ผมชื่อนัสนะพี่ Facebook : อยู่ที่เราเลือก นัสชิวชิว (NasChill)
ผมเป็นคนใต้ แต่ผมไม่ได้ เป็น คนตัวดำนะ อยู่จังหวัดสตูล
ว่างๆไปเที่ยวบ้านผมได้ เศรษฐกิจพอเพียงอันดับ 1 ระดับประเทศ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.facebook.com/Paphitchaya.SE.Satun

ณ. ปัจจุบัน ตอนนี้ อยู่กทม. มา 5-6 ปีแล้ว
หวังว่าพี่คงขึ้นมาจัดคอนเสิร์ต ย้อนวันวาน ที่กรุงเทพฯ บ้างนะ ไปชมแน่นอน

ผมชอบวงพี่มากๆ แต่จะแสดงออก
หากพูดมากไป ก็กลัวจะโดนมองว่าเป็น คำพูด(เกินจริง)จากหัวใจ
แต่ก็เดาใจไว้แล้วหล่ะว่า พี่ต้องกลับมา นั่งกาปฏิทิน รอเลย
เคยสัญญาหน้าหนาว กับตัวเอง ว่าจะไม่สนใจวงพี่แล้ว หายไปนานมาก
แต่สุดท้ายก็กลายเป็นเด็กเลี้ยงแกะ ความภักดี ที่มีให้กับวงพี่ยังมีอยู่ตลอดเลย
เพลงของพี่มีผลกับชีวิตผมบางส่วนในเรื่องความรักยังไงบ้างมาฟังเลยพี่

จะเล่าให้พี่ฟังเลย ว่าวันที่อกหักและเสียใจ ผมมักจะชอบไปนั่งตรงริมแม่น้ำ
นั่งมองสายน้ำ ที่ไหลไปไม่มีวันหวนคืน ก็เปรียบเหมือนคนรักที่จากลา

เหตุการณ์เกิดขึ้น เมื่อผมโทรไปหาเธอ เธอก็ไม่รับ
รู้ ว่าเธอก็รู้ ว่ามี Missed Call แต่เธอก็ไม่โทรกลับมา วันเวลาผ่านไป
อะไรๆ ที่บ่งบอกถึงอาการของความรักที่ชักจะไม่สมบูรณ์ ก็เริ่มเกิดขึ้น
เมื่อความจริงปรากฏ พบว่าเธอ นอกกาย นอกใจ ผมไปมีคนใหม่
ผมได้แต่นั่งคิดทบทวน ว่าผมคงเป็นคนไม่ดีพอในสายตาของเธอ
ทำอะไรก็ผิดไปหมดทุกอย่าง ผมคงเป็นผู้ชายบ้านนอก ซื่อๆ
เป็นเด็กวานซืน ไม่เหมาะกับเธอที่สวยเทียบได้กับนางงามจักรวาล
ต่อให้ผมรักเธอยังไง ต่อให้ยังทนฝืน เมื่อถูกเธอขับใส่ไล่ส่ง
ผลักหัวจนล้ม แต่ผมก็ยังยืนขึ้น เพื่อที่จะเดินเข้าไปกอดเธอไว้
เหมือนตุ๊กตาล้มลุกที่ไม่มีวันล้มลง และจะไม่ยอมพ่ายแพ้ให้กับความรัก

ส่วนตัวเธอเอง เธอทำเป็น ไม่รู้ไม่ชี้ ตลอดเวลาเมื่อเจอผม
เหมือนคนไม่รู้จักกัน ตัวผมเองก็อยากหายไปจากชีวิตเธอเหมือนกัน
แต่ใจไม่กล้าพอ เพราะยังคงหวังว่าเธอจะ เมตตา อารี(ย์)

แต่ก็นะ ชีวิตคนเราอะนะพี่ Nobody`s Perfect ชีวิตผมไม่ได้เป็นไปอย่างที่เธอต้องการ
สงสัยต้องเรียก ประกันชั้น 3 แล้ว ใจเจ็บเหลือเกิน
เจ็บจนอยากมี สตั้นท์แมน(ตัวแสดงแทน) มาเจ็บแทนเลยหล่ะ

