คือ หนูมีฝาแฝดค่ะ ตอนเด็กๆ พ่อกับแม่ดูแลหนูดีมากกก อยากได้อะไรหามาให้ทุกอย่างเวลาไม่สบายก็ประคบประหงมอย่างดี ตอนเด็กๆ คนที่ไม่สบายบ่อยก็จะเป็นพี่สาวฝาแฝดของหนู ป่วยบ่อยมากกเจ็บอยู่นู้นเจ็บนี้ เข้าๆ ออกๆ รพ บ่อย แต่พ่อกับแม่ก็ไม่เคยบ่นเลย พอโตขึ้นอาการป่วยของพี่สาวฝาแฝดก็ค่อยๆ ลดลงๆ แทบจะไม่ป่วยเลย แต่กลับเป็นหนูที่ร่างกายอ่อนแอลง จากที่ไม่ค่อยป่วยก็ป่วยบ่อยขึ้น ป่วยแต่ละครั้งก็หนักเหมือนกัน เข้าออก รพ เป็นว่าเล่น พ่อกับแม่ก็ชอบบ่นว่าป่วยบ่อยเกินไปแล้วนะ  รู้มั้ยมันเหนื่อย. รำคาญ  พอใกล้ตายมาพึ่งพ่อแม่อีก มาเป็นภาระให้กูอีก ประมาณนี้ ท่านพูดแบบนี้ทุกครั้งที่หนูป่วย คืออยากบอกจะท่านว่าหนูก็ไม่อยากป่วยหรอกค่ะ เรื่องแบบนี้มันห้ามกันได้ที่ไหน บางทีรู้สึกเหมือนอยากตายไปเลยอ่ะ แบบมันน้อยใจมาก ก็เข้าใจแหละว่ามันเหนื่อยจริง แต่เวลาที่หนูป่วย หนูเข้า รพ แต่ละครั้งเกือบทุกครั้งที่หนูต้องเพิ่งตัวหนูเอง ทั้งๆ ที่ไม่ไหวหนูก็เดินไปดำเนินการแอดมิดเข้า รพ เองบ้าง เอายาเองบ้าง ไม่ค่อยจะมีหรอกที่พ่อกับแม่มานั่งให้กำลังใจ นั่งคอยดูแลอยู่ข้างๆ แต่หนูยังดีที่มีพี่สาวฝาแฝดและเพื่อนของหนูดูแลอยู่ไม่ห่าง เมื่อล่าสุดนี้หนูป่วยหนักอีกแล้ว พ่อกับแม่ก็เอาแต่โทษหนูว่าหนูผิดอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่ดูแลตัวเองมาเหนื่อยที่แกอีก แล้วก็ด่าหนูสารพัด หนูเสียใจมากก ทำไมพ่อกับแม่ของหนูไม่เป็นเหมือนคนอื่นบ้าง หนูอิจฉาคนอื่นจริงๆ อยากได้อะไรก็ได้ ปิดเทอมได้เที่ยวอย่างสบายใจพักผ่อนเต็มที่ แต่หนูเวลาอยากได้อะไรก็ต้องทำงานหาเงินเอาเองทุกๆ อย่าง อยากได้มือถือก็ซื้อเอง อยากจัดฟันก็ทำงานเก็บตังทำเอง หนูไม่เคยเอ่ยปากขอ ในทุกๆ ปิดเทอมหนูได้พักหยุดงานได้แค่ 3 วัน เท่านั้นส่วนเรื่องเที่ยวนี้แทบจะไม่มี แต่พอกับพี่ชายของหนู(ลืมบอกไปหนูมีพี่ชายคนโตอีกคน)เค้าได้ทุกอย่างโดยไม่ต้องเอ่ยปากขอ ทั้งโทรศัพท์มือถือรุ่นดีๆ ทั้งจัดฟัน ได้เรียนมหาลัยดีๆ ดังๆ ค่าเทอมแพงๆ แต่กับหนูหล่ะ พ่อกับแม่บอกว่าให้เรียนแถวบ้านพอ หนูไม่ได้อะไรมากหรอก หนูแค่น้อยใจอ่ะ เพื่อนเคยเป็นแบบหนูบ้างไหม ไม่มีอะไรหรอกค่ะหนูแค่อยากมาระบาย  (ตอนนี้หนู อายุ 17 ค่ะ หนูรู้จักหารายได้ ทำงานจั้งแต่เด็กๆ และก็ทำมาตลอด)
ปล. บัญชีนี้หนูขอเพื่อนมานะค่ะ มันไม่ใช้แล้ว
ปล. ถ้าหากหนูพิมพ์ผิดยังไง อ่านยากยังไงก็ขอโทษด้วยนะ หนูพิมพ์ในมือถือ ขอบคุณที่อ่านค่ะ