(งงๆ ทำไมรอบนี้ไม่มีกระทู้สปอยล์ล่ะ มันมีช่วงนึงที่อยากพูดถึง เผื่อคุณ Intimidate จะมาสปอยล์ทั้งตอนหลังจากนี้ เราจะพูดถึงแค่ช่วงเซนโกคุกับลอว์ละกัน)

ไม่มีไร อยากพูดถึงบทสนทนาระหว่างลอว์กับเซนโกคุที่หลายคนอาจจะได้อ่านแล้วจากเว้บมังงะแพนด้า จะบอกว่าเว้บนี้แปลส่วนสำคัญผิดไปคนละเรื่อง พอดีไปอ่านเจอที่แปลถูกจาก apforums เลยอยากมาแบ่งปันกัน คาดว่าแสกนไทยบางเจ้าคงจะเริ่มแปลกันไปบ้างแล้ว แล้วอาจจะเอาของเจ้าที่ผิดไปแปล

แล้วไหนๆเราก็แปลให้เพื่อนอ่านแล้วก็เลยก๊อปมาให้อ่านกันต่อเลยละกัน
ด้านล่างนี่จะเป็นการแปลผสมระหว่างมังงะแพนด้า + เว้บ apforums (แก้ส่วนผิด)
_{เครดิตที่เอามาแปล http://apforums.net/showthread.php?t=43077&page=4&p=3519181&viewfull=1#post3519181}



*****เตือนซักนิด การแปลเราอาจจะมีกรี้ดกร้าดใส่แบบวายอ่อนๆ ถ้าเป็นวายโฟเบีย ปิดกระทู้ไปได้เลยแจ้*****



++++++++++++++++++++



เริ่มมาเป็นเซนโกคุยื่นขนมให้ลอว์ "กินมั้ย?"
ลอว์บอกว่าไม่ต้อง คุยมาเลย

จากนั้นก็ย้อนอดีต ตอนที่เซนโกคุคุยกับโคร่าซังผ่านแมลงโทรสาร
เซนโกคุถามว่า  - เด็กที่ป่วยเป็นโรคตะกั่วอำพันงั้นเหรอ? แสดงว่ามีคนรอดชีวิตจากเมืองสีขาวงั้นซิ?

โคร่า - ใช่ เขาเกลียดทุกคน-ทุกอย่าง
เห็นแล้วก็นึกถึงพี่ชายผม ตอนที่เรายังเด็กๆ

เซน - ก็น่าสงสารอยู่นะ แต่โชคร้าย โรคนี้มันไม่มีทางรักษา ไม่ต้องไปสนใจเด็กนั่นมากละกัน เดี๋ยวความลับจะแตกซะก่อน

โคร่า - ...............
รู้แล้วล่ะน่า เหตุผลที่ผมมานี่ คือ หยุดพี่ผมเท่านั้น
โดฟลามิงโก้น่ะเลวเกินไป ต้องหยุดเขาก่อนจะไปถึงเดรสโรซ่าให้ได้

*ย้อนกลับมาปัจจุบัน ที่คุยกับลอว์*

เซน - มีทหารคนนึงที่เสียชีวิตในหน้าที่
ฉันเอาเขามาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก จนรู้สึกเหมือนเป็นลูกแท้ๆของตัวเอง
ทหารคนนั้นเป็นคนซื่อสัตย์ จิตใจดี แล้วก็พึ่งพาได้ ตลอดทั้งชีวิตเขาเคยโกหกฉันหนนึง

*ย้อนอดีตอีกที*
ทหารโทรมารายงาน - ที่นี่เกาะมินเนี่ยน เราพบผู้เสียชีวิตหลายคน หนึ่งในนั้นเป็นสมาชิกของดอนคิโฮเต้แฟมิลี่
โค้ดเนม โคราซอน เรากำลังส่งภาพไปให้
*รูปโคราซอนตาย*
*เซนโกคุร้องไห้* - โรซินันเต้ ทำไมนายถึงไปที่นั่น???