เธอบอกว่า ต่อไปห้าม บอกรักและคิดถึงเธออีก
โหพี่คิดดูสิว่า คำสำคัญ กลายเป็น คำต้องห้าม
เธอบอกว่า มันจะทำให้เธอต้องหนักใจ ระหว่างหัวใจนาย และหัวใจคนอื่น
เธอบอกเป็นเพื่อนกันดีแล้ว ผมก็ได้คัดค้าน ว่า
"ดีหรอ เพื่อนใหม่หรอ โอ้เพื่อนเอ๋ย บอกเลยฉันไม่อยากเป็นเพื่อนกับเธอ"
เพราะมันเป็นความดีที่ไม่อยากทำ ต่อไปนี้ ก็คงทักทายเธอได้แค่คำว่า สวัสดี ผมนี่หดหู่ใจไปเลย
ต่อให้ต้องโทร 191 หรือตะโกนขอความช่วยเหลือว่า Help me Please ให้ยามช่วยตามเธอกลับมา
ต่อให้มีเชือกวิเศษมาผูกมัดเราเอาไว้ ก็คงรั้งได้แค่ตัว
ส่วนใจเธอ คงปลิดปลิว ลอยไปจากชีวิตผมไกลสุดลูกหูลูกตาแล้ว
ก็คงไม่มีหวังอีกต่อไป คนที่แพ้ให้กับความรักในครั้งนี้
ก็คงได้เพียงแค่ ความเจ็บปวดอยู่ภายในความรู้สึก เป็นรางวัลปลอบใจ
และสุดท้าย เธอก็ได้กลายเป็นแฟนเก่า ที่อยู่ในความทรงจำ
ตอนนี้ ไม่รู้ว่าเธอเป็นตายร้ายดียังไง แต่ก็ขอให้เธอโชคดี
ต่อจากนี้ไปคงต้อง ศึกษานารี ให้ดีกว่านี้ ก่อนที่จะคบใคร

เมื่อวันเวลาผ่านไป ใจก็เริ่มคืนสู่สภาพปกติ ทุกอย่างเริ่ม Clear
เคยนอนฝันหวาน อยากมีรัก จนตกใจตื่นขึ้นมามองรอบกาย
และบอกกับตัวเองว่า สุดท้ายแล้ว เราก็มีเท่าเดิม ไร้ซึ่งนางในฝันอยู่ข้างกาย
ก็ได้เพียงแต่ถามตัวเองว่า "รักแท้ รักที่แท้จริง รักอยู่หนใด"
ชีวิตในช่วงเวลานั้น ถึงแม้ช่วงเวลาร้ายๆจะพ้นไป แต่ทุกๆวันเจอแต่ปัญหา
และไม่มีคนเคียงข้างที่คอยให้กำลังใจ ช่วยเหลือ
แต่ก็นะ โลกมีไว้เหยียบ ยึดหลักคำพูดนี้ไว้ เตือนใจตัวเองเสมอเมื่อเจอปัญหาใดๆ

วันเวลาผันเปลี่ยน เข็มนาฬิกา หมุนวน วันแล้ว วันเล่า วันๆนั้นก็มาถึง ผมได้มีรักครั้งใหม่
ก่อนจะคบกับคนนี้(คนปัจจุบัน) ผมก็ได้แต่แอบมอง แอบรักเธออยู่นาน
เพ้อถึงเธอตลอดเวลา แอบนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว
แอบมองเธอเดินขึ้นลงบันไดทุกวัน (ไม่ได้แอบมอง กกน. นะ รักนี้ไม่ติดเรทหื่น มีแต่ใจล้วนๆ)

เธอก็สงสัยว่า จะมองเธอทำไม คิดร้ายป่ะนี่ ผมก็ได้แต่บอกไปว่า
ไม่ใช่อย่างงั้น No No No !!! แล้วก็เดินหลบหน้าเธอไปแบบเขินอาย

ผมก็เป็นได้แค่ ผู้ร้ายปากแข็ง ที่ในใจมีคำว่ารักเธอ ความรักท่วมหัว แต่ดันกลัวไม่กล้าที่จะบอกเธอ
เพราะกลัวความผิดหวัง เลยทำได้แค่คิดในใจ กลัวเธอจะหาว่าผมเป็นคนใจง่าย
เธอเป็นถึงเลขาเจ้านาย จนบางครั้งทำให้ใจคิดไปว่า
"การที่ผมเองบังอาจรักเธอ เป็นการหวังมากไปหรือเปล่าเจ้าหมาน้อย"

