ไม่มีอะไรมากค่ะ เราแค่อยากจะมาเล่าเรื่องตอนเราอกหักให้ฟังค่ะ
เราเป็นคนที่จมปลักกับความเสียใจเอามาก ๆ รักมากยิ่งเจ็บมากจริง ๆ ค่ะ
เรากับเขาจบลงด้วยดี แต่เราก็ยังทำใจไม่ได้สักที

เริ่มเลยนะคะ หลังจากเลิกกัน เราก็เอาแต่ร้องไห้ฟูมฟายตลอดเวลา
คิดถึงแต่เรื่องเก่า ๆ ที่ผ่านมาแล้วก็ร้องไห้คนเดียว เสียใจคนเดียว
ที่ลำบากในการทำใจมาก ๆ คือเรามีงานอดิเรกเหมือนกัน ชอบเล่นเกมที่เดียวกัน เกมเดียวกัน
เราเป็นนักเต้นเหมือนกันทั้งคู่ นั่นหมายถึง เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลา
ต่อให้เลิกกันก็ต้องเจอกันทุกวัน ซ้อมด้วยกันทุกวัน เราก็เป็นคนบ้าคนหนึ่งที่จมอยู่กับอดีต
ก่อนจะไปซ้อมเราต้องไปนั่งร้านข้าวที่ไปด้วยกันทุกวัน พอเลิกซ้อมก็ต้องแวะเวียนไปร้านน้ำที่ชอบไปกินด้วยกันหลังซ้อม
เราชอบขับรถไปในถนนเส้นเดิม ๆ ที่ขับผ่านด้วยกัน แวะร้านที่ชอบเข้าไปซื้อของด้วยกัน ฟังแต่เพลงเดิม ๆ ที่เขาส่งให้ฟัง
กินแต่เมนูเดิม ๆ ที่กินเหมือน ๆ กัน ทำอะไรซ้ำ ๆ ทุกวันเหมือนตอนที่ยังคบกัน
พอวันหยุดเสาร์-อาทิตย์เราก็จะขึ้นไปนั่งบนเขาที่สวนสาธารณะ นั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นเหมือนตอนที่ยังคบกัน
ทุก ๆ ครั้ง เราก็จะร้องไห้ออกมาเงียบ ๆ แล้วก็มีแต่ภาพอดีตลอยอยู่เต็มไปหมด
เอาแต่คิดว่า ซักวันนึงเขาคงกลับมาหาเรา เขาคงคิดถึงอดีตที่ผ่าน ๆ มาเหมือนกับที่เรากำลังเป็น
เราเคว้งคว้าง ไปไหนไม่ถูก ทำอะไรไม่ได้ เอาแต่ทำซ้ำ ๆ วน ๆ ทุกวัน
จนวันนึงเขาทักเรามาค่ะ เขาชวนเราไปกินข้าว ในใจเราก็เจ็บแต่ก็ดีใจมาก ๆ รีบตกลงทันที
เราไปที่ร้านประจำ สั่งของที่กินกันประจำมา เราตื่นเต้นมาก ๆ ในตอนนั้น
เรานั่งกินไปได้ซักพัก เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา ไม่ค่อยกิน เอาแต่นั่งมองเรา เราเริ่มรู้สึกแย่
แต่เราก็พยายามทำตัวร่าเริงปกติ จนเขาพูดขึ้นมา "เธอดูแย่ลงนะ....ฉันพูดตรงๆนะฉันรู้สึกผิดและสงสารมากๆ"
ตอนนั้นเราพังเลยค่ะ บ่อน้ำตาแตก เรารู้สึกว่าตัวเองกำลังอ่อนแอมาก ๆ ความรู้สึกมันล้นทะลักออกมาไม่หยุด
หลังจากนั้น เราก็ยังหยุดตัวเองไม่ได้ เรายังทำเหมือนเดิมทุกวัน เราอยากหยุดตัวเอง แต่ไม่รู้ทำไมมันทำไม่ได้
เราเอาแต่คิดถึงแต่เรื่องของเขา คิดว่าเขาจะอยู่ไหน ทำอะไร คิดถึงทุก ๆ เรื่องของเขาตลอดเวลา
จมปลักอยู่ตลอดเวลา คิดอะไรไม่ออก กินไม่ได้นอนไม่หลับเลย ร่างกายทรุดโทรม หน้าซูบดวงตาเศร้าหมองตลอดเวลา ใคร ๆ ก็ทักค่ะ

