก็จะแบบผิดหวังในตัวผมทุกครั้งเลย..ผมก็พยายามทำตัวให้มีความสุขมาโดยตลอดโดยไม่จำเป็นต้องใช้เงิน...เธอบ่นทำไมคู่อื่นเขาถึงมีให้กันได้...เขาขอไรเขาก็ให้ได้...ผมรู้สึกเสียใจทุกครั้งที่เธอผิดหวัง...แต่ก็ทำอะไรไม่ได้...ผมยอมรับว่าการที่จะให้ทิ้งเธอไปเจอคนอื่นที่ใช่...ที่ดีกว่าผม..มันจะยากจนผมทำไม่ได้...ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ที่ผ่านมาผมแคร์ผมใส่ใจมาโดยตลอด ไปไหนมาไหนผมก็คอยเฝ้ามาตลอด เธอไม่ชอบอะไรผมก็ไม่ทำ บุหรี่ เหล้า ที่บอกว่าเลิกยากนักหนา เพื่อให้เธอมีความสุขผมก็ทำให้ได้เลิกได้ทุกอย่าง...แต่สิ่งที่เธอต้องการมากกว่านั้น สิ่งที่จะทำให้เธอมีความสุขมากกว่านั้นกลับเป็นเงิน...และสิ่งของนอกกายต่างๆที่ดูมีค่ากว่าหัวใจของผมที่ให้ไป...ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว...ผมท้อเหลือเกิน...ผมควรถอยออกมาดีไหม...แต่สำหรับรักที่ผมให้ไป...มันยิ่งใหญ่เหลือเกิน...เพราะผมเชื่อว่าสักวัน...สิ่งที่ผมให้ไป..ทำไปทำหมดเธอจะให้รักกลับมา... :'( ผมควรทำยังไงดี...
ความรัก.กับเงิน... :'(
เรื่องของเรื่องคือ....
ผมคบกับแฟนมาเกือบปีนึงแล้วครับ...แรกๆที่คบกันก็หวานใสไร้ปัญหานะครับ...แต่พอเวลาผ่านไปเราได้รู้จักนิสัยใจคอกันมากขึ้น...จึงทำให้ยิ่งรู้ว่าความคิดการกระทำของเราช่างต่างกันเหลือเกิน...ผมเป็นผู้ชาย...งานบ้านผมทำทุกอย่าง...แต่เธอกลับมองว่าในอนาคตถ้าได้อยู่ด้วยกันจริงๆ เดี๋ยวก็ช่วยกันทำเองแหล่ะ...เวลาไปไหนมาผมต้องไปเฝ้าไปด้วยตลอด...แต่เวลาผมไปไม่เคยเลย...หลังๆมานี้แทบไม่ให้ออกจากบ้าน...เข้าประเด็นเลยนะครับ...ผมเป็นคนรักใครแล้ว..ผมให้ทั้งใจเลยครับ แทบที่จะไม่เผื่อใจเลย...เพราะผมเป็นพวกชอบเพ้อฝันถึงตอนอนาคตที่มีความสุขด้วยกันแต่ส่วนหญ่ก็ไม่รอดเพราะคำว่า ...เงิน... และผมพยายามเสมอที่จะทำให้แฟนรู้ว่ารักที่ผมให้มันมีค่ามากกว่าเงินมาโดยตลอด...แต่เธอก็บอกว่าไม่เป็นไรไม่ได้หน้าเงินขนาดนั้น...แต่ทุกครั้งที่เธอขอเธออยากได้อะไรซึ่งผมอยากจะให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอต้องการเลย...แต่ปัญหามันก็ติดตรงคำว่า เงิน... และเธอก็จะแบบผิดหวังในตัวผมทุกครั้งเลย..ผมก็พยายามทำตัวให้มีความสุขมาโดยตลอดโดยไม่จำเป็นต้องใช้เงิน...เธอบ่นทำไมคู่อื่นเขาถึงมีให้กันได้...เขาขอไรเขาก็ให้ได้...ผมรู้สึกเสียใจทุกครั้งที่เธอผิดหวัง...แต่ก็ทำอะไรไม่ได้...ผมยอมรับว่าการที่จะให้ทิ้งเธอไปเจอคนอื่นที่ใช่...ที่ดีกว่าผม..มันจะยากจนผมทำไม่ได้...ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ที่ผ่านมาผมแคร์ผมใส่ใจมาโดยตลอด ไปไหนมาไหนผมก็คอยเฝ้ามาตลอด เธอไม่ชอบอะไรผมก็ไม่ทำ บุหรี่ เหล้า ที่บอกว่าเลิกยากนักหนา เพื่อให้เธอมีความสุขผมก็ทำให้ได้เลิกได้ทุกอย่าง...แต่สิ่งที่เธอต้องการมากกว่านั้น สิ่งที่จะทำให้เธอมีความสุขมากกว่านั้นกลับเป็นเงิน...และสิ่งของนอกกายต่างๆที่ดูมีค่ากว่าหัวใจของผมที่ให้ไป...ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว...ผมท้อเหลือเกิน...ผมควรถอยออกมาดีไหม...แต่สำหรับรักที่ผมให้ไป...มันยิ่งใหญ่เหลือเกิน...เพราะผมเชื่อว่าสักวัน...สิ่งที่ผมให้ไป..ทำไปทำหมดเธอจะให้รักกลับมา... :'( ผมควรทำยังไงดี...