(กลับมาที่ปัจจุบัน)
เซน - เขาหักหลังฉัน แต่ฉันก็เชื่อว่าเขามีเหตุผลที่ทำแบบนั้น
วันนั้นมี 4 สิ่งที่เสียไป
กลุ่มโจรสลัดบาเรล (น่าจะกลุ่มของพ่อเดรคที่มิงโก้ฆ่า), ชีวิตลูกน้องฉัน, ผลโอเปะๆ

และเด็กที่เป็นโรคตะกั่วอำพัน ของดอนคิโฮเต้แฟมิลี่



ลอว์ - ใช่ เด็กคนนั้นคือผมเอง

เซน - โฮ่ เป็นงั้นจริงๆซินะ อย่างที่เดาไว้ไม่ผิด ที่โรซินันเต้ทิ้งหน้าที่ไปเพื่อช่วยนายนี่เอง

ลอว์ - ใช่ เขาพาผมไปทุกโรงพยาบาลที่จะหาได้

เซน - แล้วจากนั้นก็ไปเอาผลโอเปะๆ และตายเพื่อช่วยนายใช่มั้ย? ชั้นอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น สรุปตายเพราะอะไร ยังไง!

ลอว์ - ใช่ เขาช่วยผมเอาไว้
จริงๆแล้วพวกเรากะว่าจะหนีไปด้วยกัน (กรี้ด) [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สาววายพักดมยาดม ดูดอ๊อกซิเจนแป๊บนึง ซื้ด ฮ่าาาาา  โคร่าซังเป็นผู้มีพระคุณของผม
เพราะงั้นเป้าหมายทั้งชีวิตของผม ถึงเป็นการกำจัดโดฟลามิงโก้เพื่อตอบแทนเขา!

แต่ในเมื่อมันจบแล้ว.....ไม่รู้ว่าอันนี้คือเส้นทางชีวิตของ D ที่โคร่าซังต้องการอยากให้ผมเป็นรึเปล่า แต่....

เซน - D?

ลอว์ - ใช่ เหมือนกับคุณหมวกฟาง ผมมีชื่อที่ซ่อนไว้
คุณรู้อะไรเกี่ยวกับ D บ้างรึเปล่า?

เซน - ไม่รู้ซิ..... *หันหนี*
ที่แน่ๆโรซินันเต้ไม่รู้หรอก

(คิดในใจ) - เป็น D เหมือนกันนี่เอง พวกนี้ช่างมีโชคชะตาที่แปลกจริงๆ

เซน - โรซินันเต้ไม่ได้ช่วยนายเอาไว้เพราะว่านายเป็น D หรอก
ไม่ต้องไปคิดหาเหตุผลที่เขารักและเป็นห่วงนายหรอกนะ

*ลอว์นึกถึงตอนคุณโคร่าบอกรัก*

เซน - ถ้าชั้นยังประจำการอยู่ล่ะก็ ชั้นจะลากนายเข้าคุกแล้วเราคงได้นั่งคุยกันยาวๆแน่

ถ้าคิดว่าจะทำเพื่อโรซินันเต้ล่ะก็......
เราทั้งคู่ก็อย่าลืมเขา นั่นล่ะดีที่สุด
ไปใช้ชีวิตตามที่จะเป็น นายเป็นอิสระแล้ว นั่นล่ะมั้ง สิ่งที่เขาจะบอก....*ลอว์ก้มหน้า เม้มปากเหมือนกลั้นร้องไห้*



จบ!! หลังจากนี้ หมดเวลา พ่อสามีแอนด์ลูกสะใภ้ ไม่แปลละ!

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ตายได้อย่างสงบ ขอบคุณค่ะคุณพ่อสามี



+++++++++++++++++++++++



เอ้อ ถ้าใครอ่านมังงะแพนด้าจะรู้ว่า แปลไปซะเซนโกคุนี่เป็นนางอิจฉาไปเลย อะไรเนี่ย



เซน - อย่าหลงคิดไปเอง ว่าที่เขาช่วยเพราะรักหล่อนหรอกนะ
*ลอว์อึ้งกับอดีตที่ถูกหลอกลวง*



โอ้โห ตอนอ่าน ผมงี้ยืนขึ้นเลย หลงด่าเซนโกคุไอ้แก่บ้ากับเพื่อนอยู่ตั้งครึ่งชั่วโมง 5555+
ขอโทษนะคะ *ก้มกราบแทบตักคุณพ่อสามีงามๆ*