คุณยอด “มนุษย์เราขึ้นชื่อว่าเป็นสัตว์โลกที่สอนได้ ขัดเกลาได้ ลูกเองก็ร่ำเรียนมาออกขนาดนี้ ต้องรู้จักผิดชอบชั่วดี งั้นก็อย่าละเลยหน้าที่ที่มนุษย์โลกเขาไม่ละเลยกันเลยนะ”

ปิ่นปัก "ไม่อยากกลับบ้านเพราะเสียงบ่นของคุณพ่อนี่แหละ ทำไมทั้งคุณพ่อและคุณแม่ไม่ปล่อยให้ปิ่นเป็นตัวของตัวเองบ้าง"

คุณยอด "ที่แล้วมาปิ่นยังไม่ได้เป็นตัวของตัวเองอีกหรือ พอหย่าก็ออกจากบ้านไปใช้ชีวิตลำพังกับผู้ชายจนข่าวลือเต็มสองหู รู้หรือเปล่าว่าพ่อกับแม่ อายชาวบ้านขนาดไหน"

ปิ่นปัก “ดูชาวบ้านมีอิทธิพลกับคุณพ่อจังเลยนะคะ แต่สำหรับปิ่น ปิ่นไม่แคร์”

คุณยอด “ไอ้การแคร์คำครหาไว้มั่งเป็นของดี เพราะมันทำให้เราสำรวม คิดหน้าคิดหลัง ทำแต่สิ่งที่ดีงาม คนไม่แคร์ใครมีลู่ทางผิดได้เยอะ เพราะนึกว่าโลกนี้เป็นของฉัน ฉันจะทำอะไรก็ไม่เดือดร้อนใคร แต่นี่มันเดือดร้อนกันหมด ทั้งลูกตัวเอง ทั้งพ่อแม่พี่น้อง”

ปิ่นปัก “ถ้าคุณพ่อรู้ว่าปิ่นเป็นยังไง ก็ทำใจเถอะค่ะ อย่ามาคาดหวังอะไรจากปิ่นอีกเลย”