สวัสดีค่าเพื่อนๆ


เมื่อวานนี้ได้มีโอกาสไปดูละครเวทีเรื่อง 'รอยดุริยางค์ เดอะมิวสิคัล' ของค่ายอินเด็กซ์ ครีเอทีฟ วิลเลจ มาต้องยอมรับว่าครั้งนี้ทำเอาเราประทับใจมาก กว่าเรื่องอื่นๆ ที่เคยได้ชม ไม่ว่าจะเป็นเนื้อเรื่อง: ที่มีความหลากหลาย ทั้งสนุก ร้องไห้ คละเคล้ากันไป โดยส่วนตัวเราชอบที่แบบว่าตัวแสดงมีกลับไปกลับมาระหว่างปัจจุบันกับอดีต ดูแล้วมันสนุก และลุ้นไปพร้อมๆ กับตัวละคร

นักแสดง: ต้องบอกว่านักแสดงทุกคน ไม่ว่าจะเป็น แบงค์-แคช นัททิว AF  โบ AF เก่ง The Voice  หรือทีมนักแสดงสมทบทุกคน พูดได้เลยว่าทุกคนเล่นเต็มที่มากๆ ร้องเป็นร้อง สนุกเป็นสนุก  

โปรดักชั่น: ครั้งนี้ฉาก แสง สี เสียง ดูลงตัวมากค่ะ เรียกว่าเนี๊ยบเลย เห็นแล้วแบบว่า ‘โว้ว’อ่ะ โดยเฉพาะฉากรับเสด็จรัชกาลที่ 5 และฉากตอนที่นักดนตรี 19 คน เล่นดนตรีที่ อังกฤษนะ ขนลุกซู่เลยยยย ซึ่งเราเห็นหลายๆ เทคนิคในเรื่องนี้ ค่อนข้างใช้มุมมอง และการดีไซน์องค์ประกอบต่างๆ ค่อนข้างแปลกใหม่ ไม่สามารถจะเห็นได้จากละครเวทีเรื่องอื่นๆ  

เพลง: เพราะมาก มีหลายๆ เพลงเลยที่ฟังแล้วคุ้นหู โดยเฉพาะลาวดวงเดือน จนเรากลับบ้านไปต้องไปเซิชหาฟังเสียงใสๆ ของโบว์ AF อีกรอบ จริงๆ เพลงนี้เป็นเพลงที่ไพเราะ และความหมายดีมากๆ อยู่แล้ว ยิ่งพอใส่เพลงนี้เข้าไปอยู่ในละคร ฉากตอนที่พี่แบงค์ ร้องจีบนางเอก โบว์ AF โอยยย…ถ้าเราเป็นโบว์นะ ก็มีตัวม้วนอ่ะ 555 พี่แบงค์ขา....  

และที่มากกว่านั้นคือ เป็นการเล่นดนตรีสด แล้วมีกลิ่นอายของดนตรีไทยผสมผสานอยู่ เวลาฟังแล้วมัน Real มากกกก เรียกว่าบางช่วงบางตอน  และหลายๆ ฉาก ทำเอาขนลุกกันเลยทีเดียว...มีสเน่ห์เว่อร์ค่ะ

บทละคร: ดูแล้วต้องอมยิ้ม อาจจะเป็นเพราะเนื้อเรื่องโชว์ให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างคน 2 ยุค ทำให้เวลาตัวนักแสดงมาเจอหน้ากัน พูดกัน ดูแล้วมันน่ารักแบบบอกไม่ถูก อาจจะเป็นเพราะภาษาแล้วความไม่เข้าใจกันของคนต่างยุค ซึ่งส่วนตัวเราชอบพี่แบงค์มากคือเล่นซะจนนึกว่าเป็นคนยุคสมัยรัชกาลที่ 5 จริงๆ ดูไปก็อดอมยิ้มไม่ได้  

อ้อ แล้วมีอีกอย่างหนึ่ง คือ เสื้อผ้าของนักแสดง เราขอชมนะคะว่าสวยมาก  ไม่รู้นะ อาจจะเป็นเพราะการแต่งกายแบบไทย แต่พอเราเห็นนักแสดงในเรื่องทุกคนแต่งชุดไทยเหมือนกันหมด มันมีมนต์ขลังมากอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ ดูแล้วสวยงามมาก ยิ่งตอนเสื้อผ้าของโบว์ที่ใส่แบบจัดเต็ม ขอบอกว่าสวยมากจริงๆ ค่ะ ปรบมือรัวๆ

สิ่งที่ได้กลับบ้านไป: จากละครเรื่องนี้ คือเราว่ามันครบทุกรสชาติ มีทั้ง สนุก ตลก ซาบซึ้ง เศร้า ตื่นเต้น กลัว ซึ่งเนื้อเรื่องมันชวนให้เราติดตาม อยากจะรู้ต่อว่า แล้วอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป และที่สำคัญละครเวทีเรื่องนี้ทำให้เรารู้สึกว่าดนตรีไทย หรืออะไรก็ตามที่บรรพบุรุษของเราได้สร้าง และสั่งสมมาจนตกทอดถึงรุ่นลูกสู่รุ่นหลาน เป็นสิ่งที่มีคุณค่ามาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในละครเรื่องนี้สื่อให้เห็นถึงว่า ดนตรีไทย เป็นสิ่งที่คน ณ ปัจจุบันนี้อาจจะมองข้าม หรือละเลยไป หรืออาจจะเข้าขั้นว่าไม่สนใจเลยก็ว่าได้ ฟังแล้วมันเศร้านะ พอดูจบเรารู้สึกภาคภูมิใจในความเป็นไทย และทำให้เราฉุกคิดอะไรหลายๆ อย่างได้เหมือนกัน  เราหวังว่าละครเรื่องนี้จะเป็นแรงบันดาลใจให้ใครหลายๆ คนรู้สึกตระหนัก และเห็นถึงคุณค่า และความสำคัญของดนตรีไทยไม่มากก็น้อยเลยทีเดียว เพราะอย่างน้อยเราในฐานะคนไทย เราก็เป็นคนนึงที่รู้สึกภาคภูมิใจที่อย่างน้อยเราก็เป็นส่วนหนึ่งของความเป็นไทยค่ะ : )  

สรุปแล้วเราชอบละครเรื่องนี้มากนะ... ขอปรบมือให้ค่ะ

ปล.ใครที่ยังไม่ได้ไปดูต้องไปดูให้ได้นะ...พาน้องๆ นักเรียน นักศึกษา คุณพ่อ คุณแม่ไปดูด้วยกัน รับรองว่าดีค่ะ
อยากให้เยาวชนรุ่นหลังๆ ยังคงเห็นคุณค่าในวัฒนธรรมไทยของเรากันต่อๆ ไปจริงๆ นะ

ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่านกันจนจบ