รักของผมที่มีให้เธอก็เลยกลายเป็นลูกบอล ที่โดนเตะออกไป แต่ไม่มีคนเตะกลับมา
ก็ได้แต่รอโอกาส ที่จะบอกรัก และแล้ววันนั้นก็มาถึง
คำแรกที่ได้บอกความในใจกับเธอก็คือ คำว่า รักผมเหอะ
ผมนี่อายเลย ตอนนั้นคือ หน้าชา แบบว่าด้านมาก
แต่ก็นะคิดแต่เพียงว่า ใครจะทำไม ไม่บอกตอนนี้จะได้บอกตอนไหน
และหากสิ่งที่ได้คืนมามันคือความรักเช่นกัน

รวบรัดเรื่องราวเลยนะ มาถึงตอนคบกัน แฟนใหม่คนนี้เป็นคนที่แสนดี
มักจะพาผมไปเที่ยว สยามเซ็นเตอร์ สยามพารากอน เซ็นทรัลเวิลด์ ฯลฯ
ชอบนั่งสามล้อไปสำเพ็ง หรือไม่ก็ไปจตุจักร ขากลับชอบแว๊ะร้านริมทาง สั่งกะเพราไข่ดาว กินกัน
หน้าซอยก่อนถึงห้องก็มี ร้านไก่ทอดหาดใหญ่ ก็ซื้อกันไปกินที่ห้องเป็นมื้อค่ำ
วันเสาร์-อาทิตย์ เธอมักจะกลับบ้านต่างจังหวัด ผมเองก็ได้แต่ฝากความคิดถึง ไปหาเธอ
และเธอก็ตอบกลับมาด้วยคำว่าคิดถึง แม้ตัวจะห่างไกลกันแค่ไหนก็ตาม

ในวันที่ผมท้อแท้ใจ เคราะห์ซ้ำกรรมซัด และคิดถึงบ้าน
ก็มีเธอนี่หล่ะ ที่คอยให้กำลังใจ เธอก็เปรียบเสมือนพลังงานจน  รวมกันเราอยู่ และสู้ไปด้วยกัน
เมื่อถึงวันทำงาน ตอนเช้าๆ เธอมักจะซื้อนมสด หรือไม่ก็น้ำเต้าหู้ มาให้เกือบทุกๆเช้า
เธอเป็นคนที่ตรงใจผมทุกอย่าง ถ้าให้ติ๊กถูก ในใบคุณสมบัติที่ผมต้องการ
เธอคือคนแรกเลย ที่ผมจะติ๊กถูกทุกข้อ เธอเป็นคนดีมาก มักจะพาผมไปทำบุญ
เช่น บริจาคโลหิต หยอดเหรียญให้คนขอทาน
พาซื้อของเด็กเล่น เพื่อน้องๆ บ้านเด็กกำพร้า พาไปตักรบาตร ฯลฯ

เมื่อผมจะทำอะไร จะไปไหน เธอก็ไม่ห้าม และก็บอกว่า ไปเลย Go on!!!
แต่ก่อนจะไปรอฉันแป๊บนึง ฉันจะไปด้วย (ผมนี่สตั้น 10 วิเลย)
เธอน่ารักมาก ซื้อล๊อตเตอรี่ให้ผมใบนึง แล้วตะโกนบอกผมว่า พรุ่งนี้รวย
และวันหวยออกผมก็ถูกเลขท้าย 2 ตัวจริงๆ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เธอก็ดีใจในการเลือกซื้อเลขเด็ดให้ผม เธอพูดกับผมว่า "บอกแล้ว ว่าพรุ่งนี้รวย เห็นป่ะ คริ คริ"
วันวาเลน์ไทน์ หรือวันเกิดเธอ ผมก็ซื้อของขวัญให้เธอ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แต่เธอบอกว่า ไม่จำเป็นต้องซื้อก็ให้ก็ได้นะ
อย่าลำบากเลย มันเป็นเพียงของนอกกาย
แต่ขอให้ของในใจที่ทำให้ทุกวัน มีอยู่แบบนี้ตลอดไปก็พอ
เรื่องราวมีอีกมากมายที่ยังไม่ได้กล่าว ที่ต่างฝ่ายต่างทำดีให้แก่กัน
คำๆหนึ่งที่จะจดจำไปตลอดก็คือคำว่า "จะทำความรักของเราให้ดีที่สุดทุกวันนะ"

อยากบอกกับเธอคนนี้ว่า เธอคือ เหตุผลที่หายใจ ของฉัน ในทุกๆวันที่ผ่านมา และต่อไปทุกๆวัน
เพราะเธอคือ คนดีที่ฉันรัก และสัญญาว่าจะ รักเธอทุกวัน