คือเราเริ่มรู้ตัวได้ประมาณปีนึงค่ะ ว่านอนกัดฟัน
แรกๆคือ ตื่นมาแล้วปวดหัว ปวดกรามไปหมด รู้สึกแบบบดฟันตัวเองเวลาเครืยด
แต่ระยะหลังๆนี่คือกัดแทบจะตลอดเวลา บางครั้งนอนดูหนังอยู่แฟนทักว่ากัดฟันอีกแล้วนะ
ไปหาหมอฟันครั้งล่าสุด อาหมอบอกว่าทำไมฟันสึกขนาดนี้ คือเนื้อฟันกรามบันเว้าโบ๋ลงไปอ่าค่ะ
หมอบอกให้เลิกกัด ไม่งั้นจะไม่มีฟันเคี้ยวข้าวนะ ใส่ฟันปลอมเอาหรอ แต่เราก็ไม่รู้จะทำไง

เท่าที่อ่านข้อมูลมา เราคิดว่าอาจเกิดจากความเครียดอ่าค่ะ
เราเป็นไมเกรน โดยที่พ่อก็ถามว่าแกเนี่ยนะเป็นไมเกรน เอาเวลาไหนไปเครียดว่ะ วันๆติ๊งต๊องจะตาย
คือเราเป็นคนตลกเฮฮาเหมือนคนไม่คิดอะไร แต่จริงๆด้วยความที่เราเป็นคนง่ายๆเราก็เลยกลายเป็นคนกลางของบ้าน
ซึ่งมันมีเรื่องเครียดเข้ามาอยู่แล้ว
แล้วเราไม่รู้จะจัดการกับความเครียดเหล่านั้นอย่างไร บางทีเล่าให้ใครซักคนฟังมันก็ไม่ดีขึ้นอ่าค่ะ
บางทีเราก็ทำเฉยกับเรื่องว้าวุ่นเหล่านั้น

เราก็เลยคิดว่าเราอาจเป็นแบบเครียดสะสม แบบไม่รู้ตัว

อ่านมาจากหลายๆที่ วิธีแก้กัดฟันก็คือเค้าจะให้ใส่สปริ๊น ฟันยาง
แต่เราคิดว่า มันแค่แก้การที่ฟันจะสบกัน ป้องกันฟันสึก ใช่ป่าว
แต่เราก็กัดฟันยางนั่นอยู่ดี

เราควรทำไงดีคะ ต้องพบจิตแพทย์ไรงี้ไหม 555555