ยามสายัณห์ ตะวันหลีก ปลีกตัวหลบ
เวลาพลบ เดือนดาวราย เริ่มพรายแสง
ลมทะเล เย็นชื่น คลื่นอ่อนแรง
เธอจัดแต่ง โต๊ะอาหาร ในบ้านน้อย

แกงป่าไก่ หอมฟุ้ง จรุงใจ
วางเคียงไข่ ลูกเขย เนื้อเค็มฝอย
กุ้งกระเทียม พริกไทย จัดลงคอย
ปลาหมึกสด ทะยอย คลุกน้ำยำ

เรียกสามี ที่รักยิ่ง จริงนะจ๊ะ
นั่งลงซะ จะผัดผัก สดน่าหม่ำ
ถือแก้วเบียร์ มาลงนั่ง ที่ประจำ
จิบแล้วเอ่ย ถ้อยคำ อันสุนทร

น่าอร่อย จริงจริ๊ง ทุกสิ่งนี่
แม่ศรีเรือน แสนดี ศรีสมร
เหนื่อยมากไหม เอาใจนิด สะกิดอ้อน
อยากได้ ไข่ฟูร้อนร้อน อีกหนึ่งจาน

ภรรยา อ้าปากค้าง ช่างเกินคาด
มีสามี สุดประหลาด อยู่ในบ้าน
กับข้าวเพียบ ทำเมื่อยหลัง อยู่ตั้งนาน
ปวดกบาล เกิดจะอยาก กินไข่เจียว

สามีเสียง อ่อยอ่อย ดูมันเหงา
เพิ่มอีกจาน เป็นเพื่อนเรา อย่าเสียงเขียว
ทำแป๊บนึง จะชื่นใจ ไม่น้อยเชียว
ไข่ใบเดียว ก้อด้ายจ้ะ นะคนดี

ครอบครัวอัน แสนสุข สนุกสนาน
มื้อเย็นผ่าน อิ่มจุก แสนสุขี
ภรรยายัง เคืองนิดนิด คิดดูซี
ต้องเอาไป นินทาที่ สำนักงาน

เรื่องผ่านมา นมนาน บ้านเมืองดี
ร้อยสองร้อย กินอิ่มหมี กันทั้งบ้าน
....................................................
เดี๋ยวนี้แค่ ผัดกะเพรา คนละจาน
อิ่มไม่อิ่ม แล้วแต่ร้านฯ จะเมตตา

°☆°☆°☆°☆°☆°☆°☆°☆°☆°☆°☆°☆

เรื่องก็นานแล้วนะ หลายสิบปีแล้ว
ภรรยา มาเล่าให้เพื่อนๆร่วมงานฟัง ด้วยความเซ็งจัด
ทำกับข้าวเต็มโต๊ะ สามีบอกว่า มันยังดูเหงาๆ ขอไข่เจียวเพิ่มหน่อย
แต่ จุนยาย เข้าใจสามีเขานะ ครอบครัวใหญ่สมัยก่อน กับข้าวเพียบโต๊ะเหมือนกัน