สวัสดีค่ะ ขอเล่าคร่าวๆก่อนนะคะ
เราเป็นผู้หญิงธรรมดาๆค่ะ อายุ 24ปี เลิกกับแฟนมาได้ 2 เดือนใช้ชีวิตห่อเหี่ยวมาเรื่อยๆ วันทำแต่งานๆกลับบ้านเล่นเกม เหงาๆไปวันๆ
ส่วนเขาเป็นคุณครูสอนหนังสือ อายุมากกว่าสิบปี นอกจากงานประจำงานอดิเรกคือวาดภาพสีน้ำ
เขาคงไม่รู้ว่าดอกไม้ของเขาทำให้เรารู้สึกว่าโลกนี้มันยังสวยงามและรู้สึกอบอุ่นจนอยากทำความรู้จัก
เราเริ่มต้นรู้จักกันจากกรุ๊ปเล็กๆในเฟสบุคเป็นกลุ่มนักวาดภาพค่ะ
ส่วนเราเป็นคนชอบวาดภาพแต่วาดไม่เก่ง เลยเข้ากลุ่มไปเพื่อหาแรงบันดาลใจแล้วก็ชมผลงานคนอื่นๆด้วย
ในกลุ่มนั้นมีทั้งนักวาดเก่งๆ นักวาดฝึกหัด และกลุ่มสุดท้ายนักชื่นชมงานศิลปะแบบเราค่ะ
"เขา"ก็เป็นหนึ่งในนักวาดที่เก่งในสายตาเราคนหนึ่งค่ะ วาดรูปดอกไม้ นกน้อย มุ้งมิ้งมากๆ
ตอนแรกเริ่มต้นเข้าไปดูในเพจของเขาก่อนค่ะ เม้นๆไปเขาก็ตอบมานะคะ น่ารักดี ^^
จนวันหนึ่งรวบรวมความกล้าทักไปทางแชทจากเพจของเขา เขาก็ตอบแล้วแอดเฟรนด์มา
หลังจากนั้น...
เราก็ทักเขาเกือบทุกวัน พยายามหาเรื่องคุยกับเขา
เรื่องงานบ้าง เรื่องดินฟ้าอากาศ สถานการณ์ระเบิด
ทุกครั้งถามคำตอบคำ..ทุกครั้งที่คุยคือเราแชทไปหาก่อนตลอด
จนวันหนึ่งคิดว่าเราคุยทางแชทกันมาพักหนึ่งแล้ว เลยอยากจะขอเจอเขาก็ชวนแบบเนียนๆ
ว่ามีนัดกับเพื่อนไม่ไกลบ้านเขาเลยชวนเขาไปด้วยกัน เขาก็ปฏิเสธ
จะฝากของให้ ก็ปฏิเสธ
จะชวนไปกินขนม ก็ปฏิเสธ
จะชวนไปเที่ยว ก็ปฏิเสธ
เห็นทำงานเครียดส่งการ์ตูนให้ ก็บอกว่าไม่สนุก
ลองเนียนๆถามเขาเรื่องแฟนก็ไม่มีนะคะ แต่บอกว่าเนื้อคู่เขาอยู่ต่างประเทศ (นี่คือปฏิเสธทางอ้อมอีกแล้วใช่มั้ย T_T)
เขาบอกว่าทั้งผู้หญิงและผู้ชายมีความสวยงามทางศิลปะทั้งคู่ ถ้าใช่ก็คือใช่ (ไบ ... ต้องไบแน่ๆ)
เขาบอกว่าชอบไปไหนคนเดียว ทำอะไรคนเดียว เราถามว่าเหงามั้ย บอกว่าชอบแบบนี้ ก็โลกส่วนตัวสูงอ่ะ
หรือเรารุกเขามากไปคะ หรือว่าเขายังไม่ไว้ใจ หรือจริงๆแล้วเขาไม่ชอบเรา
ลองหายไป ลองไม่ทัก ก็เหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
คืออยากรู้จักเขามากกว่านี้นะ แต่กำแพงเขาสูงมากๆ จะไปต่อหรือหยุดดี...
ทำตัวไม่ถูกเลยค่ะ ไม่เคยเป็นแบบนี้ รู้สึกตัวเองบ้าบอมากที่จีบผู้ชายก่อน แถมโดนปฏิเสธอีก