จนวันนึง เราได้ไปดูหนังเรื่อง Inside Out ใช่ค่ะ มันเป็นอนิเมชั่นเรื่องหนึ่ง
ในหัวสมองเรา เราไม่ได้คิดอะไรเลย คิดแค่อยากจะดูหนังซักเรื่อง
เราไปคนเดียวค่ะ แถมวันนั้นคนก็น้อย โรงหนังเงียบ
มันเป็นหนังที่สื่อถึงเรื่องระบบ อารมณ์ในสมองของเรา
อยู่ ๆ เราก็ไปสะดุดที่ซีนนึงค่ะ คือซีนที่มีลูกแก้วสีส้มเหลือง นั่นหมายถึงความสุขใช่ไหมละคะ
แต่พอลองหมุนลูกแก้วย้อนกลับไป มันกลายเป็นสีฟ้าซะงั้นอะ ....
ความคิดก็แวบเข้ามาในสมองเลยค่ะ ..."มีสุขก็ต้องมีทุกข์" ปะปนกัน
มันเป็นไปไม่ได้ที่ชีวิตของเราจะมีแต่ความสุข มันเป็นไปไม่ได้เหมือนกันที่ชีวิตเราจะมีแต่ความเศร้า
อยู่ ๆ เราก็เริ่มคิดถึงสองอาทิตย์ที่ผ่านมา ที่เราเอาแต่จมปลักอยู่กับความเศร้าเสียใจ
ทำไมนะ ทำไมเราถึงไม่สงสารตัวเองบ้าง ทำไมไม่คิดถึงตัวเองบ้างนะ ทำไมถึงไม่แคร์ความรู้สึกตัวเองบ้าง ทำไมไม่รักตัวเองเลย ???
ทำไมเราถึงไม่ยอมรับความจริงนะ ว่าจริง ๆ เราเลิกกันไปแล้ว ทำไมยังต้องทำอะไรเพื่อทรมาณตัวเองนะ
ฉันคิด คิด คิด แล้วก็คิด จนรู้สึกว่ามันเริ่มเข้าใจว่า จริง ๆ แล้ว ฉันละเลยที่จะรักตัวเอง
รู้สึกว่า สิ่งที่เราทำลงไปสุดท้าย ก็มีแต่เราที่เสียใจ ....
ทำไมเราไม่รักตัวเองล่ะ เพราะสุดท้าย สิ่งที่จะอยู่กับเราไปตลอด ก็คือตัวเรานี่แหละ
แล้วเราก็เริ่มรู้สึกว่า ปลดปล่อยความรู้สึกที่อัดอั้นเสียใจออกมา เริ่มรู้สึกโล่ง และ สบายเอามาก ๆ มันรู้มีความสุข
พูดเลยตอนนั้นรู้สึกว่า แฮปปี้มาก ๆ มันโล่งไปหมด เราเริ่มยิ้มออกมากด้วยใจจริง ๆ เราเริ่มคิดถึงตัวเอง
เริ่มปล่อยเรื่องของเขาไป เราเดินออกจากโรงหนังด้วยความสุขจริง ๆ เหมือนได้ทิ้งความทุกข์ไว้ในโรงหนังแล้ว

เราว่านะ เราได้ค้นพบอะไรบางอย่างแล้วแหละ มันอาจจะใช้ได้แค่กับเราคนเดียว
แต่...สิ่งสำคัญที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นได้สำหรับเรานะ คือ ...เวลา การยอมรับความจริง และ การรักตัวเอง

ปล. ตอนนี้ก็ยังเจอกันทุกวันค่ะ แต่เราโอเคมาก ๆ มันไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรแล้วค่ะ
ปล.2 เราเขียนมาเพื่อบ่นและระบายล้วนๆเลยค่ะ555
ปล.3 เราเพิ่งเล่นพันทิพย์อาจจะเขียนเรียบเรียงได้ไม่ดีเท่าไหร่
ปล.4 แท็กห้องไม่เป็นค่ะ 555555